Пацолт
| Пацолт лац. Pacołt | |
| Pazolt | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Pazzo + Wald Petz + Wald |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Пецальт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Пацолт» | |
Пацолт (Пецальт) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Пэцальд або Пацольт (Petzold, Pätzold[1], Pazolt[2], Patzolt[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова пац- (бац-, пэц-) паходзіць ад стараверхненямецкага baz 'лепшы'[5] або ад хрысьціянскага імя Petrus[1], а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[6].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Pacołt (Paczołt, Pacułt, Paczułt, Pecołt, Peczołt)[7].
У Чэхіі бытавала імя Pacolt[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: на именья Пацолтовские… уво Мстиславском повете… дочку Пацолтову, сестру Ивашка Пацолтовича, на имя Федку, и тесть его Пацолтъ… шурина его Ивашка Пацолтовича (1 красавіка 1498 году)[9]; Пацолтъ держал и сын его Ивашко (9 красавіка 1499 году)[10]; Pocaltow (1744 год)[11].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На гістарычнай Амсьціслаўшчыне існуе вёска Падсолтава (Пацолтава). У гістарычнай Прусіі існуюць дзьве вёскі з назвай Пацултова.
У акце Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся Пецальт (Пецольт)[12].
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 278.
- ^ Altrichter A. Die Iglauer deutschen Familiennamen // Zeitschrift des Deutschen Vereines für die Geschichte Mährens und Schlesiens. Jg. 14. — Brünn, 1910. S. 208.
- ^ Kathrin Dräger, Patzolt, Digitales Familiennamenwörterbuch Deutschlands
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 112.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 251.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 279.
- ^ Archiv český: čili, Staré písemné památky české i moravské, sebrané z archivů domácích i cizích. Dil. XXX. — Praha, 1913. S. 68, 212, 225, 305.
- ^ Акты, относящиеся к истории Западной России. Т. 1 (6). Сборник документов канцелярии великого князя литовского Александра Ягеллончика, 1494—1506 гг. Шестая книга записей Литовской метрики. — М.; СПб., 2012. P. 175.
- ^ Акты, относящиеся к истории Западной России. Т. 1 (6). Сборник документов канцелярии великого князя литовского Александра Ягеллончика, 1494—1506 гг. Шестая книга записей Литовской метрики. — М.; СПб., 2012. P. 205.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Каталог древним актовым книгам губерний: Виленской, Гродненской, Минской и Ковенской, а также книгам некоторых судов губерний Могилевской и Смоленской, хранящимся ныне в Центральном архиве в Вильне. — Вильна, 1872. С. 665.