Босьнія і Герцагавіна

Босьнія і Герцагавіна Bosna i Hercegovina Босна и Херцеговина
Сьцяг Герб
Дзяржаўны гімн: «Intermeco»
Афіцыйная мова	Басьнійская, харвацкая, сэрбская
Сталіца	Сараева
Найбуйнейшы горад	Сараева
Форма кіраваньня Старшыня прэзыдэнтаў Сябры прэзыдэнта Прэм’ер-міністар	фэдэратыўная парлямэнцкая рэспубліка Сэфік Джафэравіч (ад басьнійцаў) Жэлька Косьміч (ад харватаў) Міларад Додзік Зоран Тэгельція
Плошча  • агульная  • адсотак вады	127-е месца ў сьвеце 51 129 км² нязначны
Насельніцтва  • агульнае (2013)  • шчыльнасьць	130-е месца ў сьвеце 3 791 622 90,2/км²
Канфэсійны склад	мусульмане (44%), сэрбскія праваслаўныя (31%), каталікі (17%)
Пісьменнасьць	86%
СУП  • агульны (2017)  • на душу насельніцтва	113-е месца ў сьвеце $ 44,83 млрд $ 12 800
Валюта	Канвэртаваная марка (BAM)
Часавы пас  • улетку	CET (UTC+1) СEST (UTC+2)
Незалежнасьць ад Югаславіі	5 красавіка 1992
Аўтамабільны знак	BIH
Дамэн верхняга ўзроўню	.ba
Тэлефонны код	+387
Мапа Босьніі і Герцагавіны

Бо́сьнія і Герцагаві́на (БіГ, па-сэрбску: Босна и Херцеговина/Bosna i Hercegovina, па-басьнійску: Bosna i Hercegovina, скарочана BiH) — краіна на паўднёвым усходзе Эўропы, у заходняй частцы Балканскай паўвыспы. Босьнія і Герцагавіна мае агульныя межы з Сэрбіяй (345 км), Чарнагорыяй (242 км) і Харватыяй (932 км). Краіна дэцэнтралізаваная і адміністрацыйна падзеленая на дзьве часткі — Фэдэрацыя Босьніі і Герцагавіны і Рэспубліка Сэрбская. Босьнія ды Герцагавіна — гэта толькі гістарычна-геаграфічныя рэгіёны, якія сёньня ня маюць палітычнага статусу. Да 1992 году Босьнія і Герцагавіна была адной з шасьці фэдэральных адзінак Югаславіі. Рэспубліка набыла незалежнасьць пасьля войнаў у Югаславіі 1990-х гадоў у выніку Дэйтанскіх пагадненьняў 1995 году. Фактычна дзяржава сёньня зьяўляецца пратэктаратам міжнароднай супольнасьці. Зяўляецца сябрам Рады Эўропы.

Гісторыя

Асноўны артыкул: Гісторыя Босьніі і Герцагавіны

Назва краіны паходзіць ад назвы ракі Босьнія на поўначы. Слова «Герцагавіна» ўтворанае ад нямецкага «герцаг» + «-авіна» (зямля).

Тэрыторыі сучаснай Босьніі і Герцагавіны былі заселеныя ілірыйцамі, а ў 9 годзе новай эры ўвайшлі ў склад Рымскай імпэрыі. У 395 годзе тэрыторыя сучаснай Босьніі і Герцагавіны адышла да Заходняй Рымскай імпэрыі. На пэўны час тэрыторыю заваявалі остготы. У 536 адышла да Бізантыі. У 6 стагодзьдзі на гэтых тэрыторыях зьявіліся славяне. У 9 стагодзьдзі землі Босьніі належалі Харвацкаму і Сэрбскаму каралеўствам. У 11 стагодзьдзі тэрыторыя сучаснай Босьніі перайшла да Вугоршчыны. У 12 стагодзьдзі, нягледзячы на тэрытарыяльныя прэтэнзіі суседніх дзяржаваў, было створанае самастойнае Басьнійскае княства, якое заставалася незалежным да 1463 году, калі трапіла пад уладу Асманскай імпэрыі. Зьнік і княскі род Катраманічаў, які валадарыў у Босьніі тры стагодзьдзі.

Падчас турэцкай улады шмат басьнійцаў зракліся хрысьціянства і прынялі іслам.

Туркі валодалі Босьніяй да 1878 году, калі пасьля процітурэцкага паўстаньня, паводле пастановы Бэрлінскага кангрэсу, быў усталяваны пратэктарат Аўстра-Вугоршчыны. Пратэктарат скончыўся анэксіяй Босьніі і Герцагавіны ў 1908 годзе.

28 чэрвеня 1914 году ў Сараеве чальцом рэвалюцыйнай арганізацыі Млада Босна быў ажыцьцёўлены замах на нашчадка аўстравугорскай кароны Франца Фэрдынанда. З гэтай падзеі пачалася Першая сусьветная вайна. Пасьля заканчэньня вайны Босьнія і Герцагавіна ўвайшла ў склад Каралеўства сэрбаў, харватаў і славенцаў (з 1929 году называлася Каралеўства Югаславія). Падчас Другой сусьветнай вайны была ў складзе Незалежнай Дзяржавы Харватыі, а потым перайшла да Сацыялістычнай Югаславіі (СФРЮ). Ад 1943 году 25 лістапада сьвяткуецца як Нацыянальны дзень Босьніі ды Герцагавіны (толькі ў Фэдэрацыі Босьніі і Герцагавіны). У Рэспубліцы Сэрбскай сьвяткуецца дзень перамогі 9 мая. Да 1991 года Босьнія і Герцагавіна была досыць разьвітой часткай былой Югаславіі.

Сувэрэнітэт Босьніі і Герцагавіны быў абвешчаны ў кастрычніку 1991 году. 29 лютага і 1 сакавіка 1992 году быў праведзены рэфэрэндум па пытаньні выхаду зь Югаславіі. Падчас рэфэрэндуму большасьць насельніцтва — басьнійцы і харваты — выказаліся за незалежнасьць краіны, якая была абвешчаная 3 сакавіка 1992 году. 1 сакавіка абвешчаны днём незалежнасьці Босьніі і Герцагавіны (дзень рэфэрэндуму). 6 красавіка краіны Эўропы і ЗША прызналі незалежнасьць Босьніі і Герцагавіны. Басьнійскія сэрбы аб’явілі байкот рэфэрэндуму і 7 красавіка 1992 году заявілі пра стварэньне ўласнай рэспублікі пры падтрымцы суседніх Сэрбіі і Чарнагорыі. Палітычны канфлікт перарос ва ўзброеныя сутыкненьні і этнічныя чысткі (1992—1995), ахвярамі якіх сталася шмат жыхароў Босьніі і Герцагавіны. Паводле розных падлікаў ад двух да трох мільёнаў жыхароў Босьніі сталі бежанцамі. ААН накіравала ў Босьнію міратворчыя сілы. Праз 42 месяцы пад ціскам ЗША ў Дэйтане (штат Агаё) было заключана пагадненьне, паводле якога Босьнія і Герцагавіна падзяляецца на дзьве часткі: басьнійска-харвацкую Фэдэрацыю Босьніі і Герцагавіны (51% тэрыторыі) і Рэспубліку Сэрбскую (49%). 21 лістапада сьвяткуецца ў Рэспубліцы Сэрбскай як дзень Дэйтанскіх пагадненьняў. 14 сьнежня 1995 году ў Парыжы падпісаная мірная дамова. Часткай дэйтанскіх пагадненьняў зьяўляецца канстытуцыя Босьніі і Герцагавіны, якая прадугледжвала стварэньне плюралістычнага грамадзтва. Зараз Фэдэрацыя Босьніі і Герцагавіны і Рэспубліка Сэрбская маюць асобныя канстытуцыі. Колькасьць міратворчага кантынгэнту НАТО першапачаткова складала 60 000 салдат. У 2004 годзе замест міратворцаў НАТО у Босьнію і Герцагавіну былі ўведзеныя 600 вайскоўцаў Эўразьвязу, якія працягваюць падтрымліваюць бясьпеку і займаюцца трэніроўкай. Па сёньняшні дзень у Босьніі і Герцагавіне застаюцца сьляды вайны — разбураная інфарструктура і мінныя палі ў сельскай мясцовасьці. Першыя выбары пасьля вайны прайшлі 2 верасьня 1996 году. 10 лютага 1998 году былі прынятыя сучасныя сьцяг і герб.

Адміністрацыйны падзел

Сіні колер — Фэдэрацыя Босьніі і Герцагавіны, чырвоным — Рэспубліка Сэрбская, жоўтым — акруга Брчка

Босьнія і Герцагавіна складаецца зь дзьвюх частак: Фэдэрацыя Босьніі і Герцагавіны і Рэспублікі Сэрбскай. На тэрыторыі абедзьвюх частак знаходзіцца акруга Брчка, якая знаходзіцца пад міжнародным кантролем.

У наш час у палітычным жыцьці Босьніі і Герцагавіны існуе пастаянная пагроза абвяшчэньня незалежнасьці Рэспублікі Сэрбскай ці яе аддзяленьня і далучэньня да Сэрбіі. Зь іншага боку басьнякі заўсёды помняць масавыя забойствы, якія адбываліся пад час грамадзянскай вайны ў імя «Вялікай Сэрбіі» і пастаянна ўзьнікаюць спробы ліквідацыі такога падзела краіны.

12 кастрычніка 2008 году, у прамове Міраслава Лайчака (галоўнага міжнароднага прадстаўніка для Босьніі і Герцагавіны) у Сараеве, пасьля выбараў у мясцовыя органы кіраваньня, прагучала ўпэўненасьць, што Рэспубліка Сэрбская ня зьнікне, і ня будзе аддзеленая ад Босьніі і Герцагавіны.

Падзел Фэдэрацыі Босьніі і Герцагавіны

Падзел Фэдэрацыі Босьніі і Герцагавіны

Фэдэрацыя Босьніі і Герцагавіны дзеліцца на 10 кантонаў, якія, у сваю чаргу, дзеляцца на 74 раёны-абшчыны (па-басьнійску: općina):

1. Уна-Сана
2. Пасавіна
3. Тузла
4. Зэніца-Дабой
5. Босьнія Падрынье
6. Цэнтральная Босьнія
7. Герцагавіна-Нерэтва
8. Заходняя Герцагавіна
9. Сараева (кантон)
10. Заходняя Босьнія

Падзел Рэспублікі Сэрбскай

Падзел Рэспублікі Сэрбскай

Рэспубліка Сэрбска дзеліцца на 7 рэгіёнаў, якія, у сваю чаргу, дзеляцца на 63 раёны:

1. Банья Лука (рэгіён)
2. Дабой
3. Біельіна
4. Власяніца
5. Сараева-Раманья
6. Фока
7. Трэбінье

Геаграфія

Асноўны артыкул: Геаграфія Босьніі і Герцагавіны

Тэрыторыя — 51 тыс. км². Сталіца — Сараева ( каля 345 тыс. чал. у 2018 годзе). Буйныя гарады — Тузла, Баня-Лука, Мостар, Зэніца. Босьнія і Герцагавіна разьмяшчаецца на тэрыторыі дзьвюх гістарычных абласьцей — Босьніі, якая займае даліну ракі Савы і яе прытокаў, і Герцагавіны, разьмешчанай крыху паўднёвей, у басэйне ракі Нерэтвы. Плошча Босьніі складае 42 тыс. км², Герцагавіны — 9,1 тыс. км². Сярэдняя вышыня тэрыторыі — 500 м. Найвышэйны пункт Босьніі і Герцагавіны — гара Маглыч (2386 м). На тэрыторыі Босьніі і Герцагавіны здараюцца разбуральныя землятрусы.

Клімат умерана-кантынэнтальны: цёплае лета і халодная зіма (600-800 мм ападкаў), у горных раёнах кароткае халаднаватае лета і працяглая лютая зіма (1500-2000 мм ападкаў). На марскім узьбярэжжы мяккая, дажджлівая зіма.

Эканоміка

Асноўны артыкул: Эканоміка Босьніі і Герцагавіны

Босьнія і Герцагавіна мае пераходную эканоміку, рынкавыя рэформы носяць абмежаваны характар.

Банкаўскі сэктар кантралюецца замежнымі банкамі, пераважна аўстрыйскімі і італьянскімі, хоць найбольшы банк і зьяўляецца ўласна басьнійскім.

Асноўная валюта ў краіне — канвэртуемая марка (каля 0,51 эўра) — уведзеная ўлетку 1998 года. Да гэтага часу валюта мела назву дынар Босьніі і Герцагавіны. У населеных харватамі раёнах мае абарот харвацкая куна.

Самую значную ролю ў эканоміцы краіны граюць: лясная гаспадарка, горная гаспадарка ды энэргетыка. Таксама разьвітыя тэкстыльная прамысловасьць і вытворчасьць мэблі. Істотную падтрымку эканоміцы робіць замежная фінансавая дапамога. Моцная дэцэнтралізацыя ўлады перашкаджае каардынацыі дзеяньняў у палітыцы і правядзеньню рэформаў. Высокі ўзровень бюракратыі і раз'яднаны рынак стрымліваюць замежныя інвэстыцыі. Пасьля 2007 году яны рэзка паменшыліся і застаюцца на нізкім узроўні. Эканоміка Босьніі і Герцагавіны адна з самых неканкурэнтаздольных у рэгіёне.

Каля 42,2% тэрыторыі краіны выкарыстоўваецца ў мэтах сельскай гаспадаркі, у тым ліку 19,7% пад раллю, 2% тэрыторыі занята садамі, 20,5% — пашой. 42,8% тэрыторыі займаюць лясы (ацэнка 2011 году). На тэрыторыі Босьніі і Герцагавіны знаходзяцца радовішчы жалезнай руды (руднікі Вараш і Любія), каменнай солі, вугалю, цынкавай руды і волава, а таксама асбэсту. Транспарт слаба разьвіты, асноўным відам транспарту зьяўляецца чыгунка. Прыватны сэктар разьвіваецца марудна.

Вонкавы доўг Босьніі і Герцагавіны складаў $ 10,45 млрд у 2017 годзе (112-е месца ў сьвеце). Ад 2007 году Босьнія і Герцагавіна зьяўляецца сябрам Цэнтральнаэўрапейскага пагадненьня аб вольным гандлі. Моладзевае беспрацоўе ацэньваецца ў 40-60% (першае месца ў сьвеце). Гэта зьяўляецца самай сур’ёзнай макраэканамічнай праблемай. Пасьпяховы ўвод падатку на дадатковую вартасьць у 2006 годзе прынёс ураду стабільны даход і дазволіў паменшыць шэры рынак. Але ўспрыманьне грамадзтвам карупцыі і немэтазгоднага выкарыстаньня грошай падаткаплацельшчыкаў падтрымлівае існаваньне вялікай ценявой эканомікі. Агульнанацыянальныя паказчыкі з цягам часу паляпшаюцца, але вялікая частка эканамічнай актыўнасьці застаецца неафіцыйнай і не кантралюецца.

Дэмаграфія

Колькасьць насельніцтва складае 3,85 млн чалавек (ацэнка 2018 году). Штогадовае памяншэньне насельніцтва складала −0,17% (адзін з самых горшых паказчыкаў у сьвеце). Нараджальнасьць 8,7 на 1000 чалавек насельніцтва, сьмяротнасьць — 10,1 на 1000 чалавек. Гарадзкое насельніцтва складае 48,2%. Найбольш шчыльна заселеныя паўночная і цэнтральная часткі краіны. Насельніцтва Босьніі і Герцагавіны складаюць галоўным чынам тры этнічныя групы: басьнійцы (48%), сэрбы (37,1%) і харваты (14,3%). Паводле веравызнаньня насельніцтва таксама падзяляецца на тры буйныя групы: мусульмане складаюць 44%, хрысьціяне Сэрбскай аўтакефальнай праваслаўнай царквы — 31%, хрысьціяне-каталікі — 17%. 14% насельніцтва вызнаюць іншыя рэлігіі. Тры народы звычайна характарызуюцца адпаведнымі веравызнаньнямі: басьніцы пераважна мусульмане, сэрбы — праваслаўныя, харваты — рыма-каталікі.

Глядзіце таксама

• Сьпіс гарадоў Босьніі і Герцагавіны

Вонкавыя спасылкі

Босьнія і Герцагавіна — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• Інфармацыйна-турыстычны партал Босьніі і Герцагавіны  (бас.)
• Vlada Federacije Bosne i Hercegovine  (бас.)  (харв.)  (сэрб.)  (анг.)
• Дзяўчына з Гомельшчыны пачала вучыцца ў Босьніі і Герцагавіне Архіўная копія ад 16 лютага 2012 г.