Сарман
| Сарман лац. Sarman | |
| Saraman | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Saro + Mann |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Шараман, Сермана, Зэрман |
| Вытворныя формы | Сурман |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сарман» | |
Сарман (Шараман, Сермана, Зэрман) — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Сараман (Saraman) — імя германскага паходжаньня[1][2]. Іменная аснова -сар- (-сер-) (імёны ліцьвінаў Сарвід, Сарвіла, Саргоўд; германскія імёны Sarvidis, Sarvilo, Saregaud) паходзіць ад гоцкага і германскага sarwa 'зброя'[3], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[4], германскага man 'чалавек'[5]. Такім парадкам, імя Сарман азначае «чалавек зброі»[2].
Адпаведнасьць імя Сарман (лац. Sarmonas) германскаму імю Saraman прызнае летувіскі лінгвіст Ёзас Юркенас(lt)[6].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Saramon[7].
У Чэхіі бытавала імя Šarman[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: мы есмо бояре господара короля его милости Марковского повету, имена ихъ: Сермана зъ братьею своею зъ Мишкомъ, а зъ Мацовтою (7 чэрвеня 1483 году)[9]; в тивуна жижъморского в Сармана (27 сакавіка 1486 году)[10]; Sazon Szaraman (1726 год)[11].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Зэрмановічы (Zermanowicz) — літоўскі шляхецкі род з Наваградзкага ваяводзтва[12].
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1300.
- ^ а б Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 25.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Юркенас, Ю. Основы балтийской и славянской антропонимики. — Вильнюс, 2003. С. 130.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 218.
- ^ Archiv český: čili, Staré písemné památky české i moravské, sebrané z archivů domácích i cizích. Dil. XXX. — Praha, 1913. S. 217.
- ^ Акты, относящиеся к истории Южной и Западной России, собранные и изданные Археографической комиссией. Т. 1. — СПб., 1863. С. 22.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 4 (1479—1491). — Vilnius, 2006. P. 39.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 28. — Витебск, 1900. С. 79.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1939. S. 318.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)