Відаўт
| Відаўт лац. Vidaŭt | |
| Widalt | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wid + Wald |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Відаўць |
| Вытворныя формы | Вітаўт, Войдаўт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Відаўт» | |
Відаўт (Відаўць) — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Відалд або Відалт (Widald, Widalt[1], Widolt[2][3][4][5]) — імя германскага паходжаньня[6]. Іменная аснова -від- (імёны ліцьвінаў Відмунд, Мельвід, Торвід; германскія імёны Widmund, Melvid, Torvid) паходзіць ад гоцкага wida 'повязь, злучэньне, моцнасьць' або ад гоцкага і германскага widus 'дрэва', а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[7].
У Памор’і адзначалася германскае імя Vidalte (1297 год)[1].
У Прусіі бытавала імя Відаўт: Widaute, Wydawte, Wydawthe[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: за великого князя Видовта (1 сакавіка 1571 году)[9]; Wydawciszki (1744 год)[10].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У XVI ст. існавала сяло Відаўці (Видовти) у Жамойцкім старостве[11].
На гістарычнай Ашмяншчыне існуе вёска Відаўцішкі.
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б Benl R. Die Gestaltung der Bodenrechtsverhältnisse in Pommern vom 12. bis zum 14. Jahrhundert, Diss. — Köln; Wien, 1986. S. 79.
- ^ Kintzel R. Vivaldi’s Lombardic Nominal Legacy // Studi Vivaldiani. 5, 2005. P. 86.
- ^ Canzler F. Die deutschen vornamen und zunamen etymologisch abgeleitet und erklärt. — Hamburg, 1830. S. 123.
- ^ Khull F. Vornamen-verzeichnis in der neuen Rechtschreibung (mit angabe der Namenstage). — Berlin, 1915. S. 10.
- ^ Freie M. J. Die Einverleibung der fremden Personamen durch die mittelhochdeutsche höfische Epik. Text. — H. J. Paris; Amsterdam, 1933. S. 63.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1573.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 117.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 343.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 47.