Сургонт
| Сургонт лац. Surgont / Surhont | |
| Sergunda | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sirio + Gundo |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Сергант, Сургунт, Сурконт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сургонт» | |
Сургонт (Сургунт, Сергант), Сурконт — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Сысыгунда або Сергунда (Sisigunda, *Sergunda[1]), Сарыганта (Saregante[2]) і Сургант (Surgant[3]) — імёны германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -сір- (-сер-, -сіс-) (імёны ліцьвінаў Сіргоўд, Сіргут, Сірмонт; германскія імёны Siriaud, Sergudo, Sirmont) паходзіць ад гоцкага sisu 'чароўны сьпеў, заклён'[5], а аснова -гунд- (-гунт-, -кунт-) (імёны ліцьвінаў Гунтар, Вігунт, Вірконт; германскія імёны Guntar, Wigunt, Werecundus) — ад гоцкага gunþs 'бойка, бітва'[6]. Такім парадкам, імя Сурконт азначае «заклён бітвы»[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Jadut Surkanten son (29 верасьня 1379 году)[8]; Сурконту у Колтянех чоловекь (1440—1492 гады)[9]; Сурконътъ конокормца был, и того Сурконъта вызволил с тое службы великии князь Витовть (10 ліпеня 1496 году)[10]; Surkonty: p. Kazimierz Surgont, p. Mikołaj Surgont, p. Aleksander Surgont[11], p. Samuel Surkont[12], p. Helena Surgontowa[13] (1690 год); Marcin Surgont (21 жніўня 1780 году)[14]; Jakub Siergantt (24 кастрычніка 1765 году)[15]; Marcin Surgunt (5 лютага 1781 году)[16]; Parafia dorsuniska… Surgontyszki — okolica szlachty (1784 год)[17]; Katarzyna Surguntowa (9 кастрычніка 1794 году)[18].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Сурконт — літоўскі баярын, які атрымаў наданьне ад вялікага князя Казімера
Сургонты (Сурканты) гербаў Геральт і Гоўвальд — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага і Лідзкага паветаў[19].
Сургонты (Surgont) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[20].
Сургунты — літоўскі шляхецкі род[21].
На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Сурканты, на гістарычнай Ковеншчыне — Сургонцішкі.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Piel J. M., Kremer D. Hispano-gotisches Namenbuch. Der Niederschlag des Westgotischen in den alten und heutigen Personen- und Ortsnamen der Iberischen Halbinsel. — Heidelberg, 1976. S. 247.
- ^ Repertori D’Antropònims Catalans (RAC). Vol. 1. — Barcelona, 1994. P. 477.
- ^ Socin A. Mittelhochdeutsches Namenbuch. — Basel, 1903. S. 762.
- ^ Meyer-Lübke W. Romanische Namenstudien. I. Die altportugiesischen Personennamen germanischen Ursprungs // Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. S. 63.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 21.
- ^ Codex diplomaticus Lithuaniae, 1253—1433. — Vratislaviae, 1845. P. 55.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 50.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 145.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 219.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 225.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 230.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 329.
- ^ Рыбчонак С. Попіс шляхты Аршанскага павета 30 верасня 1765 г. // Герольд Litherland. № 20, 2014. С. 130.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 343.
- ^ Vyskupo Ignoto Jokūbo Masalskio Kauno dekanato vizitacija 1782 m. — Vilnius, 2001. P. 584.
- ^ Burba D. Livonijos kanauninko, Vilkaviškio klebono Vincento Bakuzičiaus biografija. Keletas XVIII amžiaus Lietuvos Didžiosios Kunigaikštystės katalikų dvasininko // Lietuvos Didžioji Kunigaikštystė: luomas, pašaukimas, užsiėmimas. — Vilnius: Lietuvos istorijos institutas, 2019. P. 77.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 195, 799.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 421.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на С, Згуртаваньне беларускай шляхты
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)