Скірман
Скірман лац. Skirman | |
Scirman | |
Паходжаньне | |
---|---|
Мова(-ы) | германскія |
Утворанае ад | Scira + Mann |
Іншыя формы | |
Варыянт(ы) | Скерман |
Зьвязаныя артыкулы | |
якія пачынаюцца з «Скірман» |
Скірман, Скерман — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Скірман або Скерман (Scirman[1], *Scirmann[2], Scearmann) — імя германскага паходжаньня[3][4]. Іменная аснова скер- (скір-) (імёны ліцьвінаў Скерэль, Скірвін, Скірмунт; германскія імёны Skerilo, Scirwine, Sciremunt) паходзіць ад гоцкага skeirs 'ясны, чысты'[5], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[6], германскага man 'чалавек'[7].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Скерман (Skierman)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Лукашъ Скирманъ (1553—1567 гады)[9]; Станиславъ Скирмоновичъ (1567 год)[10]; Dominus Stephanus Skirmon Nobiiis (1679 год)[11]; Szymon Skerman (1800 год)[12][a].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Станіслаў Скірманавіч — эйрагольскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1567 году
У гістарычных пісьмовых крыніцах беларускага арэалу адзначалася імя Скірман (Скирманъ)[16].
У 1593 годзе ўпаміналася сяло Скірманаўка каля Заслава на Валыні, у сярэдзіне XIX стагодзьдзя — Скірманаўка (Шкірманаўка) каля Глухава[11].
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Mossop H. R. Three apparently unpublished Norman pennies of Lincoln // The British Numismatic Journal. Vol. 29, 1960. P. 419.
- ^ Barlow F. Winchester in the Early Middle Ages: An Edition and Discussion of the Winton Domesday. — Oxford, 1976. P. 172.
- ^ Persons List, The Prosopography of Anglo-Saxon England (PASE)
- ^ Keith Briggs, Anglo-Saxon dithematic names
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 290.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 564 (50) (1553—1567). — Vilnius, 1996. P. 165.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1328.
- ^ а б Непокупный А. П. Балто-севернославянские языковые связи. — Киев, 1976. С. 167.
- ^ 3,"asc"&searchtable=&rpp2=50 Abele, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 57.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 63.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 275.
- ^ Гурская Ю. Древние фамилии в онимических системах славянских и балтийских языков // Respectus Philologicus. Т. 21 (26), 2012. P. 145.