Мангайла

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Mannigel
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Manno + Gelo
Іншыя формы
Варыянт(ы) Мангейла, Мангель
Зьвязаныя імёны Гальман
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Мангайла»

Мангайла, Мангейла (Мангель) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Манігель (Manigel[1], Mannigel[2]) і Гайламан або Гельман (Gailamanns[3], Gelman) — імёны германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) паходзіць ад гоцкага manna[5], германскага man 'чалавек'[6], а аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Відзігайла, Інгела, Монтгайла; германскія імёны Widigail, Ingeila, Montigel) — ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'[7].

У Польшчы адзначаецца прозьвішча Манігель (Manigel, Mannigel, Manygiel)[8].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Монъкгаилова земля (1440—1492 гады)[9]; Кгинцевичи, Монгаило а Станко (11 лютага 1496 году)[10]; бояре ясвонские на имя… а Монгаило Довъятовичъ (30 траўня 1496 году)[11]; listy Stephana Mongieiłowicza szliachcica trockiego (каля XV—XVI стагодзьдзяў)[12]; Станислав Монкголовичъ[13], Довкгялъ Монкгяиловичъ[14], Петръ Монкгяловичъ[15] (1528 год); Станиславовое Монкгейловича Луцеи Олехновны… Станиславъ тот Монкгейловичъ (чэрвень 1541 году)[16]; y Mangielewicza (27 ліпеня 1553 году)[17]; въ бояръ Троцкого повету въ Монкгейловичовъ (23 сьнежня 1558 году)[18]; Piotr Mongayło na miejscu rodzicielki Marianny Mongayłowej… Stanisław Mongayłło z Mongajłów… Bartłomiej Mongayło (1667 год)[19]; do jmci pana Mangayła… Mągayły… Mągayło (3 лістапада 1707 году)[20].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Мангайлы — літоўскі шляхецкі род, які меў уладаньні на Жамойці.

У 1690 годзе ўпаміналіся мясцовасьці Мангайлавічы і Мілашавічы Мангайлы ў Жамойцкім старостве[23].

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Acta publica. Bd. 7: Das Jahr 1628. — Breslau, 1905. P. 286.
  2. ^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 47.
  3. ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 119.
  4. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 591, 567.
  5. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
  6. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
  7. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  8. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 210.
  9. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 29.
  10. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 90.
  11. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 141.
  12. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 1 (1380—1584). — Vilnius, 1998. P. 81.
  13. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 78.
  14. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 159.
  15. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 169.
  16. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 27 (1541—1542). — Vilnius, 2016. P. 72.
  17. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 75.
  18. ^ Ревизия пущ и переходов звериных в бывшем Великом княжестве Литовском, с присовокуплением грамот и привилеев. — Вильна, 1867. С. 38.
  19. ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 4. — Warszawa, 2015. S. 190—191.
  20. ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 18. — Витебск, 1888. С. 180.
  21. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 72.
  22. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 5. ― Вильна, 1907. С. 266.
  23. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 31, 34.