Мангелішкі

	Мангелішкі; лац. Mangieliški
	лет. Mangėliškės
Краіна:	Летува
Павет:	Віленскі
Раён:	Салечніцкі
Насельніцтва:	2 чал. (2011);
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Геаграфічныя каардынаты:	54°9′0″ пн. ш. 24°51′0″ у. д. / 54.15° пн. ш. 24.85° у. д.Каардынаты: 54°9′0″ пн. ш. 24°51′0″ у. д. / 54.15° пн. ш. 24.85° у. д.
	Мангелішкі на мапе Летувы Мангелішкі

Мангелішкі (лет. Mangėliškės) — вёска ў Летуве, на беразе вадасховішча Пурвянаў. Уваходзяць у склад Калесьніцкага староства Салечніцкага раёну Віленскага павету.

Назва

Манігель (Manigel^[1], Mannigel) і Гайламан або Гельман (Gailamanns, Gelman) — імёны германскага паходжаньня^[2]^[3]^[4].

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»^[5], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»^[6]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»^[7].

Гісторыя

У XIX ст. шляхецкая ваколіца Мангелішкі ўваходзіла ў склад Лідзкага павету Віленскай губэрні^[8].

Насельніцтва

1905 год — 6 чалавек^[9]

Крыніцы

^ Acta publica. Bd. 7: Das Jahr 1628. — Breslau, 1905. P. 286.
^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 591, 567.
^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 47.
^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 119.
^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
^ Słownik geograficzny... T. VI. — Warszawa, 1885. S. 660.
^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 214.

[1] Acta publica. Bd. 7: Das Jahr 1628. — Breslau, 1905. P. 286.

[2] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 591, 567.

[3] Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 47.

[4] Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 119.

[5] Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.

[6] Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.

[7] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.

[8] Słownik geograficzny... T. VI. — Warszawa, 1885. S. 660.

[9] Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 214.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]