Ігар Стасевіч

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Ігар Стасевіч
Ігар Стасевіч
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся 21 кастрычніка 1985 (38 гадоў)
Барысаў, БССР
Рост 180 см
Вага 76 кг[1]
Пазыцыя паўабаронца
Клюбная інфармацыя
Клюб Атыраў
Нумар 22
Моладзевыя клюбы
ДЮСШ-2 (Барысаў)
Клюбы
Гады Клюб Гульні (галы)¹
2004—2010
2010
2011
2012—2014
2015—2021
2021—2022
2022
2023— 		БАТЭ Барысаў
Волга
Гомель
Дынама Менск
БАТЭ Барысаў
Шахцёр Салігорск
Чайка
Атыраў 		116 (8)
6 (1)
32 (5)
87 (14)
156 (42)
22 (2)
11 (0)
17 (2)
Зборныя
2007— Беларусь 63 (5)

¹ Колькасьць гульняў і галоў за прафэсійны клюб лічыцца толькі
для нацыянальнай лігі, адкарэктавана на
30 ліпеня 2023.
² Колькасьць гульняў і галоў за нацыянальную зборную
ў афіцыйных матчах, адкарэктавана на
30 сакавіка 2021.

І́гар Стасе́віч (нарадзіўся 21 кастрычніка 1985 году, Барысаў, БССР) — беларускі футбаліст, гуляе ў паўабароне за казаскі «Атыраў» і нацыянальную зборную Беларусі. У 2014, 2015, 2016, 2018 і 2019 гадах быў абраны найлепшым футбалістам беларускага першынства. Найлепшы футбаліст Беларусі 2015, 2018 і 2019 гадоў. Уваходзіць у Клюб Сяргея Алейнікава для беларускіх футбалістаў, якія згулялі 500 і болей афіцыйных матчаў[2].

Кар’ера[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Клюбная[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Выхаванец барысаўскага футболу, доўгі час гуляў за БАТЭ. 30 верасьня 2008 году забіў другі гол у браму турынскага «Ювэнтусу» ў групавым раўнде Лігі чэмпіёнаў. Другую палову 2010 году правёў у складзе ніжагародзкай «Волгі», якой дапамог атрымаць падвышэньне ў элітны расейскі дывізіён. У студзені 2011 году вярнуўся ў Беларусь, стаўшы гульцом «Гомлю», дзе ў першы сэзон здолеў зарабіць 13 галявых перадачаў. Дзякуючы такому паказчыку на яго зьвярнулі ўвагу функцыянэры менскага «Дынама», куды Ігар перайшоў у сьнежні 2011 году, падпісаўшы двухгадовы кантракт. У менскім клюбе стаў гульцом асновы, звычайна дзейнічаючы на пазыцыі левага паўабаронцы. У студзені 2014 году падоўжыў кантракт з дынамаўцамі[3].

У «Дынама»[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Выдатна правёў сэзон 2014 году, у якім быў лідэрам дынамаўцаў, якія доўгі час змагаліся за золата, але ў выніку атрымалі срэбраныя мэдалі. Стасевіч разам з Чыгозэ Ўдоджы ўдвая часьцяком мяняліся флянгамі, чым блыталі сваіх супернікаў. Акрамя таго, Ігар выконваў амаль усе стандартныя ўдары свайго клюбу. Незважаючы на тое, што капітанам клюбу быў Дзьмітры Молаш, з-за ягонай даволі частай адсутнасьці, функцыі капітану выконваў Ігар. Ён жа дапамог «Дынама» ўпершыню ў гісторыі выйсьці ў групавы этап Лігі Эўропы. Стаў адным з найлепшых бамбардзіраў клюбу ў чэмпіянаце, забіўшы 8 галоў. У кастрычніку зьявіліся чуткі пра цікавасьць да Стасевіча з боку праскай «Спарты»[4], якая, аднак, нічым ня скончылася. 6 лістапада 2014 году ў гасьцявым матчы супраць францускага «Генгаму» Ігар правёў свой 50 матч у эўракубках, аднак сапсаваў сабе настрой не рэалізаваўшы пэнальці ў гэтай сустрэчы[5]. Клюб трываў паразу 0:2 у той гульні. У канцы чэмпіянату Ігар і «Дынама» выглядалі ня вельмі добра, аднак гэтага хапіла, каб паводле вынікаў сэзону ён быў прызнаны найлепшым футбалістам чэмпіянату[6].

Далейшыя посьпехі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

19 студзеня 2015 году даволі нечакана падпісаў кантракт з БАТЭ[7], за які правёў першыя гады сваёй кар’еры. Паводле словаў самога гульца адной з прычынаў зыходу з «Дынама» сталася звальненьне галоўнага трэнэру клюбу Ўладзімера Жураўля[8]. Аднак паводле словаў уладальніка менскага клюбу Юрыя Чыжа, гулец і клюб не знайшлі паразуменьня ў памеры заробку паводле новага магчымага кантракту[9]. Самы пачатак сэзону паўабаронца прапусьціў з-за траўмы, аднак вярнуўся ў шэрагі на матчы супраць менскага «Дынама» (у чэмпіянаце і кубку), якія мелі даволі прынцыповы характар для Стасевіча. У выніку 19 красавіка ў матчы 2-га туру на менскім стадыёне «Трактар» Ігар стаў аўтарам галявой перадачы, дзякуючы чаму Віталь Радзівонаў забіў другі гол у браму сталічнага «Дынама» (0:2). 29 верасьня 2015 году адкрыў лік у матчы Лігі чэмпіёнаў супраць «Ромы» (3:2). Паводле вынікаў сэзону 2015 году быў абраны найлепшым футбалістам Беларусі[10]. У лістападзе падоўжыў кантракт з БАТЭ[11].

У сэзоне 2016 году дапамог БАТЭ здабыць чарговае чэмпіёнства, а сам трэці раз запар быў прызнаны найлепшым гульцом чэмпіянату Беларусі. У 2018 годзе, па завяршэньню кар’еры Віталем Радзівонавым, стаў капітанам каманды. У сэзоне 2018 году з 15 галявымі перадачамі стаў найлепшым асыстэнтам чэмпіянату Беларусі. У верасьні 2018 году зноў склаў кантракт з БАТЭ[12]. У сьнежні 2018 году другі раз быў прызнаны футбалістам году Беларусі, у сьнежні 2019 году — у трэці раз. Таксама ў сэзоне 2019 году зноўку стаў найлепшым асыстэнтам чэмпіянату з 12 галявымі перадачамі. У сэзоне 2020 году, не зважаючы на памяншэньне паказчыкаў, то бок 6 галоў і 11 перадач, зноў стаў найлепшым асыстэнтам чэмпіянату і быў абраны найлепшым паўабаронцам турніру трэці раз запар.

У студзені 2021 году было абвешчана, што Стасевіч пакідае БАТЭ[13]. Неўзабаве паўабаронца падпісаў пагадненьне з салігорскім «Шахцёрам»[14]. Гуляў пераважна ў стартавым складзе каманды, хоць у траўні часова адсутнічаў праз траўму, а ў жніўні на некаторы час быў адпраўлены ў дубль[15]. За сезон адзначыўся 3 галамі і 4 галявымі перадачамі. У студзені 2022 году па пагадненьні бакоў скасаваў кантракт з «Шахцёрам»[16].

У замежжы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У лютым 2022 году склаў дамову зь песчанакопскай «Чайкай» з трэцяга дывізіёну чэмпіянату Расеі[17]. Пакінуў клуб па заканчэньні кантракта ў чэрвені 2022 году[18]. У студзені 2023 году пачаў трэнавацца з казаскім «Атыраў» і неўзабаве падпісаў кантракт з клюбам[19].

Міжнародная[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У нацыянальнай зборнай Беларусі дэбютаваў 22 жніўня 2007 году ў таварыскім матчы супраць зборнай Ізраілю, які праходзіў у Менску і скончыўся перамогай гаспадароў зь лікам 2:1. 1 красавіка 2009 году забіў гол у матчы адборачнага турніру да чэмпіянату сьвету па футболе 2010 году супраць зборнай Казахстану ў Алматы, які скончыўся разгромнай перамогай беларускіх футбалістаў (1:5).

Узнагароды[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Камандныя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

БАТЭ:

«Гомель:

«Дынама»:

«Шахцёр:

Індывідуальныя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Статыстыка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Клюб Сэзон Чэмпіянат
Дывізіён Матчы Галы
БАТЭ 2015 Найвышэйшая ліга 22 6
2016 Найвышэйшая ліга 26 6
2017 Найвышэйшая ліга 28 6
2018 Найвышэйшая ліга 28 8
2019 Найвышэйшая ліга 28 10
2020 Найвышэйшая ліга 24 6
Шахцёр 2021 Найвышэйшая ліга 22 2

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б https://teams.by/stasevich-igor-nikolaevich/player-85/
  2. ^ Клуб Сергея Алейникова. 25 лет спустя(недаступная спасылка)(рас.)
  3. ^ Стасевич продлил контракт с минским «Динамо». Football.by(рас.)
  4. ^ Пражская «Спарта» претендует на Стасевича и Савицкого. Offside.by(рас.)
  5. ^ «Генгам» – «Динамо» Минск. Стасевич проводит 50-й матч в еврокубках. By.Tribuna.com(рас.)
  6. ^ Игорь Стасевич назван лучшим игроком чемпионата Беларуси. Football.by(рас.)
  7. ^ Игорь Стасевич подписал контракт с БАТЭ. Football.by(рас.)
  8. ^ Игорь Стасевич: «Останься Журавель в «Динамо», велика вероятность, сделал бы то же самое». By.Tribuna.com(рас.)
  9. ^ Юрий Чиж: «Пока мы со Стасевичем очень далеки от понимания. Он хочет гораздо больше предлагаемого». By.Tribuna.com(рас.)
  10. ^ Игорь Стасевич - лучший футболист Беларуси 2015 года.
  11. ^ Стасевич продлил контракт с БАТЭ.
  12. ^ Игорь Стасевич продлил контракт с БАТЭ.
  13. ^ Стасевич ушел из БАТЭ.
  14. ^ Стасевич представлен в качестве игрока "Шахтера"
  15. ^ Футбол. Сергей Гуренко отправил Игоря Стасевича и Николу Антича в дубль солигорского "Шахтера".
  16. ^ Гутор и Стасевич покинули "Шахтер".
  17. ^ Игорь Стасевич стал одноклубником Гавриловича в "Чайке".
  18. ^ Игорь Стасевич покинул "Чайку".
  19. ^ "Атырау" объявил о подписании Игоря Стасевича(рас.) Праверана 2023-01-31 г.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Ігар_Стасевіч&oldid=2421881»