Бэньямін Нэтаньягу

	Бэньямін Нэтаньягу; лац. Beńjamin Netańjahu
	בנימין נתניהו
	; 2009 г.
Старшыня ўраду Ізраілю
	31 сакавіка 2009 — цяперашні час
Прэзыдэнт:	Шымон Пэрэс; Рувэн Рыўлін
Папярэднік:	Эгуд Ольмэрт
Старшыня ўраду Ізраілю
	18 чэрвеня 1996 — 6 ліпеня 1999
Прэзыдэнт:	Эзэр Вэйцман
Папярэднік:	Шымон Пэрэс
Наступнік:	Эгуд Барак
Міністар замежных справаў Ізраілю
	6 лістапада 2002 — 28 лютага 2003
Прэзыдэнт:	Масей Кацаў
Прэм’ер-міністар:	Арыель Шарон
Папярэднік:	Шымон Пэрэс
Наступнік:	Сільван Шалом
Міністар фінасаў Ізраілю
	28 лютага 2003 — 9 жніўня 2005
Прэзыдэнт:	Масей Кацаў
Прэм’ер-міністар:	Арыель Шарон
Папярэднік:	Сільван Шалом
Наступнік:	Эгуд Ольмэрт
Дэпутат Кнэсэту Ізраілю
	28 сакавіка 2006 — 31 сакавіка 2009
Прэзыдэнт:	Масей Кацаў; Шымон Пэрэц
Прэм’ер-міністар:	Эгуд Ольмэрт
Папярэднік:	Амір Пэрэц
Наступнік:	Цыпі Ліўні
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	21 кастрычніка 1949[…] (75 гадоў); Тэль-Авіў, Ізраіль;
Партыя:	Лікуд;
Сужэнец:	Сара Бэн-Арцы
Дзеці:	сыны: Яір, Аўнэр
Бацька:	Бэнціян Нэтаньягу
Маці:	Ціла Зэгал
Адукацыя:	Чэлтэнгэмская вышэйшая школа[d] (1967); Масачусэцкі тэхналягічны інстытут (1975); Школа мэнэджмэнту імя Слоана Масачусэцкага тэхналягічнага інстытуту[d] (1977);
Узнагароды:	мэдаль Жабацінскага[d] (1980) прэмія Цэльтнэра[d] (1987) ганаровы доктар Бар-Іланавага ўнівэрсытэту[d] (1988) прэмія Ірвінга Крыстала[d] (2015)
	Бэньямін Нэтаньягу ў Вікісховішчы

Бэньямі́н^[a] «Бі́бі» Нэтанья́гу (па-габрэйску: בִּנְיָמִין "בִּיבִּי" נְתַנְיָהוּ‎‎‎; нарадзіўся 21 кастрычніка 1949 году, Тэль-Авіў, Ізраіль) — дзяржаўны дзяяч Ізраілю.

Зьяўляецца цяперашнім прэм’ер-міністрам Ізраілю. У цяперашні час служыць у якасьці дэпутата Кнэсэту і старшынём партыі Лікуд. Зьяўляецца першым прэм’ер-міністрам Ізраілю, які нарадзіўся ў Ізраілі пасьля заснаваньня сучаснай дзяржавы Ізраіль.

Паходжаньне. Сям’я

Продкі паходзяць зь Беларусі. Яго прадзед Натан Мілекаўскі нарадзіўся ў мястэчку Крэве (цяпер Смаргонскі раён, Гарадзенская вобласьць). Жаніўся тры разы. Першы раз на Мір’ям Вэйцман. Ад мае дачку Ноа (нар. 29 красавіка 1978). У 1981 годзе разьвёўся зь Мір’ям і жаніўся на Кэйт Флэрз. Яна з Брытаніі і негабрэйка. Перад шлюбам Кэйт перайшла ў юдаізм. Трэцяю жонкаю стала жыдоўка. Гэта трэба было каб, мець дзяржаўную службу ў Ізраілі. Ёю стала Сара Бэн-Арцы. Яна нарадзіла Бэньяміну двох сыноў: Яір і Аўнэр.

Дзяцінства. Маладосьць

Нарадзіўся ў Ізраілі ў месьце Тэль-Авіў. Яго бацькі няверуючыя жыды. Маці — Ціла Зэгал (1912—2000). Тата — Бэнціян Нэтаньягу (1910—2012) паходзіў з Варшавы (Прывісьлініскі край, Расейская імпэрыя; цяпер Польшча). Яны мелі трох дзяцей. Бэньямін быў другім дзіцём. Сям’я з 1956 па 1958 і зноў з 1963 па 1967 жыла ў ЗША ў ваколіцах Філадэлфіі (штат Пэнсыльванія). У маладосьці служыў у войску Ізраілю. Ваяваў. Вучыўся ў ЗША. Там закончыў Масачусэцкі тэхналягічны інстытут. Мае вышэйшую гаспадарчую адукацыю. Пасьля заканчэньня ВНУ рабіў у ЗША ў Бостанскай раднікавай грамадзе. Вярнуўся ў Ізраіль, дзе з 1978 па 1980 рабіў у Інстытуце імя Янатана Нэтаньягу (Інстытут меў назву ад імя брата, які загінуў падчас вайны). З 1980 па 1982 рабіў у гандлёвай грамадзе ў Ерусаліме.

Дзяржаўная служба

З 1982 па 1984 гады рабіў намесьнікам пасла ў ЗША. З 1984 па 1988 гады Б. Нэтаньягу рабіў прадстаўніком Ізраілю ў Сувязі аб’яднаных народаў. У 1993 годзе стаў старшынём партыі Лікуд.

Першы ўрад

У 1996 годзе перамог на выбарах і стаў самым маладым старшынём ураду Ізраілю. Панаваў з чэрвеня 1996 па ліпень 1999. У 1999 годзе з-за паражэньня на выбарах (дзе перамог Эгуд Барак) пакінуў дзяржаўную службу.

Другі ўрад

Вярнуўся ва ўрад Ізраілю ў 2002 годзе ва ўрадзе Арыеля Шарона. Быў міністрам замежных справаў (2002—2003) і міністрам фінансаў (2003—2005). У 2005 годзе падаў у адстаўку. У тым жа годзе ўзначаліў партыю Лікуд з-за таго, што яе колішні старшыня А. Шарон перайшоў у партыю Кадыма.

Трэці ўрад. Старшыня ўраду

10 лютага 2009 году на выбарах у Кнэсэт Ізраілю партыя Лікуд перамагла. Б. Нэтаньягу стаў старшынём ўраду^[4]. Цяпер займае гэтую пасаду. Яго ўрад лічыцца самым доўгім за ўсю гісторыю Ізраілю.

Погляды

Зьяўляецца прыхільнікам захаваньня за Ізраілем земляў, што знаходзяцца паміж ракою Ярдан і Міжземным морам. Выступае за адзіны й недзялімы Ерусалім, які павінен застацца сталіцай Ізраілю, якую ў сьнежні 2017 г. прызнаў урад ЗША на чале з прэзыдэнтам Дональдам Трампам. Выступае за захаваньне габрэйскасьці Ізраілю. Негабрэі ня могуць займаць дзяржаўныя пасады. Прычым нават асобы, якія нарадзіліся ў Ізраілі й добра валодаюць габрэйскай моваю.

Выбары ў Кнэсэт

Б. Нэтанягу прымаў удзел у наступных выбарах у Кнэсэт:

2019
2020

Заўвагі

^ Часам у друку памылкова сустракаецца: Біньямін, відаць ад мянушкі «Бібі»

Крыніцы

^ ^а ^б ^в ^г חה"כ בנימין נתניהו — Кнэсэт.
^ ^а ^б Benjamin Netanjahu // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)
^ ^а ^б Benjamin Netanyahu // GeneaStar
^ Ізраіль выбірае парлямэнт і прэм’ера // Газэта «Наша ніва», 10 лютага 2009 г. Праверана 18 сьнежня 2017 г.

Вонкавыя спасылкі

Асабістая бачына (рас.)

[4] Часам у друку памылкова сустракаецца: Біньямін, відаць ад мянушкі «Бібі»

[_03498a29f4e3a82f-1] а ^б ^в ^г חה"כ בנימין נתניהו — Кнэсэт.

[_14917358bd473af0-2] а ^б Benjamin Netanjahu // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)

[_42d6a314848a0aa7-3] а ^б Benjamin Netanyahu // GeneaStar

[5] Ізраіль выбірае парлямэнт і прэм’ера // Газэта «Наша ніва», 10 лютага 2009 г. Праверана 18 сьнежня 2017 г.

[”частковае-6] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і часткова прызнаная ці непрызнаная

[”некалькі”-7] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о ^п ^р ^с ^т ^у ^ф ^х ^ц ^ч ^ш ^э ^ю ^я ^аа ^аб ^ав ^аг ^ад ^ае ^аё ^аж ^аз адначасна ў некалькіх дзяржавах

[1]

[2]

[3]

[a]

[4]

[1]

[2]

п а р Кіраўнікі сучасных урадаў
Азія	^[1]^[2] Генадзь Гагулія^d Мугамад ібн Рашыд аль-Мактум^d ^[2] Алі Асадаў^d ^[2]/^[1] Кір Стармэр^d Кабус бэн Саід^d Мугамад Гасан Ахунд^d Мухамад Юнус^d Салман бін Гамад бін Іса Аль Халіфа^d Аль-Мугтадзі Білла^d Цэрынг Табгай^d Фам Мінь Чынь^d ^[2] Іраклі Кабахідзэ^d Маін Абдулмалік Саід^d Бэньямін Нэтаньягу^d Прабова Субіянта^d Нарэнда Модзі^d Магамад Шыя аль-Судані^d Масуд Пэзэшкіян^d ^[2] Алжас Бэктэнаў^d Хун Манэт^d Кім Ток-хун^d Магамэд бін Абдулрагман Аль Тані^d Нікас Хрыстадулідыс^d Чжоў Эньлай^d Агмад Аль Абдула Аль Саба^d Акылбэк Джапараў^d Пганхам Вібгаван^d Наджыб Мікаці^d Анвар Ібрагім^d Магамэд Муізу^d Луўсанамсрайн Аюун-Эрдэнэ^d Мін Аун Хлайн^d Кхадга Прасад Шарма Алі^d Шабгаз Шарыф^d ^[1] Мухамад Штае^d ^[1]^[2] Канстанцін Джусоеў^d Уналь Устэль^d ^[2] Міхаіл Мішусьцін^d Юн Сук Ёль^d Магамад бін Салман^d Лоўрэнс Вонг^d ^d Кахір Расулзада^d ^[1] Чжо Жун-тай^d Пэтангтарн Шынаватра^d Сэрдар Бэрдымухамэдаў^d ^[2] Рэджэп Таіп Эрдаган^d Абдула Арыпаў^d Шанана Гужмаў^d Бонгбонг Маркас^d Раніл Вікрэмэсынге^d ^[2] Мустафа Мадбулі^d Сігэру Ісіба^d Бішэр аль-Хасаўнэ^d
Акіянія	Марк Браўн^d Энтані Албаніз^d Шарлёт Салвай^d ^[2]/ Кір Стармэр^d ^[2]/ Джо Байдэн^d Танэці Маамаў^d Гільда Кэці Гайне^d Дэйвід Адэанг^d Крыстафэр Лаксан^d Сурангель Віпс-малодшы^d Джэймз Марапэ^d Джэрэмія Манэле^d Наомі Матаафа^d Сяосі Савалені^d Фэлеці Тэо^d Сітывэні Рабука^d ^[2]/ Жан Кастэкс^d Ўэсьлі Сыміна^d ^[2]/ Габрыель Борыч^d
Афрыка	Абдэльмаджыд Тэбун^d Жуан Ларэнсу^d Макгвэтсі Масысі^d Апалінэр Яахім К’елем дэ Тамбэля^d Жэрвэ Ндыракабуча^d Патрыс Талён^d ^[2]/^[1] Кір Стармэр^d Раймон Ндонг Сіма^d Адама Бэраў^d Нана Акуфа-Ада^d Амаду Ба Уры^d Руі Дуартэ дэ Бараш^d ^[2]/ Пэдра Санчэс^d Абдулкадэр Каміль Магамэд^d Джудыт Тулука Сумінва^d Хакаіндэ Хічылема^d Эмэрсан Мнангагва^d ^[2]/ Джорджа Мэлёні^d Улісэш Карэя-і-Сылва^d Азалі Асумані^d Жазэф Нгют^d Ўільям Руто^d Рабэр Бэгрэ Мамбэ^d Сэм Матэканэ^d Абдэль Хамід эд-Дубэйба^d Джордж Вэа^d Крыстыян Нцай^d Адрыяна Малеяні^d Лязарус Чаквэра^d ^d Азыз Ахенуш^d Мактар Ульд Дыяй^d Правінд Джагнот^d Гаге Гэйнгаб^d Алі Лямін Зэйн^d Бала Тынубу^d ^[2]/ Мігель Альбукерке^d Сырыль Рамафоса^d Салва Кіір Маярдыт^d Эдуар Нгірэнтэ^d Анатоль Калінэ Макасо^d Хамза Абдзі Барэ^d ^[1] ^d Патрыс Траваада^d Букрая Гамудзі Баюн^d Бакры Гасан Салег^d Давід Сэнге^d Вавэль Рамкаляван^d Усман Санко^d Касім Маджаліва^d Віктуар Дагбэ Тамэга^d Нажла Будэн^d Рабіна Набанджа^d ^[2]/ Жан Кастэкс^d Фэлікс Малюа^d Алямай Галіна^d ^[2] Мустафа Мадбулі^d Мануель Аса Нсуе Нсуа^d Ісаяс Афэвэркі^d Расэл Дламіні^d Абій Агмэд Алі^d
Паўднёвая Амэрыка	Гільерма Франкас^d Люіс Арсэ^d Луіс Інасію Лула да Сылва^d Нікаляс Мадура^d ^[2]/^[1]^[1]Кір Стармэр^d Марк Філіпс^d Густава Пэтра^d Сант’яга Пэнья Палясыяс^d Густава Адрыянсэн^d Чан Сантохі^d Люіс Лякалье Пу^d ^[2]/ Жан Кастэкс^d ^[2] Габрыель Борыч^d Даніель Набоа^d
Паўночная Амэрыка	Гастан Браўн^d Філіп Дэйвіс^d Мія Мотлі^d Джоні Брысэньё^d ^[2]/ Кір Стармэр^d Алікс Дыд’е Фільм-Амэ^d Сыямара Кастра^d Бэрнарда Арэвалё дэ Леон^d Дыкан Мітчэл^d Рузвэльт Скерыт^d Люіс Абінадэр^d ^[2]/ Мэтэ Фрэдэрыксэн^d Джо Байдэн^d Джастын Трудо^d Радрыга Чавэс^d Мануель Марэра Крус^d Кляўдыя Шайнбаўм^d ^[2]/ Дык Схоф^d Даніель Артэга^d Хасэ Рауль Муліна^d Наіб Букеле^d Філіп П’ер^d Ральф Гансалвіш^d Тэрэнс Дру^d Кіт Роўлі^d ^[2]/ Жан Кастэкс^d Эндру Голнэс^d
Эўропа	^[2] Алі Асадаў^d Эдзі Рама^d Хавіер Эспат Самора^d Нікол Пашыньян^d Карл Нэгамэр^d Мікалай Дэнкаў^d Раман Галоўчанка^d Бор’яна Крышта^d Аляксандар Дэ Кро^d Віктар Орбан^d ^[2] Кір Стармэр^d ^[2] Пэдра Санчэс^d ^[2] Іраклі Кабахідзэ^d Кірыякас Міцатакіс^d ^[2] Мэтэ Фрэдэрыксэн^d Сайман Гарыс^d Катрын Якабсдотыр^d ^[2] Джорджа Мэлёні^d Альбін Курці^d Эвіка Сіліня^d Інгрыда Шыманіце^d Даніель Рыш^d Люк Фрыдэн^d Дорын Рэчан^d Робэрт Абэла^d П’ер Дарту^d Альфрэд Канан^d Оляф Шольц^d Эрна Сульбэрг^d ^[2] Дык Схоф^d ^[2] Луіш Мантэнэгру^d Хрыстыян Міцкоскі^d Дональд Туск^d ^[1] Аляксандар Розэнбэрг^d ^[2] Міхаіл Мішусьцін^d Марчэл Чалаку^d Алесандра Росі^d Робэрт Фіца^d Робэрт Голаб^d Ана Брнабіч^d ^[2] Рэджэп Таіп Эрдаган^d Дзяніс Шмыгаль^d Пэтэры Орпа^d ^[2] Жан Кастэкс^d Андрай Пленкавіч^d Мілайка Спаіч^d Пэтар Фіяла^d Віктар Росі^d Ульф Крыстэрсан^d Крыстэн Міхал^d
^ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і часткова прызнаная ці непрызнаная ^ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о ^п ^р ^с ^т ^у ^ф ^х ^ц ^ч ^ш ^э ^ю ^я ^аа ^аб ^ав ^аг ^ад ^ае ^аё ^аж ^аз адначасна ў некалькіх дзяржавах