Індрых
| Індрых лац. Indrych | |
| Hindrich | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Heimo + Rih |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Індрык |
| Вытворныя формы | Генрых |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Індрых» | |
Індрых, Індрык — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Індрых (Hindrich[1], Hindrik, Hinrich, Hinric, Hinrik[2]) — імя германскага паходжаньня[3], варыянт імя Генрых (Heinrich)[4]. Іменная аснова гайм- (гейм-) (імёны ліцьвінаў Гейман, Гаймунт; германскія імёны Heyman, Haimund) паходзіць ад германскага haima, haimi 'айчына, месца жыхарства'[5], а аснова -рых- (-рык-) (імёны ліцьвінаў Дытрык, Мондрык, Эрык; германскія імёны Ditricus, Monderich, Erik) — ад гоцкага reiks 'магутны'[6], германскага rikja 'магутны, каралеўскі'[7].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Hyndrzyk (Indricus)[8].
У Прусіі бытавала імя Індрык: Hyndrix (1357 год)[9], Hindricke (1419 год)[9]. У 1650 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Hindricus Petri Littovius, Norcopensis Gothus[10].
У граматах полацкіх баяраў і мяшчанаў (у тым ліку полацкага ваяводы Андрэя Саковіча) імя Индрих (Индрик) ужываецца як датычна мясцовых жыхароў (Индрих Лодятич[11], пану Гендрыху Лодяте[12], памылкова Андрих Лодятич[13]; Hi(n)rick, hovetma(n) to Pluskouw[14]; Станислав Индрихович Лодятич[15]), так і да рыскіх немцаў: Индрик або Индрих датычна некалькіх рыжанаў Генрыхаў (Heinrich, einen Rigischer; Heinrich Rigischen burger)[16], Индрик Плинт датычна Генрыха Флінта (Heinrich Flindt)[17], Петръ Индриковичь[18] датычна бургамістра Пэтэра Гінрыкса[19].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Радивилу пять чоловековъ, на имя: Индрих а Воинило, Пилип, Довнаръ[20], у Меречи Борстяково селцо Бобру Инъдриховичу[21] (9 лістапада 1449 году); Жикмонтъ Индрихович, староста Житомерскіи (15 траўня 1468 году)[22]; Alexandro Hindrichowicz (10 чэрвнея 1471 году)[23]; Инъдриху Лодятичу 8 копъ грошеи з мыта луцъкого (2 чэрвеня 1489 году)[24]; на пана Индриха Лодятича… панъ Индрихъ[25], панъ Инъдрихъ Александровичъ Лодятича (9 лютага 1509 году)[26]; мещанин ковенскии Юрьи Индрихович (14 чэрвеня 1514 году)[27]; а бортьевъ Индриха Юревича (26 лістапада 1516 году)[28]; а бортевъ Инъдрыха Юревича (27 лістапада 1516 году)[29]; а Инъдриха Юревича (1517 год)[30]; боярину Виленьского повета Станиславу Инъдриховичу… Янъ Инъдриховичъ… дворецъ, наимя Индриховъски водле Трабовъ (3 ліпеня 1517 году)[31]; Инъдрих Полянскии (1528 год)[32]; пана Станислава Инъдриховича Лодятича (27 траўня 1534 году)[33]; Индрих Гармоновъ… Индрих Ѳанальтєн (1538 год)[34]; Индрых Ганусович Винькель (1542 год)[35]; Миколай Индрыхович Лодятич[36], земянина Полоцъкого Александра Индрыховича[37] (1552 год); na Hyndrykowcziznye y na Wayszielyowcziznye obapul drogy s Klieczka do Szuchlyscz (1552—1555 гады)[38]; Ród Indrychów Worłowo (1690 год)[39]; Indryk Moskal (1738 год)[40]; Indryk Ludan… Indryk Grobeż… Indryk Botor… Indryk Ludan z Ordyszka (25 сакавіка 1766 году)[41].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Жыгімонт Індрыхавіч († па 1470) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, староста жытомірскі
- Індрых — чалавек зь Мерацкай воласьці, нададзены Радзівілу вялікім князем Казімерам
- Аляксандар Індрыхавіч — літоўскі баярын, які ў 1471 годзе засьведчыў наданьне касьцёлу ў Ішкальдзі
- Індрых Аляксандравіч Ладзяціч (да 1489 — па 1509) — полацкі баярын, магчыма, чэскага паходжаньня[42]; меў сына Станіслава († па 1534), таксама ўпамінаюцца яго дзеці або ўнукі Мікалай і Аляксандар
- Юры Індрыхавіч († па 1514) — ковенскі мешчанін
- Індрых Юравіч — бортнік зь Вяйсеі, які ўпамінаецца ў 1516—1517 гадох
- Індрых Палянскі — жалудоцкі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Індрых Гармонаў і Індрых Фанальтэн — рыскія немцы, які прыехалі па навуку ў Полацак
- Індрых Ганусавіч Вінькель — немец, інфлянцкі зямянін
На 1904 год існавала вёска Індрыкі ў Красьнянскім павеце Смаленскай губэрні[43].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Proceedings of the Eighth International Congress of Onomastic Sciences = Janua Linguarum: Series maior. Vol. 17. — Paris, 1966. S. 179.
- ^ Hinrik, Nordic Names
- ^ Слов’янське мовознавство. Вип. 3, 1961. С. 275.
- ^ Полехов С. Новые документы о Киевской земле XV века // Сфрагістичний щорічник. Вип. ІІ. — Киïв, 2012. С. 270.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 97.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 188.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 206.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 207.
- ^ а б Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 38.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 516.
- ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 1. — М., 2015. С. 546—547, 593—594.
- ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 1. — М., 2015. С. 547.
- ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 1. — М., 2015. С. 629, 789.
- ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 1. — М., 2015. С. 527.
- ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 1. — М., 2015. С. 504, 505.
- ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 1. — М., 2015. С. 210, 213—214, 397.
- ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 1. — М., 2015. С. 403.
- ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 1. — М., 2015. С. 360.
- ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 2. — М., 2015. С. 170.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 65.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 66.
- ^ Українські грамоти XV ст. — Київ, 1965. С. 30.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 317.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 4 (1479—1491). — Vilnius, 2006. P. 83.
- ^ Литовская метрика. Т. 1. — Петербург, 1903. С. 617.
- ^ Литовская метрика. Т. 1. — Петербург, 1903. С. 623—624.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 251.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 25 (1387—1546). — Vilnius, 1998. P. 131.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 7 (1506—1539). — Vilnius, 2011. P. 618.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 25 (1387—1546). — Vilnius, 1998. P. 132.
- ^ Литовская метрика. Т. 1. — Петербург, 1903. С. 1002.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 94.
- ^ Беларускі архіў. Т. 2. — Менск, 1928. С. 249.
- ^ Варонін В. Вучоба немцаў на Беларусі ў 1-й палове XVI ст. // Беларускі Гістарычны Агляд. Т. 20, сш. 1—2 (38—39), 2013. С. 5, 8.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага: Кніга 560 (1542 год). — Менск, 2007. С. 52—55.
- ^ Полоцкая ревизия 1552 года. — Москва, 1905. С. 137.
- ^ Полоцкая ревизия 1552 года. — Москва, 1905. С. 145.
- ^ Писцовая книга Пинского и Клецкого княжеств, составленная Пинским старостою Станиславом Хвальчевским в 1552—1555 г. — Вильна, 1884. С. 535.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo trockie 1690 r. — Warszawa, 2000. S. 147.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 27. — Витебск, 1898. С. 180.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 35. — Вильна, 1910. С. 150.
- ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 2. — М., 2015. С. 248.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 273.