Гізбэрт
| Гізбэрт лац. Gizbert / Hizbert | |
| Gisbert | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Giso + Bert |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гіжбэрт |
| Зьвязаныя імёны | Berdegis |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гізбэрт» | |
Гізбэрт, Гіжбэрт — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гізбэрт (Gisebert, Gisbert) і Бердыгіс (Berdegis) — імёны германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -гез- (-гіз-, -кез-) (імёны ліцьвінаў Геска, Гізель, Гесмонт; германскія імёны Geske, Giesel, Gismondus) паходзіць ад гоцкага gais 'суліца, кап’ё'[2], германскага gaizá 'завостраны кій'[3], а аснова -берт- (-бэрт-, -барт-) (імёны ліцьвінаў Зыбарт, Кібарт, Любарт; германскія імёны Siebart, Kibart, Lubert) — ад германскага berhta 'яркі'[4].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Gizebert[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Giżbertem Wonpitenem (15 красавіка 1648 году)[6]; iegomosci panu Giżbertowi… sławetnemu Giżbertowi Wonpitenowi… pan Giżbert Wonpiten (29 красавіка 1648 году)[7]; sławetny pan Jan Gizbert, mieszczanin Wileński (25 сакавіка 1671 году)[8]; na seniorow zboru Kalwinskiego… pana Jana Gizberta (1 чэрвеня 1671 году)[9]; Janem Gizbertem (10 сакавіка 1676 году)[10]; его милости п. Михалу Гизбертови талеровъ двадцать[11], его мил. п. Маxалу Гизбертови (1711 год)[12]; imć p. Krzysztofa Studnickiego Gizberta — strażnika powiatu Oszmiańskiego (26 жніўня 1755 году)[13]; z imć panem Krzysztofem Stadnickim, Gizbertem (18 верасьня 1755 году)[14]; imć p. Krzystofa Studnickiego Gizberta (20 верасьня і 2 кастрычніка 1755 году)[15]; F. Simeon Gisbert 2.di Cursus (1754 год)[16]; Józef Gizbert Stadnicki (1765 год)[17]; Ignacy Gizbert sędzia pow. dyneburskiego (18 жніўня 1788 году)[18].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Міхал Гізбэрт Студніцкі — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, скарбнік ашмянскі ў 1713—1732 гадох[19]
- Юзэф Гізбэрт Студніцкі — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, стражнік ашмянскі ў 1737—1764 гадох[20]
- Міхал Гізбэрт Студніцкі — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, стражнік ашмянскі ў 1774—1783 гадох[21]
- Марцін Гізбэрт — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, мечнік старадубскі ў 1787 годзе[22]
Гізбэрты (Gizbert) гербаў Котвіца і Навіна — літоўскі шляхецкі род зь Вільні і Віленскага павету[23].
Студніцкія-Гізбэрты[24] гербу Навіна — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[23].
Гізбэрты — літоўскі шляхецкі род з ваколіцаў Сьвянцянаў[25].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 287, 645.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 70.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 16.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 17.
- ^ Акты, издаваемые Виленскою археографическою комиссиею. Т. 20. — Вильна, 1893. С. 344.
- ^ Акты, издаваемые Виленскою археографическою комиссиею. Т. 20. — Вильна, 1893. С. 348—349.
- ^ Акты, издаваемые Виленскою археографическою комиссиею. Т. 20. — Вильна, 1893. С. 407.
- ^ Акты, издаваемые Виленскою археографическою комиссиею. Т. 20. — Вильна, 1893. С. 434.
- ^ Акты, издаваемые Виленскою археографическою комиссиею. Т. 20. — Вильна, 1893. С. 355.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 19. — Витебск, 1889. С. 20.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 21. — Витебск, 1891. С. 9.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 12. — Вильна, 1883. С. 62.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 12. — Вильна, 1883. С. 70—71.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 12. — Вильна, 1883. С. 86, 98.
- ^ Ваврик М., о. Нарис розвитку і стану Василіянського чина XVII—XX ст. — Рим, 1979. С. 99.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 403.
- ^ Lietuvos Didžiosios Kunigaikštystės seimelių instrukcijos (1788—1790). — Vilnius, 2015. P. 373.
- ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, tom I: Województwo wileńskie. XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2004. S. 288.
- ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, tom I: Województwo wileńskie. XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2004. S. 309.
- ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, tom I: Województwo wileńskie. XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2004. S. 308.
- ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego: Spisy. T. 4. Ziemia smoleńska i województwo smoleńskie XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2003. S. 261.
- ^ а б Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 500.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Ґ, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 81.