Стангір
| Стангір лац. Stangier / Stanhier | |
| Staniger | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Stean + Gero |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Станкар, Штэнгер |
| Зьвязаныя імёны | Керстэн |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Стангір» | |
Стангір (Станкар, Штэнгер) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Станігер, Станкер, Станкар, Штэнгер або Штайнігер (Staniger, Stanker[1], Stankar[2], Stenger[3], Steiniger[4]) і Керстын (Kerstin) — імёны германскага паходжаньня[5]. Іменная аснова -стэн- (-стан-, -стын-) (імёны ліцьвінаў Стангель, Керстэн, Станвіла; германскія імёны Stengel, Kerstin, Wilstan) паходзіць ад гоцкага stains 'камень'[6], а аснова -гер- (-гар-, -гір-) (імёны ліцьвінаў Гералт, Гермонт, Бутгер; германскія імёны Gerolt, Geromont, Butger) — ад стараісьляндзкага geirr, стараверхненямецкага gēr 'дзіда'[7].
У Польшчы гістарычна бытавала імя Гірстан: Presente… Girstano, ciue Brestensi (1308 год)[8].
У Прусіі бытавала імя Girstenne (1388 і 1389 гады)[9].
Варыянты імя ў гістарычным крыніцах: Jan Stangar / Stungur (20 кастрычніка 1655 году)[10]; dała jej mość pani Piotrowa Stangirowa (1675—1677 гады)[11]; Johannes Stancar Lithuano-Polonus (1767 год)[12]; Stanislaus Stankar Lithuano-Polonus (1770 год)[13].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Штэнгеры (Sztengier) — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага павету[14].
Станкары (Stankar) гербу ўласнага — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[15].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Björkman E. Nordische Personennamen in England in alt- und frühmittel-englischer Zeit: Ein Beitrag zur englischen Namenkunde. — Halle, 1910. S. 129.
- ^ Barber H. British Family Names: Their Origin and Meaning, with Lists of Scandinavian, Frisian, Anglo-Saxon and Norman Names. — Longon, 1894. P. 48.
- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 77.
- ^ Andresen K. G. Konkurrenzen in der Erklärung der deutschen Geschlechtsnamen. — Heilbronn, 1883. S. 43, 140.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 572, 1359—1360.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 202.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 98.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 2. — Wrocław, 1968—1970. S. 119.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 33.
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 319, 322.
- ^ Žemaičių vyskupijos vizitacija 1675—1677 m. // Fontes Historiae Lituaniae. Vol. X, 2011. P. 110.
- ^ Album studiosorum Academiae Lugduno Batavae, 1575—1725. — Hagae Comitum, 1875. P. 1093.
- ^ Album studiosorum Academiae Lugduno Batavae, 1575—1725. — Hagae Comitum, 1875. P. 1102.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 812.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 416.