Відаўцішкі
| Відаўцішкі лац. Vidaŭciški | |
| лет. Vidautiškė | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Віленскі |
| Раён: | Сьвянцянскі |
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°7′59″ пн. ш. 26°13′19″ у. д. / 55.13306° пн. ш. 26.22194° у. д.Каардынаты: 55°7′59″ пн. ш. 26°13′19″ у. д. / 55.13306° пн. ш. 26.22194° у. д. |
Відаўцішкі на мапе Летувы   Відаўцішкі | |
Відаўцішкі (лет. Vidautiškė) — вёска ў Летуве, каля возера Каптаруноў. Уваходзяць у склад Сьвянцянскага староства Сьвянцянскага раёну Віленскага павету.
Назва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Відалд або Відалт (Widald, Widalt[1], Widolt[2][3][4]) — імя германскага паходжаньня[5]. Іменная аснова -від- (імёны ліцьвінаў Відмунд, Мельвід, Торвід; германскія імёны Widmund, Melvid, Torvid) паходзіць ад гоцкага wida 'повязь, злучэньне, моцнасьць' або ад гоцкага і германскага widus 'дрэва', а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[6].
У Памяраніі адзначалася германскае імя Vidalte (1297 год)[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[7], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[8]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[9].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б Benl R. Die Gestaltung der Bodenrechtsverhältnisse in Pommern vom 12. bis zum 14. Jahrhundert, Diss. — Köln; Wien, 1986. S. 79.
- ^ Kintzel R. Vivaldi’s Lombardic Nominal Legacy // Studi Vivaldiani. 5, 2005. P. 86.
- ^ Canzler F. Die deutschen vornamen und zunamen etymologisch abgeleitet und erklärt. — Hamburg, 1830. S. 123.
- ^ Khull F. Vornamen-verzeichnis in der neuen Rechtschreibung (mit angabe der Namenstage). — Berlin, 1915. S. 10.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1573.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 299.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1. — Warszawa, 1938. S. 55.