Мілейка
| Мілейка лац. Milejka | |
| Milleke | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Milo + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Мілека, Міліка, Мелейка, Мелека |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мілейка» | |
Мілейка (Міліка, Мілека, Мелейка, Мелека) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Міліка або Мілека (Milike, Milleke[1], Mielecke[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -міл- (-мел-) (імёны ліцьвінаў Мельвід, Мілар, Мільконт; германскія імёны Melvid, Milehar, Milgunt) паходзіць ад гоцкага mildeis 'мяккі, прыязны'[4][5].
У Прусіі бытавала імя Мілека (Мелейка): Mileke (1419 год)[6], Meleyke (1456 год)[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Roman Mileiconis cum fratre Wolczcone (18 студзеня 1401 году)[8]; do Mileikin brudir wonet (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[9]; Myleyken dem Samayten gegebe (31 сьнежня 1404 году)[10]; Mileyken (26 сакавіка 1409 году)[11]; Милеико (1413—1424 гады)[12]; habitantes tributarios… Mileyko (8—13 сакавіка 1462 году)[13]; Mileyko hominem nostrum (6 сакавіка 1498 году)[14]; у Виленском повете у Судеревскои волости дал ему две земли пустых леитиских… а Милеиковщину (8 красавіка 1516 году)[15]; Милейко Павлович (1537—1538 гады)[16]; Мартин Милеикович (1 ліпеня 1542 году)[17]; а Милейка Лесевича (1542 год)[18]; у волости нашои Куриловъскои поседь Скемоньскую, в которои полъсемы службы людеи… Лаврина Павловича а Анъдрушкевича Миликовичовъ (3 кастрычніка 1561 году)[19]; Харитонъ Мелековичъ (1563 год)[20]; Лучка Миликовичъ (1566 год)[21]; з волости Мъстиславской, з села Мелейковского (6 лістапада 1579 году)[22]; Якуть Милейко… Гришко Милейко… Грицукъ Милейко (23 кастрычніка 1597 году)[23]; domek Michała Milekiewicza (1690 год)[24]; Miłeykiszki (1744 год)[25]; Adam Miłeyko (1765 год)[26]; Wieś Sieliszki y Kromaniszki… Eyżyn y Mileyko… Wieś Spojowo. Podvojski Jur Mileyko. Wasil y Andrzey Mileykowie (26 жніўня 1765 году)[27].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Раман Мілейкавіч — літоўскі баярын, які засьведчыў акт Віленска-Радамскай уніі
- Мілейка Паўлавіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох
- Соф’я Рыгораўна Міляйковіч — расенская зямянка, якая ўпамінаецца ў 1584 годзе[28]
- Юры Мілейкавіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1598 годзе[29]
- Юзэф Мілейка — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, мастаўнічы амсьціслаўскі ў 1705 годзе[30]
- Адам Мілейка — шляхціч Полацкага ваяводзтва, які ўпамінаецца ў 1765 годзе[31]
Мілейкі гербу Сьлепаўрон — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага павету[32].
Мілейкі (Milejko) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[33].
У 1690 годзе ўпаміналася мясцовасьць Мілейкавічы ў Жамойцкім старостве[34].
Вёскі з назвай Мілейкава існуюць на гістарычных Амсьціслаўшчыне і Смаленшчыне, з назвай Мілейкі — на гістарычных Браслаўшчыне і Слонімшчыне. На гістарычнай Ашмяншчыне існуе вёска Мілэйкава.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Hartig J. Die münsterländischen Rufnamen im späten Mittelalter. — Köln — Graz, 1967. S. 197.
- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 63.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1123.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 172.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 179.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 59.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 57.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 38.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 694.
- ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 337.
- ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 533.
- ^ Jablonskis K. Nauji Vytauto laikotarpio aktai // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 386.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 274.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 526.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 191.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 52, 237.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 22.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага: Кніга 560 (1542 год). — Менск, 2007. С. 15.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 44 (1559—1566 гг.). — Менск, 2001. С. 15.
- ^ Ревизия Кобринской экономии: составленная в 1563 году королевским ревизором Дмитрием Сапегой. — Вильна, 1876. С. 98.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 90.
- ^ Акты, издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 39. — Вильна, 1915. С. 415.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 614.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 53.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Mienicki R. Rejestr popisowy województwa połockiego z dn. 30 IX. 1765 r. // Ateneum Wileńskie. Т. 11 (1936). S. 325.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 31. — Витебск, 1903. С. 158, 160.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 121.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 5. ― Вильна, 1907. С. 77.
- ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego: Spisy. T. 9. Województwo mścisławskie XVI—XVIII wiek. — Warszawa, 2019. S. 99.
- ^ Яўген Анішчанка, Попис шляхты Полоцкого воеводства 30.09.1765 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 19 жніўня 2015 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 660.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 353.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 35.
| ||||||||