Гельман
| Гельман лац. Helman | |
| Hallmann | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Halo + Mann |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гельман» | |
Гельман — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гальман (Hallmann) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова гал- (гел-) (імёны ліцьвінаў Галень, Галабут, Гальмонт; германскія імёны Hellinus, Halboth, Helmunt) паходзіць ад германскага haliþ 'мужчына, герой'[2], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[3], германскага man 'чалавек'[4].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Helmann (Helman)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: dom pana Helmana (12 ліпеня 1690 году)[6][7]; obrąb Wasiliszki… Józef Helmanowicz (2 сакавіка 1758 году)[8]; Józef Helman (23 жніўня 1780 году)[9].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Гельманы (Helman) гербу Чэрвня — літоўскі шляхецкі род з Ковенскага павету[10].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 233.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 89.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 99.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 20. — Вильна, 1893. С. 474.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 40—41.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 35. — Вильна, 1910. С. 49.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 388.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 6. — Warszawa, 1936. S. 58.