Сурман
| Сурман лац. Surman | |
| Surman | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Surro + Mann |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Шурман, Шурмен, Шырман |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сурман» | |
Сурман (Шурман, Шурмен), Шырман — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Сурман (Surman, Surmannus[1][2][3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -сір- (-сер-, -сіс-) (імёны ліцьвінаў Сіргоўд, Сіргут, Сірмонт; германскія імёны Siriaud, Sergudo, Sirmont) паходзіць ад гоцкага sisu 'чароўны сьпеў, заклён'[5], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[6], германскага man 'чалавек'[7].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Surman[8].
У Прусіі бытавала імя Surmanne[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: о имена… о Жырмоны (21 кастрычніка 1542 году)[10]; Sebestyan a Surman Koreywiczy… Szirman Boczilowic synem Mikolaiem (1558 год)[11]; стрелцы… Юхно а Мишко Шурменовичи (23 сьнежня 1558 году)[12]; Parafia ekimańska… Szurmanowo dwór (1784 год)[13].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Сямён, Мацей, Дзьмітры, Ямеля і Даніла Сурмановічы — жыхары мястэчка Докшыцаў (Ашмянскі павет), якія ўпамінаюцца ў 1785 годзе[14]
- Васіль і Ганна Шурманы — жыхары маёнтку Галамысьлі (Полацкае ваяводзтва), якія ўпамінаюцца ў 1792 годзе[15]
Журманы (Żurman) гербу Шаліга — шляхецкі род Рэчы Паспалітай[16], украінскія казакі[17].
На 1904 год існавала вёска Зізманава ў Духаўшчынскім павеце Смаленскай губэрні[18].
На 1906 год існавала вёска Шурманы ў Полацкім павеце Віцебскай губэрні[19].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Kerkelijk register der predikanten, welke in de XI classen van de synodus van Zuidholland van den jaare 1702 tot het einde van 1801 en dus in eene volle eeuwe zijn beroepen, verroepen of overleden. — Rotterdam, 1802. S. 14, 82, 200
- ^ Zeitschrift des Deutschen Vereines für die Geschichte Mährens und Schlesiens. — Brünn, 1905. S. 38.
- ^ Codex diplomaticus et epistolaris Moraviae. T. 5. Ab annis 1294—1306. — Brunae, 1850. P. 34, 163.
- ^ Socin A. Mittelhochdeutsches Namenbuch. — Basel, 1903. S. 762.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 262.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 101.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 27 (1541—1542). — Vilnius, 2016. P. 113.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 59, 205.
- ^ Ревизия пущ и переходов звериных в бывшем Великом княжестве Литовском, с присовокуплением грамот и привилеев. — Вильна, 1867. С. 40.
- ^ Gawrylczyk B. Dekanat połocki w świetle opisów parafii z 1784 r. — Białystok, 2005. S. 50, 52.
- ^ Яўген Анішчанка, Докшицы инвентарь 1785 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 6 лютага 2019 г.
- ^ Яўген Анішчанка, Голомысль инвентарь 1792 г. в Полоцком воеводстве, Архіў гісторыка Анішчанкі, 7 лютага 2017 г.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 325.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1939. S. 370.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 191.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 300.