Мінаўт
| Мінаўт лац. Minaŭt | |
| Minolt | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Minno + Walt |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Міналт, Міняўт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мінаўт» | |
Мінаўт (Міналт) — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Міналт, пазьней Мінальт, Мэнальт, Мэнаўт, Мінаўд або Мінаўт (Minolt, Minnalt[1], Menalt[2], Menolt[3], Menaut[4], Minaud[5], Minaut[6]) — імя германскага паходжаньня[7]. Іменная аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Асьміна, Гальмін; германскія імёны Miniatus, Osminna, Galmin) паходзіць ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[8], minthi 'памяць'[9], а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[10].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Menold[11].
У Прусіі бытавала імя Мінаўт (Менаўт): Mynaute (1267, 1335, 1347 і 1429 гады), Minaute (1334 і 1379 гады), Menaute (1347 год), Mynauthe (1385 год), Mynawte (1400 год), Mynawthe (1409, 1412 і 1415 гады), Mynnaŭdt (1539 год)[12].
У Польшчы адзначаюцца прозьвішчы Міналта (Minałto) і Мінаўт (Minaut)[13].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: zaścianki… Minałty… wsie… Minawty (1782—1783 гады)[14].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У XVI ст. існавалі тры «нівы» Міняўцішкі (Минявтишки) у Жамойцкім старостве[15].
На гістарычнай Браслаўшчыне існаваў засьценак Мінаўты.
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Dijkstra W. Friesch woordenboek (Lexicon frisicum). — Leeuwarden, 1911. S. 261.
- ^ Dijkstra W. Friesch woordenboek (Lexicon frisicum). — Leeuwarden, 1911. S. 256.
- ^ Brons B. Friesische Namen und Mitteilungen darüber. — Emden, 1877. S. 62.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne du Crotoy au XIVe siècle // Nouvelle revue d’onomastique. Nr. 5—6, 1985. P. 69.
- ^ Dictionnaire des noms de famille du Canada français. Anthroponymie et généalogie. 2e édition. — Les Presses de l’Université Laval, 2019. P. 342.
- ^ Jean Tosti, Noms commençant par M, Dictionnaire des noms de famille de France et d’ailleurs
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1126.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 279.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 60.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 224.
- ^ Breslaujos dekanato vizitacija 1782—1783 m. Fontes Historiae Lituaniae, vol. VII. — Vilnius, 2008. P. 277—278.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 190.