Віснар
| Віснар лац. Visnar | |
| Visnar | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wiso + Naro |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вішнэр, Вішанар |
| Вытворныя формы | Войшнар |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Віснар» | |
Віснар (Вішнэр, Вішанар) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Віснар, Віснэр або Вісэнэр (Visnar[1], Wisner, Wisener) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -віс- (-віз-, -веш-) (імёны ліцьвінаў Вісігерд, Вісімунт, Вішымут; германскія імёны Wisigard, Wisemund, Vismuot) паходзіць ад гоцкага wis 'мудры, абазнаны'[3], а аснова -нар- (-нор-) (імёны ліцьвінаў Нарэла, Нарвід, Нарымунт; германскія імёны Narelo, Norvid, Normund) — ад гоцкага nasjan 'захоўваць, ратаваць'[4], стараверхненямецкага -neri 'уратаваньне, утрыманьне'[5].
У Прусіі бытавала імя Вісенар: Wissenar (Wyssenor)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: filius Wyszanarow (1502 году)[7]; людемъ нашимъ Мерецъкого повета… а Петку Виснаровичу (люты 1510 году)[8]; homines nostros districtus Merecensis… Pethka Wisnarowicza (16 жніўня 1511 году)[9]; nobilis… Adam Vysnarowicz (20 красавіка 1526 году)[10]; Янъ Виснаръ (1567 год)[11]; Simon Wischner Lituanus et Polonus (1570 год)[12].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Ян Віснар — васілішкаўскі баярын, які ўпамінаецца ў ппопісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1567 году
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Archiv český: čili, Staré písemné památky české i moravské, sebrané z archivů domácích i cizích. Dil. XXX. — Praha, 1913. S. 217, 225.
- ^ Deutscher Familiennamenatlas. Bd. 4. — Berlin; Boston, 2013. S. 872—873.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 187.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 120.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 637.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 25 (1387—1546). — Vilnius, 1998. P. 96.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 11 (1518—1523). — Vilnius, 1997. P. 99.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 603.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 777.
- ^ Biržiška V. Aleksandrynas: senųjų lietuvių rašytojų, rašiusių prieš 1865 m., biografijos, bibliografijos ir biobibliografijos. T. 1. — Chicago, 1960. P. 182.