Перайсьці да зьместу

Веніямін (Тупека)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Мітрапаліт Веніямін
39-ы Патрыяршы экзарх усяе Беларусі, мітрапаліт Менскі і Заслаўскі
25 жніўня 2020 —
ЦаркваРасейская праваслаўная царква
ПапярэднікПавал (Панамароў)

1-ы Япіскап Барысаўскі і Мар’інагорскі
23 кастрычніка 2014 —
ЦаркваРасейская праваслаўная царква, Беларускі экзархат

2-і Япіскап Барысаўскі,
вікары Менскай япархіі
21 сакавіка 2010 — 23 кастрычніка 2014
ЦаркваРасейская праваслаўная царква, Беларускі экзархат

Адукацыякандыдат багаслоўя
Дзейнасьцьмітрапаліт, тэоляг
Сапраўднае імяВіталь Тупека
Нарадзіўся16 верасьня 1968(1968-09-16) (56 гадоў)
Прыняцьце сьвятога сану9 студзеня 1995
Прыцяцьце манаства16 сьнежня 1994
Япіскапская хіратонія21 сакавіка 2010

Узнагароды
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Мітрапаліт Веніямі́н (у сьвеце Віта́ль Іва́навіч Тупе́ка; нар. 16 верасьня 1968, Лунінец, Берасьцейская вобласьць) — мітрапаліт Расейскай праваслаўнай царквы, старшыня Беларускага экзархату. Мітрапаліт Менскі і Заслаўскі.

Нарадзіўся 16 верасьня 1968 року ў месьце Лунінцы Берасьцейскай вобласьці. Скончыўшы лунінецкую сярэднюю школу №1 (1985), паступіў у Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт на факультэт радыёфізыкі і электронікі.

У 1987—1989 роках праходзіў вайсковую службу ў шэрагах Узброеных Сілаў. Пасьля працягнуў навучаньне ў вну. У чэрвені 1992 року атрымаў дыплём па спэцыяльнасьці «Радыёфізыка і электроніка».

У жніўні 1992 року паступіў на першы курс Менскай духоўнай сэмінарыі. Па сканчэньні трэцяга курсу падаў просьбу і быў прыняты ў лік брацтва Сьвята-Ўсьпенскага Жыровіцкага стаўрапігіяльнага мужчынскага манастыру.

16 сьнежня 1994 року ў Сьвята-Ўсьпенскім саборы намесьнікам манастыра архімандрытам Гурыем (Апалькам) на дабраславеньне мітрапаліта Менскага і Слуцкага Філарэта, Патрыяршага экзарха ўсяе Беларусі, пастрыжаны ў манаства зь імем Веніямін у гонар сьвятамучаніка Веніяміна, мітрапаліта Петраградзкага і Гдоўскага.

9 студзеня 1995 року мітрапалітам Менскім і Слуцкім Філарэтам за Боскай літургіяй у Сьвята-Ўсьпенскім саборы Жыровіцкага манастыра хіратанаваны ў ерадыякана, а 13 лютага 1995 року — у ераманаха.

20 чэрвеня 1996 року пастаўлены на пасаду скарбніка манастыра.

У гэтым жа року па сканчэньні Менскай духоўнай сэмінарыі паступіў на першы курс Менскай духоўнай акадэміі і прызначаны на пасаду выкладчыка Менскай духоўнай сэмінарыі.

У 1999 року скончыў навучаньне ў духоўнай акадэміі з навуковай ступеньню «кандыдат багаслоўя».

14 сьнежня 1999 року ўзьведзены ў сан ігумена.

12 студзеня 2005 року прызначаны на пасаду дабрачыннага Жыровіцкага манастыра.

20 траўня 2006 року ўзьведзены ў сан архімандрыта.

У складзе дэлегацыі Менскай япархіі браў удзел у Памесным Саборы Расейскай Праваслаўнай Царквы 27—29 студзеня 2009 року.

1 ліпеня 2009 року вызвалены з пасады дабрачыннага Сьвята-Ўсьпенскага Жыровіцкага стаўрапігіяльнага мужчынскага манастыра і прызначаны на пасаду намесьніка Сьвята-Дабравешчанскага Лядзенскага мужчынскага манастыра.

21 сакавіка 2010 року хіратанаваны ў япіскапа Барысаўскага, вікарыя Менскай япархіі ў Маскоўскім катэдральным саборным Храме Хрыста Збавіцеля паводле пастановы Сьвятога Сыноду РПЦ ад 5 сакавіка 2010. Хіратанію ўзначаліў патрыярх Маскоўскі і ўсяе Русі Кірыл.

4 чэрвеня 2010 року пастановай Сыноду Беларускага Экзархату прызначаны старшынём Выдавецкае рады Беларускай Праваслаўнай Царквы. У чэрвені 2011 року скончыў двухгадовы курс павышэньня кваліфікацыі ў Агульнацаркоўнай асьпірантуры і дактарантуры[1].

23 кастрычніка 2014 року ў сувязі з утварэньнем Барысаўскай япархіі рашэньнем Сьвятога Сыноду прызначаным кіроўным архіярэем навастворанай япархіі з тытулам «Барысаўскі і Мар’інагорскі»[2]. Рашэньнем Сыноду БПЦ ад 3 чэрвеня 2015 року вызвалены з пасады старшыні Выдавецкае рады Беларускай Праваслаўнай Царквы ў сувязі з занятасьцю на агульнацаркоўных послухах.

25 жніўня 2020 году япіскапа Веніяміна абралі кіраўніком Беларускага экзархату. 6 верасьня 2020 году маскоўскі патрыярх Кірыла ўзьвёў беларускага экзарха Веніяміна ў сан мітрапаліта. Пры гэтым патрыярх Кірыла заявіў: «на чале Беларускай царквы павінен быць чалавек, які нарадзіўся ў Беларусі, які ведае беларускую мову, выхаваны ў беларускім асяродзьдзі, каб нават тыя, хто імкнецца ўбачыць у нашай Царкве нешта іншароднае ў адносінах да Беларусі, беларускай культуры, беларускага жыцьця, бачылі ў прадстаяцелі Беларускай царквы, на чале экзархату плоць ад плоці, косьць ад косьці свайго народу»[3].

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]