Вісігаўд
| Вісігаўд лац. Visigaŭd / Visihaŭd | |
| Wisogoz | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wis + Gaudo |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Візгаўд, Візгаўт, Візгольд, Візкоўд |
| Зьвязаныя імёны | Gauduis |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вісігаўд» | |
Вісігаўд (Візгаўд, Візгаўт, Візкоўд), Візгольд — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вісагаўд (Wisogoz[1], у гэтай зафіксаванай у крыніцах форме адбыўся пераход gaud у goz)[2] і Гаўдвіс (Gauduis) — імёны германскага паходжаньня[3][4]. Іменная аснова -віс- (-віз-, -веш-) (імёны ліцьвінаў Вісігерд, Вісімунт, Вішымут; германскія імёны Wisigard, Wisemund, Vismuot) паходзіць ад гоцкага wis 'мудры, абазнаны', а аснова -гаўд- (-гаўт-, -каўд-) (імёны ліцьвінаў Гаўтоўт, Гаўдземунда, Саргоўд; германскія імёны Gautald, Gaudemund, Saregaud) — ад германскага *gautaz 'гот'[5] або гоцкага goþs 'добры, годны', godei 'дабро, годнасьць, цнота'[6]. Такім парадкам, імя Вісігаўд азначае «мудрасць цноты»[4].
Адпаведнасьць імя Вісігаўд германскаму імю Wisogoz адзначаў яшчэ ў 1892 годзе Аўгуст Біленштайн(en)[7].
У Прусіі бытавалі імёны Вісігаўд і Гаўдвіс (Гаўдывіс): Wissegaude (10 жніўня 1299 году)[8], Gaudois (1384 год), Gawdewis[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: patrem Wissegaudi de Medenow (Хроніка Прускай зямлі)[10]; Wissegaude vnd Lubenne… sie wonen im Brandenburgischen gebite (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[11]; Wissegawden von Birgil im gebyte zu Brandenburg (26 траўня 1408 году)[12]; Wissegauden (1409 год)[13]; три чоловеки у Медницкои волости: Визкголдъ… Кголмину у Кнетове чоловекъ Визкголдъ (1440—1492 гады)[14]; Можун Визковдович (1537 год)[15]; пaxолокь Павелъ Визкговтовичъ (1 чэрвеня 1567 году)[16]; Elisabetha Wizgowdowna (4 чэрвеня 1713 году)[17]; Martinum Wisgawdowicz (29 студзеня 1796 году)[18]; Joannem Wisgawdowicz (12 лістапада 1797 году)[18]; Joannem Wisgowd (28 студзеня 1819 году)[18].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Lewy E. Die altpreussischen Personennamen. — Breslau, 1904. S. 66.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 609—610.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 621, 1622.
- ^ а б Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 21.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 123, 126.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Bielenstein A. Die Grenzen des lettischen Volksstammes und der lettischen Sprache in der Gegenwart und im 13. Jahrhundert: ein Beitrag zur ethnologischen Geographie und Geschichte Russlands. — St. Petersburg, 1892. S. 474.
- ^ Urkundenbuch des Bisthums Samland. — Leipzig, 1891. S. 102.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 29.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 1. — Leipzig, 1861. S. 92.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 698.
- ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 487.
- ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 548.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 50.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 60.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 4. — Вильна, 1867. С. 222.
- ^ I—J, Mosėdžio miestelio ir aplinkinių kaimų senųjų gyventojų romos katalikų bažnyčios santuokos metrikų nuorašai
- ^ а б в V, Mosėdžio miestelio ir aplinkinių kaimų senųjų gyventojų romos katalikų bažnyčios santuokos metrikų nuorašai
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)