Перайсьці да зьместу

Міхаіл Сівакоў

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Міхаіл Сівакоў
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся 16 студзеня 1988(1988-01-16)[1][2][3] (37 гадоў)
Рост 186 см
Вага 74 кг
Пазыцыя паўабаронца
Клюбы
Гады Клюб Гульні (галы)¹
2003—2007 БАТЭ 83 (15)
2009—2011 Кальяры 3 (0)
2010 → П’ячэнца[d] 15 (2)
2011—2012 Зюльтэ-Варэгем 14 (0)
2011 → Вісла Кракаў 14 (1)
2012 → БАТЭ 7 (0)
2013 БАТЭ 19 (0)
2014 Чарнаморац Адэса 10 (1)
2014 Гомель 14 (2)
2015 Габала 11 (0)
2015—2016 Зара Луганск 36 (1)
2017 Арэнбург 12 (0)
2017—2018 Амкар Перм 25 (1)
2018—2024 Арэнбург 139 (5)
Зборныя
2006 Беларусь (да 19)[d] 3 (0)
2008—2011 Беларусь (да 21) 24 (3)
2010—2019 Беларусь 25 (1)

Міхаі́л Сярге́евіч Сівако́ў (нарадзіўся 16 студзеня 1988 году) — беларускі футбаліст, паўабаронца. Мае на сваім рахунку некалькі дзясяткаў матчаў у складзе нацыянальнай зборнай Беларусі.

Кар’ера

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Клюбная

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гуляў за барысаўскі БАТЭ, адкуль у пачатку 2009 году перайшоў у італьянскі «Кальяры». За гэты клюб амаль не гуляў, аддаваўся ў арэнду ў «П’ячэнцу» з Сэрыі Б і кракаўскую «Віслу», за якую забіў гол ударам з 52 мэтраў[5]. У жніўні 2011 году далучыўся да бэльгійскага «Зюльтэ-Варэгему», дзе ня даў рады. У жніўні 2012 году вярнуўся ў БАТЭ на правах арэнды, дзе пачаў трывала зьяўляцца ў асноўным складзе.

Па заканчэньні сэзону 2012 году быў выкуплены барысаўскім клюбам. У пачатку сэзону 2013 году, аднак, страціў месца ў асноўным складзе і пачаў толькі выходзіць на замену, а ў жніўні ўвогуле быў пераведзены ў дублюючы склад[6]. Празь месяц, аднак, зноў вярнуўся ў асноўную каманды і некаторы час нават выходзіў у пачатковым складзе на пазыцыі апорнага паўабаронцы. У студзені 2014 году галоўны трэнэр БАТЭ Аляксандар Ермаковіч заявіў, што ня бачыць Сівакова і Андрэя Гарбунова ў складзе каманды[7]. Некаторы час футбалісты падтрымлівалі форму ў дублюючым складзе[8].

У сакавіку 2014 году падпісаў кантракт з «Гомлем»[9]. У складзе «Гомля» адразу быў трывалым гульцом асноўнага складу ды гуляў на пазыцыі апорнага паўабаронцы. 16 чэрвеня 2014 году адзначыўся дублем у матчы зь берасьцейскім «Дынама» (6:3). У канцы чэрвеня 2014 году перайшоў ва ўкраінскі клюб «Чарнаморац» з Адэсы[10], зь якім падпісаў кантракт на два гады[11]. У складзе адэскага клюбу трывала выступаў у асноўным складзе. У студзені 2015 году, пасьля таго як былы трэнэр «Чарнаморца» Раман Грыгарчук ачоліў азэрбайжанскую «Габалу», выправіўся на прагляд у гэты клюб і неўзабаве падпісаў кантракт[12]. Разам з «Габалой» стаў бронзавым прызэрам чэмпіянату Азэрбайджану 2014—2015 гадоў. У траўні 2015 году стала вядома, што «Габала» ня будзе падаўжаць кантракт зь Сіваковым[13].

У чэрвені 2015 году падпісаў кантракт на два гады з украінскім клюбам «Зара» з Луганску[14]. У складзе «Зары» быў асноўным цэнтральным абаронцам, гуляў у групавым этапе Лігі Эўропы. У студзені 2017 году, скасаваўшы кантракт з «Зарой», стаў футбалістам расейскага «Арэнбургу»[15]. Аднак паводле вынікаў сэзону 2016—2017 гадоў «Арэнбург» пакінуў Прэм’ер-лігу, і ў чэрвені 2017 году стала вядома, што Сівакоў пакідае клуб[16].

У чэрвені 2017 году падпісаў кантракт з клюбам «Амкар»[17]. Па заканчэньні сэзону 2017—2018 гадоў «Амкар» спыніў існаваньне, і Сівакоў стаў свабодным агентам. Некаторы час ён трэнаваўся з БАТЭ, але ў ліпені 2018 году перайшоў у «Арэнбург»[18]. У чэрвені 2020 году стала вядома, што «Арэнбург» падоўжыў пагадненьне з абаронцам[19]. У чэрвені 2024 году па заканчэньні кантракту пакінуў клюб[20].

Міжнародная

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гуляў за моладзевыя зборныя розных узростаў, быў капітанам моладзевай зборнай Беларусі на чэмпіянаце Эўропы сярод моладзі ў Даніі ўлетку 2011 году. Пасьля гуляў таксама за алімпійскую зборную. У 2010 годзе правёў адзін матч за нацыянальную зборную. У траўні 2014 году пасьля чатырохгадовага перапынку зноў быў выкліканы ў галоўную каманду і ўжо прыцягваўся часьцей да складу дружыны.

Дасягненьні

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ а б в Mikhail Sivakov // Transfermarkt (мн.) — 2000.
  2. ^ а б в Mikhail Sivakow // FBref (мн.)
  3. ^ а б в MIKHAIL SIVAKOV // Argentine Soccer Database (гішп.)
  4. ^ а б 90minut.pl (пол.) — 2003.
  5. ^ Lechia - Wisła Kraków 0:3. Mikhail Sivakov (Siwakow Сівакоў) goal YouTube Праверана 2024-08-08 г.
  6. ^ Футбол. Михаил Сиваков переведен в дубль БАТЭ (рас.) Архіўная копія ад 2013-08-19 г.
  7. ^ Футбол. БАТЭ решил расстаться с Михаилом Сиваковым и Андреем Горбуновым (рас.) Архіўная копія ад 2014-01-30 г.
  8. ^ Горбунов и Сиваков продолжают тренировки с дублем БАТЭ (рас.)
  9. ^ «Гомель» подписал годичный контракт с Михаилом Сиваковым (рас.)
  10. ^ «Гомель» объявил о переходе Сивакова в одесский «Черноморец» (рас.)
  11. ^ Контракт Сивакова с «Черноморцем» рассчитан на два года (рас.)
  12. ^ Михаил Сиваков заключил контракт с азербайджанской "Габалой" (ФОТО) (рас.)
  13. ^ Футбол. Михаил Сиваков летом покинет "Габалу" (рас.) Архіўная копія ад 2015-06-02 г.
  14. ^ Луганская «Заря» официально объявила о заключении 2-летнего контракта с Михаилом Сиваковым (рас.)
  15. ^ "Оренбург" подтвердил трансфер Сивакова (рас.)
  16. ^ Драгун и Сиваков покинули "Оренбург" (рас.)
  17. ^ «Амкар» объявил о подписании двухлетнего контракта с Михаилом Сиваковым (рас.)
  18. ^ Михаил Сиваков подписал контракт с «Оренбургом» (рас.)
  19. ^ "Оренбург" продлил контракт с Сиваковым (рас.)
  20. ^ Михаил Сиваков покинул "Оренбург" (рас.)

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Міхаіл_Сівакоў&oldid=2590089»