Легія Варшава
| Легія Варшава | |
 | |
| Заснаваны | 1916 |
|---|---|
| Горад | Варшава, Польшча |
| Стадыён |
Стадыён Войска Польскага Умяшчальнасьць: 31 103 |
| Кіраўнік | Дарыюш Мядускі[d] |
| Галоўны трэнэр | |
| Чэмпіянат | Экстракляса |
| · 2020—2021 | 1 месца |
| legia.com(пол.) | |
«Легія» (па-польску: Legia) — польскі футбольны клюб з гораду Варшавы. «Легія» зьяўляецца адным з самых пасьпяховых польскіх футбольных клюбаў у гісторыі Польшчы, маючы ў агульнай складанасьці 14 тытулаў чэмпіёнаў Польшчы, рэкордныя 19 трафэяў Кубка Польшчы і 4 польскія Супэркубкі. Свае матчы клюб праводзіць на стадыёне Войска Польскага. Каманда была заснавана ў сакавіку 1916 году падчас Першай сусьветнай вайны на Валыні як футбольны клюб польскіх вайсковых легіёнаў. Пасьля вайны «Легія» стала галоўным афіцыйным клюбам польскага войска. З 1949 па 1957 гады каманда была вядомая пад назовам CWKS (Цэнтральны вайсковы клюб Варшавы).
У цяперашні час клюб знаходзіцца ва ўласнасьці ў прадпрымальнікаў Дарыюша Мядускага (80%) і Багуслава Леснадорскага (20%). Разам яны набылі клюб разам з запазыкамі, якія засталіся ў клюбу ад папярэдніх уласьнікаў.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Першыя гады[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
.jpg)
Клюб быў заснаваны штабам камандваньня Польскімі легіёнамі паміж 5 і 15 сакавіка 1916 году падчас баявых дзеяньняў на ўсходнім фронце Першай сусьветнай вайны на Валыні. Каманда адразу атрымала назоў «Легія» (польск. Drużyna Legjonowa). У ліпені 1916 году штаб разам з камандай быў перанесену ў Варшаву. Сваю першую гульню ў Варшаве калектыў правёў 29 красавіка 1917 году супраць клюбу «Палёнія», матч скончыўся ўнічыю 1:1. Да сканчэньня вайны «Легія» правяла дзевяць матчаў у Варшаве, у шэсьці зь якіх атрымала перамогу і тры зьвяла ўнічыю.
Першую гасьцявую гульню па-за межамі Варшавы, якую правёў клюб, прайшла ў Кракаве, дзе «Легія» атрымала перамогу над клюбам «Краковія» зь лікам 1:2. На той час «Краковія» зьяўлялася чэмпіёнам першай польскай лігі, таму «Легія» была ахрышчана як неафіцыйны чэмпіён краіны.
Свой першы матч у першай польскай лізе клюб правёў у Лодзі 8 траўня 1927 году супраць клюбу ЛКС, атрымаўшы перамогу зь лікам 6:1. Марыян Ланько забіў першы гол у лізе за клюб, рапісаўшы на свой рахунак у тым матчы хет-трык. З 1930 году «Легія» праводзіла свае матчы на стадыёне Войска Польскага, будаўніцтва якога было падарункам клюбу ад Юзэфа Пілсудзкага. У 1936 годзе «Легія» вылецела ў другі дывізіён, дзе заставалася да канца Другой сусьветнай вайны. У гэты ж час у клюбе выступаў Казімеж Гурскі футбаліст зборнай Польшчы, а затым трэнэр.
Па вайне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
.jpg)
За часам сканчэньня Другой сусьветнай вайны, то бок у красавіку 1945 году, клюб быў адноўлены пад назвай «1 вайскова-спартовы клюб Варшавы», а ў чэрвені папоўніўся чальцам былога клюбу «Легія». Сярод людзей, якія зрабілі ўнёсак у адраджэньне клюбу былі Караль Рудальф, Гэнрык Чарнік і Юзэф Земян, якія былі гульцамі даваеннай «Легіі», а таксама Юліян Нойдынг, які быў гульцом даваеннага клюбу «Макабі» з Варшавы. Спачатку клюб праводзіў таварыскіх сустрэчы з камандамі рэгіёну, але пазьней таксама гуляў супраць клюбаў зь іншых краінаў, як то супраць швэдзкага «Нарчэпінгу» і югаслаўскага «Партызану». У першых пасьляваенных сэзонах чэмпіянату Польшчы, які распачаўся ў 1946 годзе, «Легія» заняла другое месца ў групе на падвышэньне, але ня здолела дасягнуць найвышэйшага дывізіёну. Вярнуцца ў найвышэйшы дывізіён клюб здолеў толькі ў 1948 годзе праз матчы кваліфікацыі. Першы пасьляваенны матч у эліце адбыўся 14 сакавіка 1948 году калі «Легія» перагуляла «Палёнію» з Бытама зь лікам 3:1.
На працягу наступных двух сэзонаў «Легія» здолела захаваць месца ў эліце толькі за кошт лепшай розьніцы ў забітых і прапушчаных мячах, заняўшы 9-е і 10-е месцы адпаведна. У лістападзе 1949 году, пасьля рэформаў, уведзеных польскім футбольным зьвязам, клюб зноў зьмяніў назву на «Цэнтральны вайсковы спартовы клюб». Таксама была прынятая новая эмблема, а афіцыйным апекуном клюбу стала Польскае народнае войска[1]. Дзякуючы такому патранажу клюб здолеў вычапіць шэраг гульцоў зь іншых клюбаў, таму ў бліжэйшы час да каманды далучыліся Люцьян Брыхчы, Эрнст Поль і Эдмунд Коваль[2][3].
У 1951 годзе «Легія» заняла 3 месца ў лізе, а ў кубкавых спаборніцтвах была выбітая ў 1/8 фінале варшаўскай «Палёніяй». Праз год «Легія» дасягнула першага посьпеху ў розыгрышу Кубка Польшчы, дасягнуўшы фіналу айчыннага спаборніцтва, дзе зноўку трывала паразу ад «Палёніі» зь лікам 1:0. Пры гэтым да гэтай стадыі дабралася рэзэрвовая дружына, у той час першая каманда выбыла ў 1/8 фіналу, трываўшы паразу ад гданьскай «Лехіі». У лізе клюб заняў 6 месца, а ў новым турніры, Кубку лігі, дружына выбыла на групавым этапе. У 1953 годзе «Легія» заняла 5 месца ў першай лізе, а ў наступным сэзоне акрамя 7 месца, клюб дамогся выхаду да паўфіналу польскага кубку, у якім дружына трывала паразу ад варшаўскай «Гвардыі» зь лікам 2:1[4].
Усё ж такі, нарэсьце, «Легія» здабыла свой першы трафэй 29 верасьня 1955 году, выгуляўшы «Лехію» зь лікам 5:0 у фінале Кубка Польшчы. Празь месяц, 20 лістапада, пасьля нічыёй 1:1 у матчы супраць сасноўскага «Заглембе» клюб упершныю ў гісторыі стаў чэмпіёнам краіны. Кіраваў дружынай на той момант вугорскі трэнэр Янас Штайнэр, які забясьпечыў дзеля клюбу дуплет, дарэчы, першы такі посьпех у Польшчы. У наступным сэзоне Рышард Канцэвіч стаў галоўным трэнэрам. Клюб адзначыў сваё 40-годзьдзе і паўтарыў леташнія дасягненьні. Спачатку «Легія» здабыла тытул у чымпіянаце пасьля нічыйнага матчу супраць ЛКС зь лікам 2:2, а затым выгуляў у фінале кубка забжэскі «Гурнік» з сакрушальным лікам 3:0[4]. Гэтыя посьпехі былі дасягнутыя ў тым ліку шляхам узмацненьня дружыны шляхам вайскога набору ў войска гульцоў з бытамскай «Палёніі», хожаўскага «Руху» і кракаўскага «Вавэлю». Апошні, як і большасьць тагачасных акруговых вайсковых спартовых клюбаў быў расфармаваны. Афіцыйна ў сувязі з рэарганізацыяй вайсковага аддзелу, але на практыцы гэта азначала ўзмацненьне варшаўскага вайсковага клюбу за кошт мясцовых дружынаў[5]. Найбуйнейшую перамогу ў гісторыі клюб атрымаў 19 жніўня 1956 году ў хатнім матчы супраць кракаўскай «Віслы» зь лікам 12:0. Дэбют у Кубку эўрапейскіх чэмпіёнаў, аднак, выдаўся правальным, то бок 12 верасьня клюб быў ушчэнт разьбіты ў гасьцёх браціслаўскім «Слованам» зь лікам 4:0. Праз два тыдні адбыўся рэванш, але перамогі зь лікам 2:0 не хапіла дзеля таго, каб прасунуцца ў наступны раўнд спаборніцтва[4]. Пацэлілі ў браму за польскі клюб Коваль і Брыхчы.
Рэарганізацыя і далейшыя часы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
На пасяджэньні 2 ліпеня 1957 году пад старшынствам палкоўніка Эдварда Патарэйкі быў зацьверджаны статут клюба і абрана першая рада «Легіі», у якой месьціўся 21 чалец, а прэзыдыюм складаў 11 чалавек. Зьмяніўся і прававы статус клюбу. З папярэдняй вайсковай часткі было створанае спартовае таварыства зь юрыдычнай асобай. Зьмянілася і назва клюбу, бо было прынята рашэньне вярнуць гістарычную назву «Легія». Акрамя таго, былі зацьверджаныя новыя колеры, якія выкарыстоўваюцца і дасюль, як то бел-чырвона-зялёна-чорны, і новая эмблема[6]. 24 верасьня футбалісты «Легіі» былі запрошаныя ў Гішпанію на выставачны матч на новым стадыёне «Барсэлёны» Камп Ноў. Матч завяршыўся зь лікам 4:2 на карысьць гаспадароў. У гэтым жа сэзоне дружына фінішавала толькі на 4 радку ў лізе і скончыла выступы ў кубку на стадыі 1/8 фіналу, прагуляўшы «Руху» зь лікам 1:2. Дарэчы, у той час польскі сэзон цягнуўся з сакавіка па жнівень. У 1958 годзе «Легія» заняла 6 месца ў чэмпіянаце, а ў 1959 годзе зноўку 4 месца.
Склад[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Актуальны на 11 лютага 2022 году
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ «Klub — Historia Legii — 1946–1955». Legia.
- ^ «Najbardziej pamiętne mecze Lech — Legia w Poznaniu. Rok 1956». Poznan Sport.
- ^ «Cena wielkości». Legia.
- ^ а б в «Historia Legii Warszawa». Legionisci.
- ^ «Wydarzenia». BigWing.
- ^ «Powrót do nazwy Legia i nowy herb w 1957 roku». Legionisci.