Вісман

	Вісман; лац. Visman
	Wisman
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Wis + Mann
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Вішман
Зьвязаныя артыкулы
	якія пачынаюцца з «Вісман»

Вісман (Вішман) — мужчынскае імя.

Паходжаньне

Вісман (Wisman) — імя германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова -віс- (-віз-, -веш-) (імёны ліцьвінаў Вісігерд, Вісімунт, Вішымут; германскія імёны Wisigard, Wisemund, Vismuot) паходзіць ад гоцкага wis 'мудры, абазнаны', а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna^[2], германскага man 'чалавек'^[3].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у Висманех… людеи висманских (25 красавіка 1513 году)^[4]; Ян Висмонович (1538 год)^[5]; Wiszmance (1744 год)^[6]^[a].

Носьбіты

Ян Вісманавіч (Вісьмінавіч) — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох^[5]

На тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Весмен у летувізаванай форме^[10].

Глядзіце таксама

Заўвагі

^
Таксама:
- Вісьмін: чоловеки… Матея Висминовича а Монъка Висминовича (12 траўня 1523 году)^[7], Ян Висминович (1537 год)^[5], врадника тутошнего Воитеха Висмина (20 студзеня 1600 году)^[8], у XVI ст. існавала «зямля» Вісьмінішкі (Висминишки) у Жамойцкім старостве^[9]

Крыніцы

^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1624.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 130.
^ ^а ^б ^в Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 51, 235.
^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 220.
^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 539.
^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 56.
^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 1199.

[10] Таксама:
Вісьмін: чоловеки… Матея Висминовича а Монъка Висминовича (12 траўня 1523 году)^[7], Ян Висминович (1537 год)^[5], врадника тутошнего Воитеха Висмина (20 студзеня 1600 году)^[8], у XVI ст. існавала «зямля» Вісьмінішкі (Висминишки) у Жамойцкім старостве^[9]

[2] Вісьмін: чоловеки… Матея Висминовича а Монъка Висминовича (12 траўня 1523 году)^[7], Ян Висминович (1537 год)^[5], врадника тутошнего Воитеха Висмина (20 студзеня 1600 году)^[8], у XVI ст. існавала «зямля» Вісьмінішкі (Висминишки) у Жамойцкім старостве^[9]

[1] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1624.

[2] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.

[3] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.

[4] Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 130.

[Mackavičius-2003-5] а ^б ^в Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 51, 235.

[6] Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.

[7] Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 220.

[8] Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 539.

[9] Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 56.

[11] Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 1199.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[a]

[10]

[7]

[8]

[9]