Войшын
| Войшын лац. Vojšyn | |
| Wisin Vussin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Woyscha + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) Wiso (Weise) + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Войсін, Войсім |
| Вытворныя формы | Вісень |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Войшын» | |
Войшын, Войсін (Войсім) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча[1].
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вісін (Wisin[2]) і Вусін (Vussin) — імёны германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -войш- (-вайш-) (імёны ліцьвінаў Вайшыла, Вайсар, Войшнар; германскія імёны Weisel, Weiser, Wießner) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага waiþs 'паляваньне', гоцкага waiþja 'паляўнічы'[4] або ад асновы -віс- (-віз-, -веш-)[5][6] (пазьнейшай -вайс-[7]). Такім парадкам, імя Войшым азначае «паляўнічы»[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: cum Woysym Deneykowicz[9], Woyschin Daneycouicz[10], Woysim Daneycouicz[11] (2 кастрычніка 1413 году); Hrehory Wojsinowicz (1621 год)[12]; Andrzej Woysin Antoniewicz (11 лютага 1784 году)[13].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Войшын Данейкавіч — літоўскі баярын, які на Гарадзельскай уніі атрымаў герб Яніна
Войшыны або Войсіны (Woyszyn, Wojsin[14]) гербу Яніна — літоўскі шляхецкі род[15].
Войсім-Антаневічы (Wojsim-Antoniewicz), таксама Войсін-Антаневічы[16] — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[17].
Войшын-Жылінскія (Войшым-Жылінскія) — літоўскі шляхецкі род[18].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Stekert A. Przydomki polskie, litewskie i rusińskie. — Kraków, 1897. S. 136.
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 1: Zu den ältesten Berührungen zwischen Römern und Germanen, Die Franken. — Berlin, 1970. S. 59.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1141, 1668.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 101, 102.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 167.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 522.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 21.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 70.
- ^ Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 82.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 365.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 321.
- ^ Żernicki-Szeliga E. Die Polnischen Stammwappen. — Hamburg, 1904. S. 32.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на В, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 855.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Ж, Згуртаваньне беларускай шляхты
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)