Юры Караеў

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Юры Караеў
Юрый Караеў.jpg
9-ы міністар унутраных справаў Рэспублікі Беларусь
11 чэрвеня 2019 — 29 кастрычніка 2020
Прэзыдэнт: Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар: Сяргей Румас, Раман Галоўчанка
Папярэднік: Ігар Шуневіч
Наступнік: Іван Кубракоў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся: 21 чэрвеня 1966 (56 гадоў)
Сьцяг СССР Арджанікідзэ, Паўночная Асэтыя
Адукацыя: Акадэмія міліцыі МУС Беларусі (1992)
Узнагароды:

Ю́ры Хаджымура́тавіч Кара́еў (нар. 21 чэрвеня 1966 Арджанікідзэ, Паўночная Асэтыя) — вайсковы й дзяржаўны дзяяч рэжыму Лукашэнкі ў Беларусі, экс-міністар унутраных справаў (11 чэрвеня 2019 — 29 кастрычніка 2020), генэрал-лейтэнант міліцыі. Кіраўнік карных апэрацыяў супраць мірнага насельніцтва ў пэрыяд акцыяў пратэсту 2020 году. Памочнік Аляксандра Лукашэнкі па Гарадзенскай вобласьці з 2020 году[1].

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Юры Караеў паводле нацыянальнасьці асэтын. У 1996 годзе скончыў Акадэмію Генштабу імя Фрунзэ. Быў камандзірам міліцэйскай брыгады ў Гомлі, камандаваў міліцэйскім батальёнам у Бабруйску. У ліпені 2008 году Караеў быў прызначаны камандзірам палка міліцыі адмысловага прызначэньня (былы АМАП) ГУУС Менгарвыканкаму. Камандаваць сталічным ПМАПам яму прыйшлося ледзь больш двух месяцаў.

6 кастрычніка 2008 году прызначаны камандзірам 3-й асобнай Чырвонасьцяжнай брыгадзе спэцыяльнага прызначэньня(en) (в/ч 3214, Уручча, Менск) унутраных войскаў з прычыны адхіленьня ад гэтай пасады палкоўніка Дзьмітрыя Паўлічэнкі. У 2009 годзе Караеў заняў пасаду першага намесьніка начальніка апэратыўнай і баявой падрыхтоўкі ўнутраных войскаў МУС Беларусі. У сьнежні 2012 году стаў кіраваць унутранымі войскамі. 20 лютага 2013 году А. Лукашэнка падпісаў Указ аб прысваеньні Караеву вайсковай годнасьці генэрал-маёра[2].

11 чэрвеня 2019 году прызначаны на пасаду міністра ўнутраных справаў Беларусі. Адказны за ўтойваньне вынікаў прэзыдэнцкіх выбараў 9 жніўня 2020 году. Аддаваў загады на гвалтоўны разгон мірных мітынгаў і прымяненьне гумовых куляў, агнястрэльнае зброі, сьвятло-шумавых гранатаў і вадамётаў супраць бяззбройных пратэстуючых, а таксама за гвалт і катаваньні ў РАУС і месцах пазбаўленьня волі[1]. 29 кастрычніка 2020 году вызвалены з пасады міністра і прызначаны памочнікам Лукашэнкі па Гарадзенскае вобласьці[1].

4 сакавіка 2021 году ініцыятыва BYPOL апублікавала аўдыёзапіс меркаванага звароту Караева да супрацоўнікаў ГУБАЗіК восеньню 2020 году[3]. У стэнаграме прамовы тагачасны міністар унутраных справаў дазваляе абразы ў адносінах да беларускага народу, а таксама інструктуе супрацоўнікаў ГУБАЗіК адносна спосабаў і мэтадаў пазасудовых расправаў над людзьмі[3][4].

Міжнародныя санкцыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

31 жніўня 2020 году ўключаны ў сьпіс асобаў, на якіх накладзена бестэрміновая забарона на ўезд у Латвію, пяцігадовая забарона на ўезд у Эстонію й забарона на ўезд у Летуву ў сувязі з тым, што «сваімі дзеяньнямі ён арганізаваў і падтрымаў фальсыфікацыю прэзыдэнцкіх выбараў 9 жніўня і наступнае гвалтоўнае здушэньне мірных пратэстаў»[5].

2 кастрычніка 2020 году Рада Эўрапейскага зьвязу(be) ўключыла Караева ў Чорны сьпіс Эўразьвязу як экс-міністра ўнутраных справаў, які застаўся актыўным пры рэжыме Лукашэнкі у якасьці памочніка прэзыдэнта – інспэктара па па Гарадзенскае вобласьці і нясе адказнасць за «кампанію рэпрэсіяў і запалохваньняў, якую праводяць сілы МУС у выніку прэзыдэнцкіх выбараў 2020 году, у прыватнаьсці адвольныя арышты й жорсткае абыходжаньне з мірнымі дэманстрантамі, а таксама запалохваньне й гвалт у дачыненьні да журналістаў»[6]. У той жа дзень Караеў трапіў у сьпіс спэцыяльна вызначаных грамадзянаў і заблякаваных асобаў ЗША[7].

Акрамя таго, яго ў свае санкцыйныя сьпісы ўключылі Вялікабрытанія[8][9], Канада[10], Швайцарыя[11][12]. 20 лістапада да кастрычніцкага пакету санкцый ЭЗ далучыліся Альбанія, Ісьляндыя, Ліхтэнштайн, Нарвэгія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя і Ўкраіна[13].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б в Кубракоў стаў новым міністрам унутраных спраў. Караеў будзе памочнікам Лукашэнкі па Горадзеншчыне, Свабода, 29-10-2020
  2. ^ Аляксандар Лукашэнка прысвоіў генэральскія званьні // Зьвязда : газэта. — 22 лютага 2014. — № 34 (27644). — С. 2. — ISSN 1990-763x.
  3. ^ а б В Сети опубликован полный список карателей из ГУБОПиК(рас.). Хартыя’97 (2021-03-05). Праверана 2021-03-05 г. Архіўная копія ад 2021-03-05 г.
  4. ^ Саморазоблачение преступника: выступление Караева, которое будет использовано на Гаагском трибунале(рас.) Салідарнасьць. Хартыя’97 (2021-03-04). Праверана 2021-03-05 г. Архіўная копія ад 2021-03-05 г.
  5. ^ Латвія, Літва і Эстонія ўключылі Лукашэнку і яшчэ 29 чыноўнікаў ў спіс пэрсон нон-грата. ПОЎНЫ СЬПІС, Свабода
  6. ^ Council implementing regulation (EU) 2020/1387 of 2 October 2020 implementing Article 8a(1) of Regulation (EC) No 765/2006 concerning restrictive measures in respect of Belarus(анг.) Journal of the European Union Праверана 2020-12-24 г.
  7. ^ OFAC Sanctions List Search, Міністэрства фінансаў ЗША(en)
  8. ^ Consolidated List of Financial Sanctions Targets in the UK(анг.). Office of Financial Sanctions Implementation HM Treasury (2021-06-25).
  9. ^ UK sanctions Belarus leader Lukashenko(анг.). Reuters. Праверана 2021-07-24 г. Архіўная копія ад 2021-07-24 г.
  10. ^ Consolidated Canadian Autonomous Sanctions List. Міністэрства міжнародных справаў Канады(en) (2015-10-19). Праверана 2021-06-29 г.
  11. ^ Switzerland joins EU in sanctions against top Belarus officials(анг.). Swissinfo(cs) (2020-10-13). Праверана 2021-09-13 г.
  12. ^ SECO: Ordinance on measures against Belarus(анг.). Дзяржаўны сакратарыят па эканамічных пытаньнях(de) (2020-10-13). Праверана 2020-09-13 г.
  13. ^ Declaration by the High Representative on behalf of the EU on the alignment of certain third countries concerning restrictive measures against Belarus(анг.). Рада Эўрапейскага зьвязу (2020-11-20). Праверана 2021-09-13 г.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Юры_Караеў&oldid=2332286»