Урман
| Урман лац. Urman | |
| Oraman | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Uro + Mann |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Урман» | |
Урман — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Ораман (Oraman) — імя германскага паходжаньня[1][2]. Іменная аснова ур- (ор-) (імёны ліцьвінаў Урыка, Урліх; германскія імёны Urich, Urlich) паходзіць ад гоцкага *urus 'тур'[3], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[4], германскага man 'чалавек'[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: стрелцы Бирштаньские… Яну Урмановичу (1557—1558 гады)[6]; Stanislaw Urmanowicz… Krzysztoph Urmanowicz (1641 год)[7]; Urmanowicz Valentinus, Dr. S. Tb., assist. U. S. B., Wileńska 30 (1938 год)[8].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Урмановічы (Urmanowicz) гербу Грымала[9] — літоўскі шляхецкі род[10].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 209.
- ^ Bernaerts G. Études étymologiques et linguistiques sur les noms de lieux romans et bas-allemands de la Belgique. — Anvers, 1880. P. 257.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 209.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 42 (1556—1562 гг.). — Менск, 2015. С. 51.
- ^ Ординация королевских пущ: в лесничествах бывшего Великого Княжества Литовского. — Вильна, 1871. С. 60.
- ^ Catalogus ecclesiarum et cleri archidioecesis vilnensis pro anno domini 1938. — Vilnae, 1938. P. 166.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 318.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 5. — Rzeszów, 2001. S. 301.