Гомель (футбольны клюб)
| Гомель | |||||
 | |||||
| Поўная назва | Футбольны клюб Гомель | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Заснаваны | 1959 | ||||
| Горад | Гомель, Беларусь | ||||
| Стадыён |
«Цэнтральны» Умяшчальнасьць: 14 307 | ||||
| Дырэктар | Васіль Драздоў | ||||
| Галоўны трэнэр | |||||
| Чэмпіянат | Найвышэйшая ліга | ||||
| · 2024 | 6 месца | ||||
| |||||
 Галерэя здымкаў у ВікісховішчыАфіцыйны сайт | |||||
«Гомель» — беларускі футбольны клюб з гораду Гомлю, заснаваны ў 1959 годзе. Чэмпіён Беларусі (2003), трохразовы ўладальнік Кубка Беларусі (2002, 2011, 2022), уладальнік Супэркубка Беларусі (2012). Свае хатнія матчы ладзіць на стадыёне Цэнтральным, адным зь нешматлікіх толькі футбольных стадыёнаў. Па сваім стварэньні клюб быў адным зь нямногіх беларускіх клюбаў, якія бралі ўдзел у розыгрышы чэмпіянатаў СССР. Пасьля абвяшчэньня незалежнасьці быў запрошаны ў першую лігу беларускага першынства, якая на той час была галоўнай у сыстэме айчыннага футболу. Выступаў спачатку пад назвай «Гомсельмаш», але няўдала. Клюб павярнуўся ў эліту клюб у 1998 годзе ўжо з сучасным назовам і адразу стаў даволі моцнай сілай. У 2003 годзе «Гомель» здабыў пакуль адзінае чэмпіёнства ў сваёй гісторыі, але працягнуць пасьпяховыя выступы ня здолеў. Зь сярэдзіны 2010-х гадоў каманду напаткала фінансавая крыза, што прывяла да сыходу добрых футбалістаў і пераарыентаваньне на выкарыстаньне маладых гульцоў. Пасьля чарговага вылету з найвышэйшай лігі ў 2019 годзе «Гомель» вярнуўся ў галоўны дывізіён, а ў 2002 годзе здабыў Кубак Беларусі, на шляху да якога перамог менскае «Дынама» ў чвэрцьфінале і БАТЭ ў фінале.
Доўгі час «Гомель» быў адным з самых наведвальных клюбаў у Беларусі, але з пагаршэньнем вынікаў у сярэдзіне 2010-х гадоў яна зьменшылася. Аднаўленьне лічбаў адбылося па вяртаньні ў навыйшэйшую лігу ў 2021 годзе. Гэтак два гады запар пасьля гэтага «Гомель» займаў першы радок у табліцы наведвальнасьці з паказьнікам у сярэднім каля 4,5[1] і 4 тысяч[2] за матч адпаведна.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Раньнія гады
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Паводле некаторых крыніцаў упершыню гуляць у футбол у Беларусі пачалі ў Гомлі[3]. Здарылася гэта дзякуючы аднаму з асноўных гульцоў гульцоў зборнай Кіева А. Лібману, які працаваў у банку й быў пераведзены ў гомельскую філію. Увосень 1910 году была створана «Першая гімнастычная футбольная каманда», у якой трэнэрам і капітанам клюбу быў сам Лібман. Каманда была ўкамплектаваная ў асноўным навучэнцамі гімназіяў і вучэльняў. Да пачатку новага вучэбнага году ў горадзе налічвалася ўжо як мінімум чатыры каманды, то бок «Вікторыя», «Уні́тас», «Надзея».
За савецкім часам
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1923 годзе зборная Гомеля дайшла да 1/8 фіналу чэмпіянату РСФСР, які праходзіў у Маскве. Пасьля таго, як у 1926 годзе Гомель быў перададзены ў склад БССР, зборная гораду ў 1927 годзе заняла другое месца ў чэмпіянаце БССР[4]. У 1928 годзе каманда сталася найлепшай камандай чэмпіянату[5].
У 1959 годзе быў створаны клюб «Лякаматыў», які менавіта й стаў папярэднікам сёньняшняга клюбу «Гомель». Клюб адразу ўзяў старт у чэмпіянаце СССР і быў залічаны ў 2 зону клясы «Б». Першы сэзон з-за адсутнасьцю досьведу стаўся няўдалым, каманда атрымала 21 паразу, правёўшы пры гэтым 28 матчаў, астатнія матчы гомельскі калектыў здолеў скончыць унічыю. Наступны сэзон клюб пачаў у 1 зоне, атрымаўшы роўную колькасьць перамог і паразаў за чэмпіянат, скончыўшы спаборніцтва на дзявятым радку выніковай табліцы. Сэзон 1961 году клюб скончыў на трэцім радку, а на наступны сэзон стаўся пераможцам клясы ў сваёй зоне, атрымаўшы, такім чынам, пуцёўку ў клясу «А» другой падгрупы, дзе клюб гуляў да 1991 году, толькі сэзон 1969 году правёўшы ў розыгрышы клясы «Б». У 1964 годзе клюб зьмяніў назву на «Спартак», а ў 1969 годзе быў пераназваны ў «Гомсельмаш». З 1971 году кляса «А» паводле новай схемы розыгрышу чэмпіянату СССР стала называцца другой лігай. У сэзоне 1973 годзе найлепшым бамбардзірам клюбу стаў Георгі Ярцаў, які правёў у клюбе толькі два сэзоны. Сэзоны 1976 і 1977 гадоў клюб праводзіў пад назвай «Машынабудаўнік».
Першыя гады незалежнасьці
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1992 годзе клюб узяў удзел у першым чэмпіянаце Беларусі па футболе, скончыўшы сэзон на апошнім месцы, і захаваўшы месца ў найвышэйшай лізе, толькі дзякуючы скарочанаму правядзеньню розыгрышу ў адно кола. На наступны сэзон клюб заняў дзясяты радок.
У 2003 годзе «Гомель» пакуль што адзіны раз у сваёй гісторыі стаў чэмпіёнам Беларусі. У той сэзон найлепшым бамбардзірам клюбу і чэмпіянату стаў Генадзь Блізьнюк, які на наступны сэзон перайшоў у расейскі «Сокал». У 2004 годзе клюб дэбютаваў у Лізе чэмпіёнаў, аднак вылецеў ужо ў першым раўндзе, ня здолеўшы абысьці альбанскую «Тырану». У чэмпіянаце каманда таксама не захавала за сабою тытул чэмпіёну, нават ня трапіўшы ў зону мэдалёў. У наступным клюб сканчаў чэмпіянат у верхняй палове табліцы, толькі ў сэзоне 2007 году, дзякуючы гульні Рамана Васілюка, які адзначыўся галамі 24 разы, клюб заняў 2 месца. Да апошняга моманту «Гомель» не трапляў у тройку, але паразы клюбаў канкурэнтаў МТЗ-РІПА і салігорскага «Шахцёра» ў апошніх двух турах, і перамогі «Гомля» над «Дарыдай» і «Нёманам» дазволілі клюбу зь берагоў Сожу падняцца на выніковы другі радок. У наступным «Гомель» зноўку гуляў няўдала, а ў сэзоне 2009 году заняў 12 месца і ў сувязі са скарачэньнем колькасьці камандаў у эліце, быў вымушаны спусьціцца ў першую лігу.
Аднак, «Гомель» здолеў захаваць асноўных гульцоў і нават умацавацца шэрагам выканаўцаў, у каманду прыйшлі гульцы з найвышэйшай лігі Ігар Мальцаў (з МТЗ-РІПА), браты Павал і Дзьмітры Платонавы (абодва з салігорскага «Шахцёра»), Павал Яўсеенка (з «Тарпэда-БелАЗу»). Таксама да клюбу далучыліся лідэры першалігавага клюбу «Баранавічы» Сяргей Казека і Міхаіл Калядка. З клюбу зьехалі пэрспэктыўныя бразыльцы Рэнан Брэсан і Майкон Каліжуры, апошні зь якіх стаў найлепшым бамбардзірам клюбу і чэмпіянату ў няўдалым сэзоне 2009 году. Тады ж на пасаду галоўнага трэнэра быў прызначаны Алег Кубараў, які папрацаваў у клюбе наступныя тры сэзоны.
Час Кубарава
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Сэзон 2010 году ў першай лізе клюб пачаў з хатняй нічыі супраць клюбу «Рудзенск». У наступных торх гульняў клюб набраў 6 пунктаў, саступіўшы 10 траўня землякам з ДБК 2:0. Далей, дзякуючы моцнаму складу клюбу для першай лігі гамельчукі змушалі супернікаў спраўна капітуляваць. Гэтак з 5 па 29 туры «Гомель» 26 гульняў запар сканчваў перамогай, у выніку клюб зь недасяжнай розьніцай у пунктах стаў пераможцам першай лігі. У 2011 годзе клюб стаў пераможцам Кубка Беларусі, а ў новым сэзоне ў найвышэйшай лізе атрымаў бронзавыя мэдалі. На той момант за клюб выступалі беларускія гульцы Ігар Стасевіч, Ільля Алексіевіч, Мікалай Кашэўскі, Артур Лявіцкі, Уладзімер Бушма ды іншыя. У той сэзон найлепшым футбалістам дружыны заўзятарамі клюбу быў абраны Ігар Стасевіч[6]. Ён разам з украінскім легіянэрам «Гомлю» Максімам Лісавым і абаронцам Сяргеем Канцавым увайшоў у склад сымбалічнай зборнай чэмпіянату Беларусі 2011 году. Стасевіч ды Аляксандар Данілаў падпілі кантракты зь менскім «Дынама»[7]. Сышоў Лісавы, яго замяніў Вячаслаў Глеб. Беларускі нападнік адразу дапамог гамельчукам здабыць Супэркубка Беларусі 2012 году, двойчы ўлучыўшы мяч у браму дзейнага чэмпіёна БАТЭ. Важнай часткай клюбу ў сэзоне 2012 году стаў украінскі апорны паўабаронца Ігар Варанкоў. «Гомель» добра распачаў сэзон і пасьля некалькіх тураў нават займаў першы радок, але пазьней крыху апусьціўся, заставаючыся ў групе лідэраў. У паўфінале Кубка Беларусі 2012 году гульцы з поўдня краіны толькі ў сэрыі пэнальці саступілі наваполацкаму «Нафтану». Улетку пачаліся эўракубкавыя гульні, дзе «Гомель» спачатку перагуляў фарэрскі «Вікінгур», а потым выбіў македонскую «Рэнову». У 3-м кваліфікацыйным раўндзе «Гомель» сустрэўся з ангельскім «Лівэрпулам». Першая гульня ладзілася ў Беларусі на стадыёне Цэнтральным. Гамельчукі выглядалі добра, але дружыне не шанцавала з рэалізацыяў момантаў. У выніку, адзіны гол гульцы забіў ангелец Ст’юарт Даўнінг[8]. У гасьцявым матчы беларускі клюб атрымаў паразу зь лікам 3:0. У чэмпіянаце «Гомель» скончыў чацьвертым.
Вяртаньне Блізьнюка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Па сканчэньні сэзону з клюба сышлі галоўны трэнэр Алег Кубараў поруч з сваім штабам, а шмат гульцоў асноўнага складу, у тым ліку Уладзімер Бушма, Дзьмітры Клімовіч, Павал Кірыльчык, Сяргей Мацьвейчык, Дзьмітры Платонаў ды іншыя[9]. Пэрспэктыўны паўабаронца Ільля Алексіевіч перайшоў у БАТЭ. З «Нафтану» быў запрошаны Валеры Жукоўскі, а зь першалігавага «Граніту» — Аляксандар Карніцкі[10]. Дружына, ачоленая Аляксеем Мяркулавым, пачала камплектавацца маладымі гульцамі. Павярнуўся ў клюб пасьля працяглай паўзы Генадзь Блізьнюк[11]. Таксама клюб здолеў прывабіць самага выніковага гульца «Шахцёра» Дзьмітра Камароўскага[12]. Далучыліся да шыхтаў гамельчукоў таксама Міхаіл Афанасьеў з сталічнага «Дынама» і Антон Матвеенка з магілёўскага «Дняпра», які стаў найлепшым бамбардзірам «Гомлю», зарабіўшы 10 мячоў. «Гомель» у чвэрцьфінале кубка краіны саступіў «Менску», а перад пачаткам другога этапу найвышэйшай лігі спыніўся на чацьвертым радку. Заканчэньне сэзону для каманды было жудасным, то бок у 10 матчах другога этапу клюб толькі двойчы здабываў перамогі, усьцяж трываючы паразы. У рэшце, «Гомель» скончыў на шостым месцы.
Пасьля сыходу ў сярэдзіне сэзону ў клюб у лістападзе вярнуўся Дзьмітры Камароўскі, але з клюбу сышлі Карніцкі, Афанасьеў ды шэраг іншых футбалістаў. Сапраўдным здабыцьцём для дружыны стала пара ўкраінскіх цэнтральных паўабаронцаў — Дзьмітры Неўмывака і Вячаслаў Сярдзюк, якія сталі трывалымі гульцамі асноўнага складу. З БАТЭ да клюбу далучыліся армянін Завэн Бадаян і Міхаіл Сівакоў. У каманду з салігорскага «Шахцёру» быў запрошаны ўраджэнец Гомельшчыны Павал Сітко[13]. Сэзон 2014 году «Гомель» пачаў няўдала: у першым 6 турах былі здабытыя толькі дзьве перамогі. Пры гэтым у 3-м туры на родным стадыёне гамельчукі атрымалі паразу ад БАТЭ зь лікам 0:3. У пачатку траўня Мяркулаў з пасады трэнэра быў звольнены. На ягонае месцы быў запрошаны Уладзімер Гольмак. Вынікі «Гомлю» палепшыліся і клюб здолеў учыніць дзевяціматчавую сэрыю без паразаў. У сярэдзіне лета ва ўкраінскі «Чарнаморац» сышоў Сівакоў. Пасьля першага этапу клюб зноўку займаў 4 радок, але ў другім этапе аупсьціўся на выніковае шостае месца.
Заняпад
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У гэты час пачалі зьяўляцца фінансавыя праблемы ў клюба[14]. Перад пачаткам сэзону 2015 году з каманды сышоў цэлы шэраг футбалістаў, а ў клюбе зьявіліся затрымкі ў выплаце заробнай платы[15]. Клюб быў вымушаны задзейнічаць маладых уласных выхаванцаў, асабліва зь якіх вылучаўся Аляксей Цясьлюк. У выніку «Гомель» заняў апошняе месца ў найвышэйшай лізе і вылецеў у першую. У канцы году з пасады дырэктар клюбу Яўген Пабалавец сышоў у адстаўку пасьля шасьці гадоў працы ў клюбе. Таксама «Гомель» пакінуў шматгадовы лідэр клюбу Блізьнюк.
У сьнежні 2015 году Уладзімер Журавель быў прызначаны на пасаду галоўнага трэнэра[16]. Ён жа ўжо ў наступным сэзоне 2016 году з «Гомлем» выйграў першынство ў першай лізе і павярнуў дружыну ў найвышэйшую лігу, але па сканчэньні сэзону Журавель перайшоў на працу ў берасьцейскае «Дынама». Ягонае месца заняў Вячаслаў Герашчанка. Клюб працягнуў рабіць стаўку на маладых гульцах, але сярод навакоў клюбу вылучаліся украінцы Аляксандар Бацішчаў, Міхаіл Пыско і бразылец Нівалду, які адразу замацаваўся ў складзе, стаўшы зь пяцьцю галамі найлепшым бамбардзірам клюбу да лета. У чэрвені Нівалду далучыўся да берасьцейскага «Дынама»[17]. Сэзон з клюбам пачаў Аляксандар Карніцкі, які вярнуўся ў клюб пасьля выступаў у Ізраілі, але ў чэрвені сышоў у расейскі «Тосна». «Гомель» скончыў чэмпіянат на 10 месцы, а найлепшым гульцом году быў абраны Карніцкі, які за першыя 10 матчаў сэзону забіў 4 галы і зрабіў тры галявыя перадачы[18].
.png)
Яшчэ ў папярэдні сэзон клюб пачаў супрацоўнічаць з футбольным агентам Дзьмітром Селюком, таму ў шэрагах клюбу пачалі зьяўляцца афрыканскія футбалісты. У 2018 годзе такімі футбалістамі сталі Лясына Дао, Магамэд Канатэ, Крыст Канан ды іншыя. Адным з асноўных футбалістаў стаў Антон Шрамчанка, які прыяўднаўся да клюбу з магілёўскага «Дняпра». Адтуль жа прыйшоў украінскі паўабаронца Дзьмітры Цярэшчанка. Асноўным стаў брамнік з «Слуцка» Дзьмітры Дудар, а зь «Віцебска» далучыўся Раман Волкаў. Перад пачаткам сэзону «Гомель» трапіў у брыдкую гісторыю. Таварыскі матч на Кіпры з расейскім «Уралам», які скончыўся перамогай уральцаў зь лікам 5:2, быў угледзены некаторымі адмыслоўцамі як дамоўлены[19][20][21][22]. Матч 1-га тура «Гомель» ладзіў у Бабруйску[23], які скончыўся ўнічыю 0:0. Не дачакаўшыся перамог ад клюбу Мяркулаў быў звольнены 22 траўня — на наступны дзень пасьля хатняй паразы ад гарадзенскага «Нёману». На пасаду быў вернуты Мяркулаў, а першая перамога была здабытая толькі ў 10-м туры, калі на стадыёне «Цэнтральны» быў пераможаны «Прамень» (1:0). У чэрвені ў Гомлі клюб атрымаў важкую паразу ад берасьцейскага «Дынама» зь лікам 0:6. У другой палове лета гамельчукі здабылі тры перамогі запар, а таксама дома згулялі ўнічыю зь менскім «Дынама» (0:0), гэта дазволіла клюбу палепшыць сваю пазыцыю ў табліцы. Клюб у выніку фінішаваў на 12 месцы. Сэзон 2019 году стаўся няўдалым для клюбу. Улічваючы, што менскае «Тарпэда» зьнялося з чэмпіянату пасярод розыгрышу, «Гомель» фінішаваў на апошнім 15 месцы і страціў сваё месца ў элітным дывізіёне. На апошняй дыстанцыі чэмпіянату 2019 году «Гомель» ачоліў Аляксандар Кульчы, які спрабаваў выцягнуць дружыну з зоны вылету і здабыў перамогі над «Віцебскам», «Менскам» і «Гарадзеяй». Выцягваць каманду зь першай лігі ўзяўся Іван Біёнчык[24].
Па вылеце клюб умацаваўся шэрагам дасьведчаных спартоўцаў, як то Павал Чыкіда, Арцём Васькоў, Дзьмітры Гомза і адразу вярнуўся ў найвышэйную лігу, заняўшы другі радок пасьля «Спадарожніка». Пры гэтым «Гомель» быў пазбаўлены 5 пунктаў праз удзел каманды ў дамоўленых матчах яшчэ ў 2017—2018 гадах[25].
Паляпшэньне вынікаў
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У лютым 2021 году з пасады дырэктара клюбу сышоў Віталь Кушнер[26], які шмат гадоў працаваў у структуры «Гомля» на розных пасадах. Новым дырэктарам Надзорная рада «Гомлю» прызначыла Васіля Драздова. Каманда рыхтавалася да пачатку сэзону 2021 году выключна ў Беларусі. Склад дружыны асабліва не зьмяніўся, але ўмацаваўся Вадзімам Пабудзеем, Андрэем Салаўём ды замежнікамі. «Гомель» нечакана добра пачаў чэмпіянат, а навак Салавей адзначаўся кожны тур ажно жа 5-га, а ў чацьвертым туры забіў дубль у браму «Нёмана» ў хатняй сустрэчы 11 красавіка. У 5-м туры «Гомель» перамог менскае «Дынама» зь лікам 1:2, дзякуючы галам Дзьмітра Гомзы і Вадзіма Пабудзея. Пасьля першага кола гамельчукі ўладкаваліся ў верхняй частцы табліцы. У жніўні на хатнім стадыёне «Гомель» згуляў унічыю з БАТЭ (2:2), а крыху пазьней зноўку было пераможанае сталічнае «Дынама» (2:0). Напрыканцы сэзону Гомель да апошняга змагаўся з БАТЭ, менскім «Дынама» і берасьцейскім «Рухам» за мэдалі, але ўсё ж такі скончыў першынство на чацьвертым радку. Пасьля такога пасьпяховага сэзону Біёнчык быў запрошаны ў салігорскі «Шахцёр», а ягонае месца заняў Уладзімер Нявінскі.
Новы трэнэр мусіў будаваць ужо новую дружыну, бо найлепшы гулец клюбу Салавей сышоў у салігорскі «Шахцёр», разлучыліся з клюбам Гомза і Пабудзей, таксма разьвітаўся з «Гомлем» Руслан Юдзянкоў[27]. Чыкіда зьехаў у Казахстан. Гомель падмацаваўся абаронцам Янам Эманюэлем Афі, паўабаронцам Аляксандрам Ануфрыевым і нападнікам Аляксандрам Макасем[28]. Вярнуліся колішнія гульцы «Гомля» — Сяргей Мацьвейчык і Ільля Алексіевіч. Асноўным брамнікам клюбу стаў Дзяніс Садоўскі, які далучыўся да «Гомлю» з расейскай «Тамі»[29]. Сэзон 2022 году пачаўся посьпехам у розыгрышу Кубка Беларусі 2022 году — у чвэрцьфінале гамельчукі выгулялі менскае «Дынама», а ў паўфінале быў пераможаны «Віцебск». У красавіку да шэрагаў клюбу далучыўся Дзьмітры Бага[30]. 21 траўня на сталічным стадыёне Дынама клюб упершыню за шмат гадоў здабыў трафэй, якім стаў Кубак Беларусі[31]. Чэмпіянат жа «Гомель» скончыў на 7 месцы. Па сканчэньні сэзону дружыну пакінулі Дзьмітры Бага, Павал Сядзько, капітан Ігар Кастроў, найлепшы гулец сэзону-2022 Садоўскі ды шэраг іншых футбалістаў. Камплектаваньне «Гомля» адбывалася перадусім маладымі гульцамі.
«Гомель» адразу замацаваўся ў сярэдзіне табліцы сэзону 2023 году. У ліпені з пасады галоўнага трэнэра быў звольнены Уладзімер Нявінскі. Каманду ачоліў Андрэй Гараўцоў, зь якім вынікі клюбу палепшыліся. Лідэрамі каманды ў той год былі Дзяніс Казлоўскі, Аляксандар Ануфрыеў, Ільля Алексіевіч, Канстанцін Кучынскі, Рэйманд Адэола, а таксама Данііл Сілінскі, які ўлетку далучыўся да каманды, як і першы брамнік другой паловы сэзону Уладзіслаў Ігнацьеў. «Гомель» забіваў шмат галоў у чэмпіянаце, але часта і прапускаў мячы ва ўласную браму. У выніку каманда заняла шосты радок паводле вынікаў сэзону.
Гісторыя назваў
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- «Лякаматыў» (1959—1963)
- «Спартак» (1964—1968)
- «Гомсельмаш» (1969—1975 і 1978—1995)
- «Машынабудаўнік» (1976—1977)
- «Гомель» (з 1995 году)
Стадыён
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Хатнія гульні гомельскіх камандаў праходзілі на стадыёнах «Лякаматыў» і «Цэнтральны». У цяперашні час хатняй арэнай клюбу зьяўляецца «Цэнтральны».
Дасягненьні
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Чэмпіянат СССР
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1959—1991: 2-я ліга (кляса «Б», кляса «А»). Найлепшае дасягненьне: 1963 — 18-е месца 2-й падгрупы клясы «А» (38-я каманда СССР), 1967 — 7-е месца 1-й падгрупы 2-й групы клясы «А» (38—40-я каманда СССР).
Кубак СССР
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Найлепшае дасягненьне: 1962, 1963 — выхад у 1/16 фіналу.
Чэмпіянат Беларусі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Найвышэйшая ліга: 1992—1994, 1998—2009, 2011—2015, 2017—2019, з 2021
Кубак Беларусі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Супэркубак Беларусі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Уладальнік: 2012
- 2004/2005 — удзельнік турніру.
- 2022/2023 — удзельнік турніру.
- 1999/2000 — удзельнік турніру.
Неафіцыйныя турніры
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Кубак Норчы: выхад у 1/4 фіналу (2000)
- Кубак Садружнасьці: удзельнік турніру (2004)
Склад
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Актуальны на 13 верасьня 2024 году
|
|
.svg){kind=small}
Статыстыка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Чэмпіянат і Кубак Беларусі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]| Сэзон | Ліга | Месца | Г | В | Н | П | РМ | Пкт | Кубак |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2012 | Найвышэйшая | 4 | 30 | 14 | 8 | 8 | 39-24 | 50 | 1/4 |
| 2013 | Найвышэйшая | 6 | 32 | 11 | 7 | 14 | 34-40 | 40 | 1/4 |
| 2014 | Найвышэйшая | 6 | 32 | 10 | 8 | 14 | 29-41 | 38 | 1/8 |
| 2015 | Найвышэйшая | 14 ▼ | 26 | 5 | 3 | 18 | 22-41 | 18 | 1/8 |
| 2016 | Першая | 1 ▲ | 26 | 19 | 6 | 1 | 48-11 | 63 | 1/16 |
| 2017 | Найвышэйшая | 10 | 30 | 9 | 8 | 13 | 24-25 | 35 | 1/8 |
| 2018 | Найвышэйшая | 12 | 30 | 7 | 7 | 16 | 16-36 | 28 | 1/8 |
| 2019 | Найвышэйшая | 15 ▼ | 30 | 7 | 8 | 15 | 44-50 | 29 | 1/8 |
| 2020 | Першая | 2 ▲ | 26 | 18 | 5 | 3 | 60-20 | 54[a] | 1/16 |
| 2021 | Найвышэйшая | 4 | 30 | 17 | 8 | 5 | 57-23 | 59 | Ул 
|
| 2022 | Найвышэйшая | 7 | 30 | 12 | 7 | 11 | 36-37 | 43 | 1/8 |
| 2023 | Найвышэйшая | 6 | 28 | 11 | 8 | 9 | 45-48 | 41 | 1/16 |
Удзел у эўракубках
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]| Кубак | Г | В | Н | П | М |
|---|---|---|---|---|---|
| Ліга чэмпіёнаў | 2 | 1 | 0 | 1 | 1—2 |
| Кубак УЭФА/Ліга Эўропы | 16 | 5 | 1 | 10 | 21—25 |
| Ліга канфэрэнцыяў | 2 | 0 | 0 | 2 | 2—7 |
| Кубак Інтэртота | 4 | 1 | 1 | 2 | 3—7 |
| Усяго | 24 | 7 | 2 | 15 | 27—41 |
| Сэзон | Кубак | Раўнд | Клюб | Дома | У гасьцях | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1999 | Кубак Інтэртота | 1 раўнд | 
|
Градэц Кралавэ | 1:0 | 0:1 (3:1, пэн.) |
| 2 раўнд | 
|
Гамарбю | 2:2 | 0:4 | ||
| 2000—2001 | Кубак УЭФА | к/р |
|
АІК | 0:1 | 0:2 |
| 2002—2003 | Кубак УЭФА | к/р | 
|
ХІК | 1:0 | 4:0 |
| 1 раўнд | 
|
Шальке-04 | 1:4 | 0:4 | ||
| 2004—2005 | Ліга чэмпіёнаў | 1 к/р | 
|
Тырана | 0:2 | 1:0 |
| 2008—2009 | Кубак УЭФА | 1 к/р | 
|
Легія Варшава | 1:4 | 0:0 |
| 2011—2012 | Ліга Эўропы | 3 к/р | 
|
Бурсаспор | 1:3 | 1:2 |
| 2012—2013 | Ліга Эўропы | 1 к/р | 
|
Вікінгур | 4:0 | 6:0 |
| 2 к/р | 
|
Рэнова | 0:1 | 2:0 | ||
| 3 к/р | 
|
Лівэрпул | 0:1 | 0:3 | ||
| 2022—2023 | Ліга канфэрэнцыяў | 2 к/р | 
|
Арыс | 1:2 | 1:5 |
Галоўныя трэнэры
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Андрэй Гараўцоў (ад 1 жніўня 2023)[32]
- Уладзімер Нявінскі (10 студзеня 2022 — 27 ліпеня 2023)[32]
- Іван Біёнчык (25 сьнежня 2019 — 7 сьнежня 2021)[32]
- Аляксандар Кульчы (4 верасьня — 24 сьнежня 2019)[32]
- Аляксей Мяркулаў (з траўня 2018 году, в. а. у траўні — ліпені 2018 году)[33][34]
- Вячаслаў Герашчанка (студзень 2017 году — травень 2018 году)[35]
- Уладзімер Журавель (студзень — сьнежань 2016 году)[36]
- Уладзімер Гольмак (травень 2014 году — сьнежань 2015 году)[37]
- Аляксей Мяркулаў (сьнежань 2012 году — травень 2014 году)
- Алег Кубараў (сьнежань 2009 году — сьнежня 2012 году)
- Анатоль Юрэвіч (студзень 2007 году — 5 жніўня 2008)
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ З клюбу былі зьнятыя 5 пунктаў за ўдзел гульцоў каманды ў дамоўленых матчах у сэзонах 2017—2018
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Summary - Premier League 2021 - Belarus (анг.). Soccerway.
- ^ Summary - Premier League 2022 - Belarus (анг.). Soccerway.
- ^ Гiсторыя. АБФФ. Праверана 17 лістапада 2023 г.
- ^ Чемпионат Белорусской ССР, призёры (рас.). kick-off.by. Праверана 17 лістапада 2023 г.
- ^ Lars Kubusch, Hans Schöggl (2 лютага 2021) Belarus - Championships before Independence (анг.). Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation.
- ^ Болельщики «Гомеля» назвали лучшим Стасевича (рас.). Football.by.
- ^ Футбол. Игорь Стасевич поменял "Гомель" на минское "Динамо" (рас.). Прессбол. Архіўная копія
- ^ Гомельская страсть (рас.). Football.by.
- ^ Еще шестеро игроков покинут «Гомель» (рас.). Football.by.
- ^ Жуковский и Карницкий стали игроками «Гомеля» (рас.). Football.by.
- ^ Геннадий Близнюк: «С „Гомелем“ заключили предварительный договор» (рас.). Football.by.
- ^ Дмитрий Комаровский перешел в «Гомель» (рас.). Football.by.
- ^ Ситко и Романюк подписали контракты с «Гомелем» (рас.) Football.by.
- ^ Евгений Поболовец: «Господдержка обрезается, но, если нарушаются ее сроки, мы вынуждены работать в долг» (рас.) Football.by.
- ^ Евгений Поболовец: "Невыплата зарплат по всей Беларуси происходит, а пишут только о «Гомеле» (рас.) Football.by.
- ^ Владимир Журавель назначен главным тренером ФК «Гомель» (рас.) ФК Гомель.
- ^ «Гомель» сообщил о продаже Нивалдо брестскому «Динамо» (рас.) Football.by.
- ^ Болельщики признали Александра Карницкого лучшим игроком «Гомеля» в минувшем сезоне (рас.) ФК Гомель.
- ^ «Гомель» падазраюць ва ўдзеле ў дзіўным матчы, будзе разбіральніцтва (відэа). Эўрарадыё.
- ^ "Хватит изощряться в синонимах!" В белорусском футболе сыгран очередной договорной матч? (рас.). Прессбол. Архіўная копія
- ^ Странный матч «Урал» — «Гомель» на сборе. Что это было? (рас.) Чемпионат.
- ^ Матч «Урал» — «Гомель» мог быть договорным (рас.) ЕвроФутбол.
- ^ Игра 1-го тура «Гомель» — «Слуцк» пройдет в Бобруйске (рас.) Football.by.
- ^ Иван Биончик: «Кроме „Гомеля“ были и другие варианты, и не только в Беларуси» (рас.) Football.by.
- ^ «Гомель» из-за договорных матчей лишен 5 очков в сезоне-2020 (рас.) Football.by.
- ^ Кушнер покинул «Гомель» (рас.) Football.by.
- ^ «Ревизия-2022». От открытия сезона-2021 не осталось почти ничего: как Владимир Невинский строит новый «Гомель» (рас.) Football.by.
- ^ Ануфриев и Макась перешли в «Гомель». Литвяков на очереди? (рас.) Football.by.
- ^ Денис Садовский пополнил ряды «Гомеля»! (рас.) ФК Гомель.
- ^ «Гомель» объявил о подписании контракта с Дмитрием Багой (рас.) Football.by.
- ^ История клуба (рас.) ФК Гомель.
- ^ а б в г FK Gomel - Current and former staff (анг.). Transfermarkt. Праверана 17 лістапада 2023 г.
- ^ «Гомель» объявил о назначении Алексея Меркулова исполняющим обязанности главного тренера (рас.)
- ^ Меркулов назначен главным тренером «Гомеля» (рас.)
- ^ Вячеслав Геращенко возглавил «Гомель» (рас.)
- ^ Владимир Журавель возглавил «Гомель» (рас.)
- ^ Гольмак возглавил «Гомель», Меркулов остается работать в структуре клуба тренером по спортивным вопросам (рас.)
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Афіцыйная старонка (рас.)
| |||||