Мінігайла

	Мінігайла; лац. Minigajła / Minihajła
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	паміж 1365 і 1368
Памёр	да 1382

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Мінігайла (неадназначнасьць).

Мінігайла Альгердавіч (? — 1394) — літоўскі князь.

Імя

Мінігель, Мінгель або Мэнгель (Minigelus^[1], Mingellus^[2], Mengel^[3]) — імя германскага паходжаньня^[4]. Іменная аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Альмін, Асьміна; германскія імёны Miniatus, Almin, Osminna) паходзіць ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'^[5], minthi 'памяць'^[6], а аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Відзігайла, Інгела, Монтгайла; германскія імёны Widigail, Ingeila, Montigel) — ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'^[7]. Такім парадкам, імя Мінігайла азначае «жвавы думкамі» (тое ж, што і імя Гайлімін)^[8].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Минигайло (Наўгародзкі чацьверты летапіс^[9] і Сафійскі першы летапіс^[10]).

Біяграфія

Сын вялікага князя літоўскага Альгерда і яго жонкі Ўльляны.

Памёр у маладым веку, відаць, да складаньня літоўска-крыжацкай умовы 1382 году, пад якой няма яго подпісу^[11].

Крыніцы

^ Pievi, parrocchie e clero nel Veneto dal X al XV secolo. — Venezia, 1987. P. 87, 452.
^ Sensi M. Vita di pietà e vita civile di un altopiano tra Umbria e Marche (secc. XI—XVI). — Roma, 1984. S. 47, 498.
^ Andresen K. G. Die altdeutschen Personennamen in ihrer Entwickelung und Erscheinung als heutige Geschlechtenamen. — Mainz, 1873. S. 68.
^ Knorr W. Die Familiennamen des Fürstenthums Lübeck. — Entin, 1876. S. 32.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 21, 24.
^ ПСРЛ. Т. 4. — СПб., 1848. С. 72.
^ ПСРЛ. Т. 5. — СПб., 1851. С. 236.
^ Валеры Пазднякоў, Мінігайла Альгердавіч, Электронная энцыкляпэдыя «Вялікае Княства Літоўскае»

Літаратура

Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)
Tęgowski J. Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów. — Wrocław, 1999.

Вонкавыя спасылкі

Валеры Пазднякоў, Мінігайла Альгердавіч, Электронная энцыкляпэдыя «Вялікае Княства Літоўскае»

[1] Pievi, parrocchie e clero nel Veneto dal X al XV secolo. — Venezia, 1987. P. 87, 452.

[2] Sensi M. Vita di pietà e vita civile di un altopiano tra Umbria e Marche (secc. XI—XVI). — Roma, 1984. S. 47, 498.

[3] Andresen K. G. Die altdeutschen Personennamen in ihrer Entwickelung und Erscheinung als heutige Geschlechtenamen. — Mainz, 1873. S. 68.

[4] Knorr W. Die Familiennamen des Fürstenthums Lübeck. — Entin, 1876. S. 32.

[5] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.

[6] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.

[7] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.

[8] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 21, 24.

[9] ПСРЛ. Т. 4. — СПб., 1848. С. 72.

[10] ПСРЛ. Т. 5. — СПб., 1851. С. 236.

[11] Валеры Пазднякоў, Мінігайла Альгердавіч, Электронная энцыкляпэдыя «Вялікае Княства Літоўскае»

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]