Капыль: розьніца паміж вэрсіямі
Makecat-bot (гутаркі | унёсак) д r2.7.3) (робат дадаў: bg:Копил |
д r2.7.3) (робат дадаў: sr:Капыль |
||
Радок 174: | Радок 174: | ||
[[pl:Kopyl]] |
[[pl:Kopyl]] |
||
[[ru:Копыль]] |
[[ru:Копыль]] |
||
[[sr:Капыль]] |
|||
[[fi:Kapyl]] |
[[fi:Kapyl]] |
||
[[uk:Копиль]] |
[[uk:Копиль]] |
Вэрсія ад 05:17, 17 лютага 2013
Капыль | |||||
| |||||
Першыя згадкі: | 1274 | ||||
Магдэбурскае права: | 27 жніўня 1652 | ||||
Вобласьць: | Менская | ||||
Раён: | Капыльскі | ||||
Насельніцтва: | 9 938 (2009) | ||||
Часавы пас: | UTC+3 | ||||
Тэлефонны код: | +375 1719 | ||||
Паштовы індэкс: | 223910, 223927 | ||||
Аўтамабільны код: | 5 | ||||
Геаграфічныя каардынаты: | 53°09′11″ пн. ш. 27°05′27″ у. д. / 53.15306° пн. ш. 27.09083° у. д.Каардынаты: 53°09′11″ пн. ш. 27°05′27″ у. д. / 53.15306° пн. ш. 27.09083° у. д. | ||||
Капыль на мапе Беларусі Капыль | |||||
Галерэя здымкаў у Wikimedia Commons |
Капы́ль — места ў Беларусі, на рацэ Мажа. Адміністрацыйны цэнтар Капыльскага раёну Менскай вобласьці. Насельніцтва 10,4 тыс. чал. (2008). Знаходзіцца за 120 км ад Менску, за 9 км ад чыгуначнай станцыі Цімкавічы (лінія Баранавічы — Асіповічы).
Капыль — магдэбурскае места гістарычнай Случчыны, колішняя сталіца Капыльскага княства.
Назва
На думку беларускага географа В. Жучкевіча, аснова тапоніму «Капыль» ужывалася для пазначэньня адной з прыладаў апрацоўкі зямлі накшталт матыкі або кіркі. У беларускай мове слова «капыл» захавалася галоўным чынам для пазначэньня верхняй часткі шавецкай калодкі, а часам аднаго з тыпаў малатка (балцкае kople). Захавалася і мянушка Капыл — упарты, незгаворлівы чалавек[1].
Некаторыя дасьледнікі мяркуюць, што назва паселішча ўтварылася ад слова «капальня» — часткі паганскай бажніцы[2].
Гісторыя
Першы пісьмовы ўспамін пра Капыль зьмяшчаецца ў Галіцка-Валынскім летапісе і датуецца 1274[3]. У XIV—XVIII стст. на тэрыторыі гарадзішча (у цэнтры сучаснага места) існаваў драўляны замак.
У 1320-я Капыль далучыўся да Вялікага Княства Літоўскага. У 1395 места зрабілася цэнтрам княства ў валоданьні Алелькавічаў. У 1439 сын вялікага князя Жыгімонта Кейстутавіча намесьнік літоўскі Міхал збудаваў драўляны касьцёл (у 1859 на ягоным месцы ўзьвялі новы мураваны[4]). У 1506 слуцкія і капыльскія баяры, якіх сабрала князёўна Анастасія, разьбілі тут крымскіх татараў, што адыходзілі па разгроме пад Клецкам.
Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай (1565—1566) Капыль увайшоў у склад Наваградзкага ваяводзтва. У 1508, учыніўшы фэадальны мяцеж, места захапіў М. Глінскі, які аднак ня здолеў узяць замак. За часамі паўстаньня С. Налівайкі 25 лістапада 1595 каля Капылю адбыўся бой паміж казацкім загонам на чале з палкоўнікам Марцінкам і войскай К. Радзівіла, у якім Марцінак загінуў, а казакі адступілі. У кан. XVI ст. дзейнічалі кальвінскі збор і царква.
У 1612 па сьмерці апошняй прадстаўніцы роду Алелькавічаў, князёўны Соф’і, Капыль перайшоў да Радзівілаў. 27 жніўня 1652 кароль і вялікі князь Уладзіслаў Ваза надаў месту Магдэбурскае права і герб: «у залатым полі чорны паляўнічы рог»[5]. Ад гэтага часу жыхары абіралі магістрат з 2 бурмістраў, 4 радцаў, мескага пісара, войта і 4 лаўнікаў. Апроч таго, яны атрымалі на кірмашы і штотыднёвыя таргі ў пятніцы. У XVII ст. дзейнічала 6 цэхаў: шавецкі, кравецкі, шапачны, мясьніцкі і ганчарны. У 1695 паміж аддзеламі Сапегаў і Радзівілаў адбыліся баі за валоданьне Капылем. У 1791 места ўвайшло ў склад Случарэцкага павету[3].
У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Капыль апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Слуцкім павеце. Статус паселішча панізілі да мястэчка, якое ў 1832 перадалі ў валоданьне Вітгенштэйнам. У 1833 па судовым працэсе, распачатым жыхарамі Капылю, іх вызналі асабіста вольнымі, але зямлю пакінулі ў валоданьні абшарніка. Паводле вынікаў перапісу (1897) у мястэчку дзейнічалі касьцёл, царква, кальвінскі збор і 2 габрэйскія малітоўныя дамы; працавалі 3 школы (у тым ліку 2 габрэйскі), бровар, 2 млыны, 6 крамаў.
У Першую сусьветную вайну ў лютым — сьнежні 1918 Капыль занялі нямецкія войскі, у жніўні 1919 — ліпені 1920 — польскае войска. У 1924 мястэчка зрабілася цэнтрам раёну БССР. 27 верасьня 1938 Капыль атрымаў афіцыйны статус пасёлку гарадзкога тыпу. У Другую сусьветную вайну з 29 чэрвеня 1941 да 1 ліпеня 1944 мястэчка знаходзілася пад нямецкай акупацыяй.
29 красавіка 1984 Капыль зноў атрымаў статус места. 8 лютага 2000 адбылося аціцыйнае зацьверджаньне гістарычнага мескага гербу.
-
Касьцёл
-
Касьцёл, інтэр'ер
-
Рынак
-
Старая студня
Насельніцтва
- XIX стагодзьдзе: 1897 — 4463 чал.[6]
- XX стагодзьдзе: 1926 — 4 тыс. чал.; 1977 — 5,7 тыс. чал.; 1991 — 10 тыс. чал.[7]; 1997 — 10,7 тыс. чал.[8]
- XXI стагодзьдзе: 2006 — 10,6 тыс. чал.; 2007 — 10,5 тыс. чал.; 2008 — 10,4 тыс. чал.; 2009 — 9,9 тыс. чал.
Адукацыя
У Капылі працуюць 3 сярэднія, 2 дзіцяча-юнацкія спартовыя школы, дзіцячая школа мастацтваў, 6 дашкольных установаў.
Мэдыцына
Мэдычныя паслугі надаюць лякарня і стаматалягічная паліклініка.
Культура
Дзейнічаюць 2 бібліятэкі, цэнтар культуры.
Эканоміка
Прадпрыемствы харчовай, дрэваапрацоўчай прамысловасьці.
Пералік прамысловых прадпрыемстваў Капылю |
---|
|
Турыстычная інфармацыя
Дзейнічае Капыльскі краязнаўчы музэй. Спыніцца можна ў гасьцініцы «Капыль»[9].
Выдатныя мясьціны
- Замчышча (XVI—XVIII стст.)
- Касьцёл Сьвв. Апп. Пятра й Паўла (1859; захаваўся ў значна перабудаваным выглядзе, цяпер у будынку разьмяшчаецца рэстаран[10])
- Могілкі габрэйскія
- Царква Ўшэсьця Гасподняга (1866)
Страчаная спадчына
- Кальвінскі збор
- Сынагога
- Царква Ўшэсьця Гасподняга (XVI ст.)
Вядомыя асобы
- Салямон Абрамовіч (1835—1917) — выбітны габрэйскі пісьменьнік, клясык літаратуры на ідыш і на іўрыце
- Сьцяпан Александровіч (1921—1986) — беларускі пісьменьнік і літаратуразнавец
- Зьміцер Жылуновіч (1887—1937) — беларускі пісьменьнік, грамадзкі і дзяржаўны дзяяч
- Рэнальд Кныш (нар. 1931) — беларускі трэнэр па спартовай гімнастыцы
- Аляксандр Сыман (нар. 1977) — беларускі біятланіст, чэмпіён па біятлоне кубку Балтыі
- Дзьмітры Чарнушэвіч (1882—1938) — беларускі мовазнаўца і грамадзкі дзяяч
Крыніцы
- ^ Краткий топонимический словарь Белоруссии / В.А. Жучкевич. — Мн.: Изд-во БГУ, 1974. — 448 с. С. 173—174.
- ^ Сергей Богдашич. Седые легенды древнего Копыля // «Iнфа-Кур’ер», 17 сьнежня 2008.
- ^ а б Анатоль Грыцкевіч. Капыль // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 42.
- ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 423.
- ^ Капыль // Цітоў А. Геральдыка Беларускіх местаў / Маст. А. Бажэнаў. — Менск: «Полымя», 1998. — 287 с.: іл. ISBN 985-07-0131-5.
- ^ Анатоль Грыцкевіч, Лявон Калядзінскі. Капыль // ЭГБ. — Мн.: 1997 Т. 4. С. 105.
- ^ Копыль // Большой энциклопедический словарь / Гл. ред. В. П. Шишков. — М.: НИ «Большая Российская энциклопедия», 1998. — 640 с.: ил. ISBN 5-85270-262-5.
- ^ Анатоль Грыцкевіч, Лявон Калядзінскі. Капыль // ЭГБ. — Мн.: 1997 Т. 4. С. 104.
- ^ Копыль // Туристская энциклопедия Беларуси. — Мн., 2007.
- ^ Копыль (рас.). Globus.tut.by. Праверана 20 лютага 2012 г.
Літаратура
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 4: Кадэты — Ляшчэня. — 432 с. — ISBN 985-11-0041-2
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
- Цітоў А. Геральдыка Беларускіх местаў / Маст. А. Бажэнаў. — Менск: «Полымя», 1998. — 287 с.: іл. ISBN 985-07-0131-5.
- Kopyl // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom IV: Kęs — Kutno. — Warszawa, 1883. S. 386—387.
Вонкавыя спасылкі
Капыль — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
|