Бэртальд
| Бэртальд лац. Bertald | |
| Berttold | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Bert + Wald |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Бэртаўт, Біртаўт |
| Зьвязаныя імёны | Woltbert |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Бэртальд» | |
Бэртальд, Бэртаўт, Біртаўт — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Берталд, Бірталд або Бертэлт, пазьней Бэртальд (Berttold, Birtoldus[1][2], Bertelt, Berthold, Bertout[3]) і Волтберт (Woltbert) — імёны германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -берт- (-бэрт-, -барт-) (імёны ліцьвінаў Зыбарт, Кібарт, Любарт; германскія імёны Siebart, Kibart, Lubert) паходзіць ад германскага berhta 'яркі'[5], а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[6]. Апроч таго, адзначалася старажытнае германскае імя Teutbert (Teut-bert)[7].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Biertołt (Bertułt)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: князю Глебу Довкголдовичу три чоловеки: Глебец, Буршилцо, Биртовтъ (1440—1492 гады)[9]; Григорей з ыменья отчизного з Биртовтовичъ (1567 год)[10]; frater Iosephus Bertold, laicus professus, ex proffessione sartor, manens in conventu Udziałensi (31 жніўня 1789 году)[11].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Міклаш Бертулт — «немец залатар», які ўпамінаецца ў 1589 годзе[12]
У XIX ст. існавалі вёска і ваколіца Бэртаўты (Bertowty) каля Эйшышак[13].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ The Chartae of the Carthusian General Chapter. P. 3. — Salzburg, 1982. P. 46.
- ^ Giovanniti e Templari in Sicilia: Il ms. Qq H12 della Biblioteca comunale di Palermo. — Galatina, 2006. P. 630.
- ^ Winkler J. Stüdien in Nederlandsche namenkunde. — Haarlem, 1900. S. 100.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 295, 1502.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 16.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1421.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 17.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 54.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 759.
- ^ Memoriale Fratrum Minorum Conventualium Vilnensium (1702—1832). — Vilnae, 2020. P. 211.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 2. ― Вильна, 1903. С. 79.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 105, 176.