Таўцівіл (імя)

Дадаць спасылкі
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Таўцівіл
лац. Taŭcivił
Theudowills
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Teudo + Willo
Іншыя формы
Варыянт(ы) Тэўтывіл, Таўдвіл, Даўтвіл, Даўдвіл
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Таўцівіл»

Таўцівіл (Тэўтывіл, Таўдвіл, Даўтвіл, Даўдвіл) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Тэўдавіл (Theudowills) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -тэўд- (-дэўт-, -тыд-) (імёны ліцьвінаў Таўдвід, Таўтвін, Таўтгерд; германскія імёны Teutwidis, Teutwin, Teutgerdis) паходзіць ад гоцкага þiuda[2], германскага þeudo[3] 'род, народ'[4], а аснова -віл- (імёны ліцьвінаў Вільбут, Вільгейда, Мунтвіл; германскія імёны Willebut, Williheid, Muntwil) — ад гоцкага wilja 'воля'[5]. Такім парадкам, імя Таўцівіл азначае «воля роду»[6].

Адпаведнасьць імя Таўтвіла германскаму імю Theowilh сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[7].

У Прусіі бытавала імя Тэўтывіл (Таўтывіл): Tawtewille (1360 год)[8], Teutewil (1363 год)[8], Tautewille (1379 год)[9].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Тевтевила… Тевтивилоу… Тевтивилъ… Тевътивилъ… Тевтевилъ… Тевтивила… Товтивила… Товтивилъ… Товтовиловоу (Галіцка-Валынскі летапіс)[10]; Полотьскыи князь Товтивилъ (Наўгародзкі першы летапіс)[11]; minen bruder herczog Tewtewiln das her in gegeben hatte (Tewtewil; Мэмарыял Вітаўта, 1390 год)[12]; Thowtiwil (18 студзеня 1401 году)[13]; Theowothowil (каля 23 красавіка 1430 году)[14]; Johanne alias Thautwil (Johannes alias Thautwil[15]; 21 кастрычніка 1440 году)[16]; Товтивилъ Полоцкій (Наўгародзкі чацьверты летапіс)[17]; со княземъ съ Полотьскимъ съ Товтивиломъ (Сафійскі першы летапіс)[18]; пану Товътвилу Монътовтовичу, пану Товтвилу Монътовътовичу, панъ Товтвил Монтовтович (Товтвил Монътовтович[15], 1440—1481 гады)[19]; Митько Товътвилович (1440—1492 гады)[20]; Янъ Товтвил (1454 год)[21]; praesentibus testibus strenuis Towthwyl et Wesgal[22], dominis Tholthvil[23] (1461 год); Thotwil (Ян Длугаш); боярину виленскому Товтвилу Висконтовичу (10 жніўня 1495 году)[24]; люди в Моишокгольскомъ повете… Лаврина Товътевиловича… Лаврина Товътьвиловича (16 ліпеня 1506 году)[25]; в Дорсунишском повете шестьдесят чоловеков… а Станка Товтвиловича… а Ромашка Довтвиловича (26 студзеня 1516 году)[26]; сеножать у Кернове, двора нашого керновъского Товтвилишки (15 сьнежня 1517 году)[27]; Пацукъ Товтвиловичъ[28], Богушъ Товтвилович… Товтвилъ Михайлович[29], Томъко Товтвиловичъ[30], Петко Товътвиловичъ[31], Янъ Товтвиловичъ[32], Янъ Товътвилович… Янушко Товтвиловичъ[33], Станислав Товтвиловичъ… Григореи Довдвилович[34] (1528 год); три пустовщыны там же в Пенянох… а Товтвиловъщину (17 траўня 1530 году)[35]; вчынившы собе децкимъ Якуба Товъдвиловича (1542 год)[36]; Миколай Яновичъ Товтвилъ… Якубъ Яновичъ Товтвилъ[37], Отъ Барбары Андрюшковны Товтвиловое[38], Миколай Якубовичъ Товтвилъ[39], Щепанъ Товтвиловичъ[40] (1567 год); Samuela s Towtwiła Blinstruba… Moyzesz Samuel. Towtwiła Blinstrub podpisałem ręką swą (26 студзеня 1665 году)[41].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Татвілы-Бальцэвічы — літоўскі шляхецкі род[46].

На 1892—1909 гады існавала ўрочышча Тацьвілаўка (Тацьвілава) у Менскім павеце Менскай губэрні[47][48].

На гістарычнай Слонімшчыне існуе вёска Таўцьвілы.

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 152.
  2. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 209.
  3. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 34.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  6. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 26.
  7. ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 103.
  8. ^ а б Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 725.
  9. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 104.
  10. ^ ПСРЛ. Т. 2. — СПб., 1845. С. 187—189, 201—202.
  11. ^ ПСРЛ. Т. 3. — СПб., 1841. С. 57.
  12. ^ Лицкевич О. В. «Летописец великих князей литовских» и «Повесть о Подолье»: опыт комплексного критического разбора. — СПб., 2019. С. 266.
  13. ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 72.
  14. ^ Codex epistolaris saeculi decimi quinti. T. 2. — Cracoviae, 1891. P. 238.
  15. ^ а б Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 274.
  16. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 190.
  17. ^ ПСРЛ. Т. 4. — СПб., 1848. С. 39.
  18. ^ ПСРЛ. Т. 5. — СПб., 1851. С. 190.
  19. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 20, 22, 24, 32, 42, 52, 62.
  20. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 42.
  21. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 245.
  22. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 271.
  23. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 273.
  24. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 82.
  25. ^ Акты, отно­ся­щи­е­ся к исто­рии Запад­ной Рос­сии. Вып. 2. 18‑я и 32 кни­ги запи­сей Литовской мет­ри­ки: Мет­ри­ка коро­ле­вы Боны. — Москва, 2018. С. 172.
  26. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 179.
  27. ^ Акты, отно­ся­щи­е­ся к исто­рии Запад­ной Рос­сии. Вып. 2. 18‑я и 32 кни­ги запи­сей Литовской мет­ри­ки: Мет­ри­ка коро­ле­вы Боны. — Москва, 2018. С. 211.
  28. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 78.
  29. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 89.
  30. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 90.
  31. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 163.
  32. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 164.
  33. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 166.
  34. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 170.
  35. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 224 (4) (1522—1530). — Vilnius, 1997. P. 396.
  36. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 225 (6) (1528—1547). — Vilnius, 1995. P. 243.
  37. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1292.
  38. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1294.
  39. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1329.
  40. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1330.
  41. ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 234, 240.
  42. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 15.
  43. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 173.
  44. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 34, 81.
  45. ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego: Spisy. T. 4. Ziemia smoleńska i województwo smoleńskie XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2003. S. 313.
  46. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Б , Згуртаваньне беларускай шляхты
  47. ^ Słownik geograficzny... T. XII. — Warszawa, 1892. S. 355.
  48. ^ Список населенных мест Минской губернии. — Минск, 1909. С. 201.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Таўцівіл_(імя)&oldid=2503637»