Кімін
| Кімін лац. Kimin | |
| Gimmin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gimmo + Minno |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гімін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Кімін» | |
Кімін, Гімін — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гімін (Gimmin) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -гін- (-ген-, -кін-) (імёны ліцьвінаў Гендрута, Кімунд, Менгін; германскія імёны Genedrudis, Ginmund, Mennigen) паходзіць ад гоцкага gin- 'пачатак' (гоцкае *ginnan, германскае *gennan 'пачынаць'[2]), а аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Асьміна, Гальмін; германскія імёны Miniatus, Osminna, Galmin) паходзіць ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[3], minthi 'памяць'[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Dawid Kiminowicz… Jakub Kiminowicz z Kiminiów… Jan Kiminowicz… Kazimier Kiminowicz… Michał Kiminowicz… Paweł Kiminowicz na miejscu Macieja Kiminowicza (1667 год)[5]; na miejscu P. Kiminowicza[6], Stanisław Kiminowicz… na miejscu Dawida Kiminowicza… Jakub Jurewicz Kiminowicz… Daniel Kiminowicz… Jerzy Kiminowicz[7], Jan Kiminowicz… na miejscu zastawnika Jana Kazimierza Kiminowicza[8] (1690 год); Giminy parafii kryniczyńskiej (1784 год)[9].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Кіміновічы (Kiminowicz) гербу Залатая вольнасьць[10] — літоўскі шляхецкі род, які меў уладаньні на Жамойці.
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Гіміняны ва Ўпіцкім павеце[11].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 641.
- ^ G // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 1. — Warszawa, 2015. S. 111.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 173.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 174.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 175.
- ^ Skibicki S. Dekanat kupiski diecezji wileńskiej w świetle opisów parafii z 1784 r. w świetle opisów plebanów. — Białystok, 2009. S. 117.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 274.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 194.