Віктар Галаванаў
- Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Галаванаў.
| Віктар Галаванаў | ||||
| міністар юстыцыі Рэспублікі Беларусь | ||||
|---|---|---|---|---|
| 1 кастрычніка 2001 — 4 кастрычніка 2011 | ||||
| Прэзыдэнт: | Аляксандар Лукашэнка | |||
| Прэм’ер-міністар: | Уладзімер Ярмошын, Генадзь Навіцкі, Сяргей Сідорскі | |||
| Папярэднік: | Генадзь Варанцоў | |||
| Наступнік: | Алег Сьліжэўскі | |||
| Асабістыя зьвесткі | ||||
| Нарадзіўся: |
1952.svg){kind=small} Барысаў | |||
| Адукацыя: | ||||
| Узнагароды: |
| |||
Ві́ктар Рыго́равіч Галава́наў (нарадзіўся ў 1952, Барысаў) — беларускі дзяржаўны дзяяч.
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Нарадзіўся ў 1952 г. у г. Барысаў Менскай вобласьці.
Скончыў Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт, Менскую вышэйшую партыйную школу. Кандыдат юрыдычных навук. Паводле спэцыяльнасьці юрыст, палітоляг.
Пасьля сканчэньня БДУ ў 1979 г. — сябар Магілёўскай абласной калегіі адвакатаў. Займаў шэраг кіроўных пастоў на партыйна-гаспадарчай працы: быў інструктарам гаркаму, абкаму КПБ у Бабруйску і Магілёве, начальнікам аддзелу юстыцыі Магілёўскага аблвыканкаму, інструктарам аддзелу ЦК КПБ, намесьнікам начальніка кіраваньня Міністэрства юстыцыі Беларусі, намесьнікам старшыні Белдзяржпатэнту, начальнікам аддзелу кадраў АКБ «Беларусбанк».
Кар’ера[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У 1969—1971 працаваў сьлесарам на Бабруйскім дасьведчана-мэханічным заводзе, у 1971—1973 служыў у войску.
У 1979 — сябар Магілёўскае абласное калегіі адвакатаў.
У 1980—1987 — інструктар гаркаму, абкаму КПБ у Бабруйску і Магілёве.
У 1987—1988 — начальнік аддзелу юстыцыі Магілёўскага аблвыканкаму.
У 1988—1992 — інструктар дзяржаўна-прававога аддзелу ЦК КПБ, намесьнік начальніка кіраваньня Міністэрства юстыцыі Беларусі.
У 1992—1995 — намесьнік старшыні Белдзяржпатэнту, начальнік аддзелу кадраў АКБ «Беларусбанк».
У 1995—1996 — сябар Менскае гарадзкое калегіі адвакатаў.
У 1996—1999 — намесьнік, у 1999 — 28 верасьня 2000 — першы намесьнік міністра юстыцыі Рэспублікі Беларусь.
11 верасьня 2000 прызначаны начальнікам галоўнага дзяржаўна-прававога кіраваньня Адміністрацыі прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь (вакантную пасьля адстаўкі Аляксандра Пласкавіцкага).
28 верасьня 2000 рашэньнем Рады міністраў Беларусі вызвалены ад пасады першага намесьніка міністра юстыцыі з фармулёўкай «у сувязі з пераходам на іншую працу».
1 кастрычніка 2001 указам прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь № 558 прызначаны міністрам юстыцыі Рэспублікі Беларусь (на месца Генадзя Варанцова). Адстаўлены быў 4 кастрычніка 2011 году[1].
Удзел у палітычных рэпрэсіях[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Паводле рапарту, які падрыхтаваў польскі фонд «Свабода і дэмакратыя», Віктар Галаванаў у часе, калі быў міністрам юстыцыі, кіраваў шматлікімі судовымі перасьледамі супраць дэмакратычных дзеячоў, а таксама адказны за адміністрацыйныя рэпрэсіі супраць Саюза палякаў на Беларусі[2].
Санкцыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
19 чэрвеня 2006 году Міністэрства фінансаў ЗША(en) пашырыла сьпіс спэцыяльна вызначаных грамадзянаў і заблякаваных асобаў за кошт шэрагу беларускіх службоўцаў, у тым ліку Галаванава[3][4]. Таксама Галаванава ўнесьлі ў Чорны сьпіс Эўразьвязу[5].
Узнагароды[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Узнагароджаны мэдалём «За працоўныя заслугі» (2006)[6].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Президент Республики Беларусь принял ряд кадровых решений(недаступная спасылка) (рас.)
- ^ Białoruski system…. — С. 45.
- ^ Issuance of new Belarus Executive Order; Belarus Designations; Liberia Designation Removal(анг.). Міністэрства фінансаў ЗША(en) (2006-06-19). Архіўная копія ад 2021-09-21 г.
- ^ OFAC Sanctions List Search, Міністэрства фінансаў ЗША(en)
- ^ Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС(бел.). Наша Ніва (2011-10-11). Архіўная копія ад 2017-10-22 г.
- ^ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь з 1 сакавіка 2006 г. № 136 Аб узнагароджанні работнікаў, якія ўнесьлі найбольш значны ўклад у сацыяльна-эканамічнае разьвіцьцё рэспублікі ў 2001—2005 гадах, дзяржаўнымі ўзнагародамі Рэспублікі Беларусь, 1/7323
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Профіль на праекце «Хто ёсьць хто ў РБ»(недаступная спасылка) (рас.)
- пад рэд. др Дар'юша Залеўскага, Марка Буцька, Міхала Куркевіча і Томаша Пісулі Białoruski system represji. Prześladowcy i ich ofiary. Raport z realizacji projektu „Centrum dokumentacji i pomocy ofiarom represji politycznych na Białorusi”. — Варшава: Фонд Свабода і Дэмакратыя, снежань 2007. — С. 72. (пол.)
| верасень 2004 (4) |  .svg) | |
|---|---|---|
| сьнежань 2004 (6) | ||
| 3 кастрычніка 2006 (41) | Юры Азаронак · Васіль Дземянцей(be) · Віктар Галаванаў · Аляксандар Зімоўскі · Аляксандар Каляда · Уладзімер Канаплёў · Сяргей Касьцян · Леанід Козік · Тацяна Краўчанка · Мікалай Купрыянаў · Уладзімер Курловіч · Мікалай Лазавік · Аляксандар Лукашэнка · Віктар Лукашэнка · Леанід Лучына · Пётар Міклашэвіч · Мікалай Мяцеліца · Генадзь Нявыглас · Міхаіл Орда · Міхаіл Пішчулёнак · Алег Праляскоўскі · Натальля Пяткевіч · Аляксандар Радзькоў · Надзея Равуцкая · Анатоль Рубінаў · Аляксей Рыбакоў · Уладзімер Русакевіч · Яўген Сьмірноў · Сьцяпан Сухарэнка · Алег Сьліжэўскі · Мікалай Трубнікаў · Мікалай Усаў · Аляксандар Харытон · Мікалай Чаргінец · Леанід Ясіновіч | |
| 23 сакавіка 2012 | У сьпіс уваходзяць 243 асобы і 32 кампаніі | |
| 19 жніўня 2020 12 кастрычніка 2020 17 сьнежня 2020 21 чэрвеня 2021 24 чэрвеня 2021 | У сьпіс уваходзяць 166 асобаў і 15 кампаніяў | |