Марціла
| Марціла лац. Marciła | |
| Martilo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Marti + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Мартэла, Марцель |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Марціла» | |
Марціла (Мартэла, Марцель) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Марціла (Martilo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -мард- (-март-) (імёны ліцьвінаў Мардвін, Мардвіл[2]; германскія імёны Martoin, Martoaldus[3]) паходзіць ад лацінскага імя Марцін[3] або хрысьціянскага імя Мардас[a]
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: пристав лепунскии Щепан Мартилович (1 ліпеня 1542 году)[6]; Catharina Marcilowa (24 сакавіка 1784 году)[7]; Paulus Martela (26 лістапада 1797 году)[8].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У XVI ст. існавала пустаўская зямля Марцелеўшчына (Мартелевщизна) у Жамойцкім старостве[9].
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Прыклад падобнага спалучэньня асновы -віл- зь іншай, з усяго відаць, таксама вытворнай ад асабістага імя (Станіслаў, Станька) асновай — Станквиль Монвиловичъ з Ковенскага павету (баярын з попісу войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году[4])[5]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 990, 1099.
- ^ Беларускі архіў. Т. 3. — Менск, 1931. С. 386.
- ^ а б Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l'ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 168.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 83.
- ^ Юркенас, Ю. Основы балтийской и славянской антропонимики. — Вильнюс, 2003. С. 34.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 15.
- ^ Stakliškių Švč. Trejybės bažnyčia, 1784 m. mirties įrašai, Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Stakliškių Švč. Trejybės bažnyčia, 1795—1798 m. jungtuvių įrašai, Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 181.