Перайсьці да зьместу

Рыконт

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Rihcund
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Rih + Cund
Іншыя формы
Зьвязаныя імёны Кондрыка
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Рыконт»

Рыконт — мужчынскае імя.

Рыгунда, Рыгунт або Рыкунд (Rigunda, Rigunth[1][2], Rihcund) і Кондрык (Condricus) — імёны германскага паходжаньня[3] Іменная аснова -рых- (-рык-) (імёны ліцьвінаў Дзітрык, Індрых, Эрык; германскія імёны Ditricus, Hindrich, Erik) паходзіць ад гоцкага reiks 'магутны'[4], германскага rikja 'магутны, каралеўскі'[5], </ref>, а аснова -гунд- (-гунт-, -кунт-) (імёны ліцьвінаў Гунтар, Вігунт, Вірконт; германскія імёны Guntar, Wigunt, Werecundus) — ад гоцкага gunþs 'бойка, бітва'[6].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: з Риконтъ (1567 год)[7]; Rykonty (1744 год)[8].

У 1618 годзе ўпамінаўся маёнтак Рыконценскае (Рыконтенское) каля Трокаў[9]..

На гістарычнай Віленшчыне існуе старажытная вёска Рыконты.

  1. ^ Reichert H. Lexikon der altgermanischen Namen. I. — Wien, 1987. S. 573.
  2. ^ Khallieva Boiché O. Imja et Name, Aux sources de l'anthropnymie germanique, anglo-saxonne et slave. — Presses de l’université Paris-Sorbonne, 2015. P. 377.
  3. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 708, 1263.
  4. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 188.
  5. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 206.
  6. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  7. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 469, 643.
  8. ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  9. ^ Каталог древним актовым книгам губерний: Виленской, Гродненской, Минской и Ковенской, а также книгам некоторых судов губерний Могилевской и Смоленской, хранящимся ныне в Центральном архиве в Вильне. — Вильна, 1872. С. 821.