Вісівальд
| Вісівальд лац. Visivald | |
| Wisald | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wis + Wald |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Walvis |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вісівальд» | |
Вісівальд — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вісалд (Wisaldus[1], Guisaldus) і Валвіс (Walvis[2]) — імёны германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -віс- (-віз-, -веш-) (імёны ліцьвінаў Вісігерд, Вісімунт, Вішымут; германскія імёны Wisigard, Wisemund, Vismuot) паходзіць ад гоцкага wis 'мудры, абазнаны', а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[4].
Імя Вісівальд таксама разглядаюць як германскую форму рускага імя Ўсевалад[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Vissavaldr austan ór Garðaríki (XIII ст.)[6]; Wiscewolodo regem de Gerzika[7] або rex Vissewalde de Gercike[8] (1209 год); Daugeruthe, pater uxoris regis Vissewalde[9], Wissewaldus[10] (Кроніка Лівоніі Генрыха Латвійскага); Vísivaldr (XIV ст.).
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Вісівальд — жаніх Сігрыд Гордай (968—1014), якога часам атаясамліваюць з Усеваладам Уладзімеравічам[11]
- Вісівальд (Усевалад) († па 1230) — князь герцыцкі, васал Уладзімера Полацкага (Woldemaro de Ploceke); ажаніўся з дачкой князя Даўгерда
- Вісівальд — легендарны князь зь ісьляндзкай сагі пра Вільмунда Дзіклівага(de)
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Repertori D’Antropònims Catalans (RAC). Vol. 1. — Barcelona, 1994. P. 590.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1512.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 232.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Древняя Русь в свете зарубежных источников: Хрестоматия. Т. 5. — М., 2009. С. 100.
- ^ Древняя Русь в свете зарубежных источников. Том V. Древнескандинавские источники. Т. 5. — М., 2009. С. 100.
- ^ Договор рижского епископа Альберта и князя Герцике Всеволода (1209), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
- ^ Heinrici Chronicon Livoniae. Ed. altera / Recogn. L. Arbusow et A. Bauer // Scriptores rerum Germanicarum in usum scholarum ex Monumentis Germaniae Historicis separatim editi. T. 31. — Hannoverae, 1955. S. 69.
- ^ Monumenta Germaniae Historica inde ab anno Christi quingentesimo usque ad annum millesimum et Quingentesimum: Scriptorum. T. 23. — Hannoverae, 1874. P. 285.
- ^ Monumenta Germaniae Historica inde ab anno Christi quingentesimo usque ad annum millesimum et Quingentesimum: Scriptorum. T. 23. — Hannoverae, 1874. P. 288, 327.
- ^ Braun F. Das historische Russland im nordischen Schrifttum des X—XIV. Jahrhunderts // Festschrift Eugen Mogk zum 70. Geburtstag. — Halle an der Saale: Max Niemeyer, 1924. S. 157—167.