Гендырых (імя)
| Гендырых лац. Giendyrych / Hiendyrych | |
| Genderich | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gendo + Rih |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гендрык |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гендырых» | |
Гендырых, Гендрык — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гендырых або Гендрых (Genderich, Gendrich) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -генд- (-гент-, -гінт-) (імёны ліцьвінаў Гентыла, Агінт, Эйгінт; германскія імёны Gentile, Aginto, Eigint) паходзіць ад гоцкага gands 'посах', пераноснае 'чары'[2], а аснова -рых- (-рык-) (імёны ліцьвінаў Дзітрык, Індрых, Эрык; германскія імёны Hindrich, Ditricus, Erik) — ад гоцкага reiks 'магутны'[3], германскага rikja 'магутны, каралеўскі'[4].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Genderyk[5].
У Прусіі бытавала імя Genderik (1361 год)[6].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Гендырых — шляхецкі герб, нададзены ў 1569 годзе капітану морскай варты Рэчы Паспалітай Эразму Гендырыху[8].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 595.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 188.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 206.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 207.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 204.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 14.
- ^ Szymański J. Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. — Warszawa: DiG, 2001. S. 75.