Рыгмонтышкі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Рыгмонтышкі
лац. Rygmontyški
лет. Rigmantiškiai
Краіна: Летува
Павет: Панявескі
Раён: Біржаўскі
Насельніцтва:
Часавы пас: UTC+2
летні час: UTC+3
Геаграфічныя каардынаты: 56°22′52″ пн. ш. 24°56′20″ у. д. / 56.38111° пн. ш. 24.93889° у. д. / 56.38111; 24.93889Каардынаты: 56°22′52″ пн. ш. 24°56′20″ у. д. / 56.38111° пн. ш. 24.93889° у. д. / 56.38111; 24.93889
Рыгмонтышкі на мапе Летувы
Рыгмонтышкі
Рыгмонтышкі
Рыгмонтышкі
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Рыгмонтышкі (лет. Rigmantiškiai) — вёска ў Летуве, каля ракі Нёманку. Уваходзяць у склад Радзівілішкаўскага староства Біржаўскага раёну Панявескага павету.

Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Раймунд

Рагінмунд або Рыгмунт, пазьней Раймунд (Raginmund, Rigmunt, Raimund) — імя германскага паходжаньня[1]

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У XIX ст. Рыгмонтышкі ўваходзілі ў склад Панявескага павету Ковенскай губэрні[5].

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 1902 год — 7 чалавек[6]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1236, 1268.
  2. ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
  3. ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
  5. ^ Słownik geograficzny... T. X. — Warszawa, 1889. S. 87.
  6. ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 341.