Empire: Total War

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Empire: Total War
Дата выпуску 3 сакавіка 2009
Апошняя вэрсія 1.6 (31 сакавіка 2010)
Жанр глябальная стратэгія
Сэрыя Total War[d]
Стваральнікі
Распрацоўнік Creative Assembly
Выдаўцы Sega, Soft Club
Мова інтэрфэйсу нямецкая
Дызайнэр Джэймз Расэл
Кампазытар Рычард Бэдаў
Тэхнічныя дэталі
Рухавік Warscape
Плятформы PS, Microsoft Windows, Mac OS X
Рэжымы адзіночная гульня, гульня па сетцы
Носьбіт DVD і лічбавы распаўсюд[d]
Сыстэмныя патрабаваньні
Мінімальныя:
  • CPU 2.4 ГГц
  • ОЗУ 1 Гб* (Windows XP)
  • ОЗУ 2 Гб* (Windows Vista)

Відэа 256 Мб*

Кіраваньне клявіятура, мыш
Афіцыйны сайт
Empire: Total War у Вікісховішчы

Empire: Total War — кампутарная гульня ў жанры пакрокавай стратэгіі й вайсковай тактыкі, распрацаваная кампаніяй The Creative Assembly. Пятая гульня ў сэрыі Total War, прысьвечана пэрыяду новага часу ў XVIII стагодзьдзі.

Агляд[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гульнявы працэс традыцыйны для гульняў сэрыі Total War і ўяўляе сабой сумесь пакрокавай стратэгіі ды тактыкі ў рэальным часе. Кіраваньне дзяржавай (у тэрміналёгіі Total War — «фракцыі») адбываецца на стратэгічнай мапе ў пакрокавым рэжыме. Гульня пачынаецца ў 1700 року й канчаецца ў 1799 року, адзін ход роўны палове року. Бітвы адбываюцца ў рэальным часе на тактычнай мапе. Маецца магчымасьць правесьці бітву ў аўтаматычным рэжыме, не загружаючы тактычную мапу.

Гульня апісвае пэрыяд разьлютаванага імпэрыялізму, калянізацыі, дасьледаваньні сьвету й далёкіх войнаў. Гульня ахоплівае ўсё XVIII стагодзьдзе, а гульцу даецца задача кіраваць адной нацыяй для дамінаваньня над Эўропай, Паўночнай Афрыкай, Амэрыкай, Блізкім Усходам і Індыяй. Упершыню ў сэрыі гулец можа асабіста прыняць удзел у марскіх баях.

Хоць больш за 50 нацыяў прымуць удзел у гульні, толькі некаторыя зь іх будуць даступнымі для гульца. Дзяржавы, даступныя першапачаткова (акрамя ЗША, гэтая фракцыя ўзьнікае падчас гульні).

Нацыя Стартавыя правінцыі (гарады) Дзяржаўны лад Дзяржаўная рэлігія Унікальныя пабудовы (у сталіцы) Кіраўнік
Вялікабрытанія Англія (Лёндан)
Шатляндыя (Эдынбург)
Ірляндыя (Дублін)
Зямля Рупэрта (Факторыя Ёрк)
Багамы (Насау)
Ямайка (Порт-Роял)
Канстытуцыйная манархія Пратэстантызм Сомэрсэт-хаўс
Брытанскі музэй
Вільгельм III Аранскі
Францыя Францыя (Парыж)
Эльзас-Лятарынгія (Страсбург)
Новая Францыя (Квэбэк)
Верхняя Канада (Манрэаль)
Акадыя (Форт Нашуаак)
Ньюфаўндлэнд (Плесанс)
Француская Гвіяна (Каена)
Наветраныя астравы (Мартыніка)
Абсалютная манархія Каталіцызм Бурбонскі палац
Трыюмфальная арка
Людовік XIV
Гішпанская імпэрыя Гішпанія (Мадрыд)
Фляндрыя (Брусэль)
Лямбардыя (Мілян)
Нэапаль (Нэапаль)
Сардынія (Кальяры)
Куба (Гавана)
Флорыда (Сэнт-Агастын)
Гішпаньёла (Санта-Дамінга)
Абсалютная манархія Каталіцызм Каралеўскі палац у Мадрыдзе
Каралеўская акадэмія вытанчаных мастацтваў Сан-Фэрнанда
Карл II
Злучаныя правінцыі Нідэрлянды (Амстэрдам)
Цэйлон (Трыкомалі)
Галяндзкая Гвіяна (Парамарыба)
Кюрасао (Пунда)
Рэспубліка Пратэстантызм Музэй Тэйлера]
Каралеўская нідэрляндзкая вайскова-марская акадэмія]
Вільгельм III Аранскі
Швэцыя Швэцыя (Стакгольм)
Фінляндыя (Або)
Эстонія і Лівонія (Рыга)
Інгерманляндыя (Санкт-Пецярбург)
Абсалютная манархія Пратэстантызм Каралеўскі палац у Стакгольме
Музэй Конгліга
Карл XII
Расея Масковія (Масква)
Карэлія (Пятроўская слабада)
Архангельская вобласьць (Архангельск)
Украіна (Кіеў)
Комі (Усьць-Сысольск)
Башкірыя (Уфа)
Татарыя (Казань)
Вобласьць Войска Данскога (Чаркаск)
Астраханская вобласьць (Астрахань)
Абсалютная манархія Праваслаўе Зімовы палац
Кунсткамэра
Пётар I
Прусія Брандэнбург (Бэрлін)
Усходняя Прусія (Кёнігсбэрг)
Абсалютная манархія Пратэстантызм Брандэнбурская брама
Бэрлінская акадэмія навук
Фрыдрых I
Польшча-Літва Польшча (Варшава)
Літва (Вільня)
Беларусь і Валынь (Менск)
Галіцыя і Падольле (Львоў)
Заходняя Прусія (Гданьск)
Канстытуцыйная манархія Каталіцызм Варшаўскі Кадэцкі Корпус
Парк Лязэнкі
Аўгуст II
Аўстрыя Аўстрыя (Вена)
Сылезія (Уроцлаў)
Багемія і Маравія (Прага)
Харватыя (Загрэб)
Вугоршчына (Прэсбург)
Трансыльванія (Клаўсэнбург)
Абсалютная манархія Каталіцызм Хофбург
Галерэя Альбэрціна
Леапольд I
Асманская імпэрыя Румэлія (Стамбул)
Анатоля (Анкара)
Малдова (Ясы)
Баўгарыя (Сафія)
Сэрбія (Бялград)
Босьнія (Сараева)
Грэцыя (Атэны)
Міжрэчча (Багдад)
Сырыя (Дамаск)
Палестына (Ерусалім)
Армэнія (Ерэван)
Эгіпет (Каір)
Абсалютная манархія Іслам Мячэць Нур-у Османіе
Імпэрская вайскова-марская інжынэрная вышэйшая школа
Мустафа II
Маратха Біджапур (Сатара)
Карнацік (Аркот)
Абсалютная манархія, але лепш зьмяніць на рэспубліку Індуізм Палац Шанівар Вада
Аджынкятара
Тарабай I
Трынаццаць калёніяў ЗША Пэнсыльванія (Філадэлфія)
Канфэдэрацыя Новай Ангельшчыны (Бостан)
Мэн (Фалмут)
Нью-Ёрк (Олбані)
Мэрылэнд (Анапаліс)
Вірджынія (Уільямзбург)
Караліна (Чарлстан)
Рэспубліка Пратэстантызм Індэпэндэнс-гол
Сьмітсанаўскі інстытут
Джордж Вашынгтон

Астатнія фракцыі зьяўляюцца другараднымі дзяржавамі і часам пратэктаратамі мэтраполіяў, якія адлучыліся нацыямі і драбнейшымі дзяржавамі (уключаючы меней магутныя германскія і італьянскія нацыі, індзейскія плямёны і паўночнаафрыканскія краіны). Яны вар’ююцца па памеры тэрыторыяў ад магутнай Імпэрыі Вялікіх Маголаў да Ордэны Сьвятога Іяана (Мальтыйскага ордэна), чыя тэрыторыя ўключае толькі выспа Мальта. Ня ўсе дробныя нацыі прысутнічаюць у гульні першапачаткова. Напрыклад, Аўганістан спачатку зьяўляецца тэрыторыяй Пэрсіі. Калі зьнішчыць пэрсаў, захапіўшы іх сталіцу, то аўганцы папытаюць вызваліцеля прызнаць іх статут незалежнай дзяржавы. Таксама, аддаленыя асады (у Амэрыцы або Індыі) могуць паўстаць супраць мэтраполіі і заснаваць уласную дзяржаву.

Сьпіс дробных нацыяў: Аўганістан, Баварыя, Барбарскія дзяржавы, Вялікая Калюмбія, Вугоршчына, Вэнэцыя, Вэстфалія, Вюртэмбэрг, Гановэр, Гэсэн, Генуя, Грэцыя, Грузія, Гуронская канфэдэрацыя, Дагестан, Данія, Імпэрыя Вялікіх Маголаў, Ірляндыя, Іракеская канфэдэрацыя, Італьянскія дзяржавы, Квэбэк, Каралеўства Абедзьвюх Сыцыліяў, Крымскае ханства, Курземе, Луізыяна, Майсур, Мальтыйскі ордэн, Мамелюкі, Марока, Мекленбург, Мэксыка, Нацыі інуітаў, Нацыі пуэбло, Нацыі чэрокі, Новая Гішпанія, Нарвэгія, Пэнджаб, Пэрсія, Піраты, Партугалія, Поухатанская канфэдэрацыя, Раўнінныя нацыі, Савоя, Саксонія, Таскана, Трынаццаць асад, Хівінскае ханства, Швайцарская канфэдэрацыя, Шлезьвіг-Гальштайн, Шатляндыя.

Акрамя асноўных трох частак сьвету (Эўропа, Паўночная Амэрыка і Індыя), у гульні таксама прысутнічае чатыры так званыя гандлёвыя рэгіёны: Ост-Індыя, Бераг Слановай Косткі, Мадагаскарскія пралівы і Бразыльскае ўзьбярэжжа. Гэтыя рэгіёны ня могуць быць заселены ці захоплены. Замест гэтага, дзяржавы пасылаюць туды гандлёвыя караблі, якія прыносяць прыбытак па прыбыцьці. Гэтыя караблі маюць даволі малаважнае ўзбраеньне (за выключэньнем гішпанскіх галеонаў) і іх неабходна ахоўваць ад нападу канкуруючых дзяржаў, ахвотнікаў манапалізаваць гандаль у тым ці іншым рэгіёне, і піратаў.

Таксама, урад фракцыі гульца можа зьмяніцца падчас кампаніі, бо ў той час адбываўся рост дэмакратычных поглядаў. Напрыклад, ЗША могуць зьявіцца толькі калі кіраўнікі гэтай тэрыторыі ня змогуць падтрымліваць грамадзкі парадак. Іншым прыкладам зьяўляецца Француская рэвалюцыя, якая здарыцца толькі калі францускі народ стане нездаволеным сваім кіраўніком (падобная рэвалюцыя можа здарыцца ў любой фракцыі). У кожнай фракцыі будуць свае мэты ў гульні, уключаючы падстава пасьпяховых асадаў, гандлёвых шляхоў і дамінаваньне вызначанымі рэгіёнамі.

У кожнай правінцыі існуе тры тыпу насельніцтва: шляхта, буржуазія і бяднота, але ў кожным урадавым ладзе маюць значэньне толькі два. Буржуазія не прысутнічае ў абсалютнай манархіі, бяднота — у канстытуцыйнай манархіі, а дваране — у рэспубліцы. Для зьмены дзяржаўнага ладу, неабходна паўстаньне ў сталічнай правінцыі (у любой іншай гэта ўсяго-толькі мясцовы бунт). У такім разе, гульцу падаецца выбар: стаць на бок рэвалюцыянэраў ці абараняць сталіцу ад мяцежнікаў. Пры пасьпяховай рэвалюцыі, урадавы лад зьмяняецца ў залежнасьці ад папярэдняга, а таксама ад кляса паўсталых грамадзянаў/падданак. Напрыклад, калі пры абсалютнай манархіі паўстане бяднота, то пры іх перамозе пераможа рэспубліка.

У кожнага ўрадавага ладу існуе шэраг пераваг і недахопаў (з пункту гледжаньня гульца). Пры абсалютнай манархіі, прызначэньне міністраў зьяўляецца цалкам ва ўлады гульца. Таксама мае буйнейшы эфэкт прысутнасьць вайскоўцаў у гарадах. Але пры гэтым на беднае насельніцтва адмоўна ўплываюць будынкі, якія пазначаюць працэс Прамысловай рэвалюцыі, а таксама вывучэньні ў вобласьці дзяржаўных інстытутаў. Канстытуцыйная манархія зьяўляецца «залатой сярэдзінай» — у гульца ўсё яшчэ ёсьць магчымасьць асабіста выбіраць міністраў, на буржуазію не так моцна ўплываюць прамысловыя будынкі і дасьледаваньні, але памяншаецца пераважны эфэкт войска на насельніцтва. Пры рэспубліцы, гульцу неабходна кожныя некалькі гадоў праходзіць выбары. Пры выбарах зьмяняецца кабінэт міністраў (хоць гулец усё яшчэ можа іх звальняць). Зь іншага боку, прысутнасьць прамысловых будынкаў і дасьледаваньні ніколькі не ўплываюць на бядноту (гэта можна растлумачыць прысутнасьцю прафзьвязаў і лепшымі ўмовамі жыцьця).

Гэймплэй[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Марскія бітвы:

  • Рэалістычныя пашкоджаньні караблёў. Кніпялі могуць ірваць ветразі і зносіць шчоглы, карцеч забівае экіпаж, ядры руйнуюць гарматы і прабіваюць розныя часткі ашалёўкі караблёў каб пацяпліць іх. Удалы стрэл ядром у пашкоджаны карабель можа падарваць яго парахавыя склады, імгненна зьнішчаючы яго.
  • Пяць выглядаў узбраеньня: ядры, кніпель, карцеч, гаўбіцы і ракеты. Апошнія два выгляду выкарыстоўваюцца асоба-абсталяванымі караблямі і не зьяўляюцца стандартным узбраеньнем звычайных караблёў. Акрамя таго, пры выкарыстаньні ракет, ёсьць шанец што ракеты могуць падарвацца яшчэ да старту, наносячы велізарныя пашкоджаньні ракетнаму караблю.
  • Магчымасьць захопліваць варожыя караблі абардажам.
  • Зьменнае надвор’е, якое сур’ёзна ўплывае на ход бітвы.
  • Пры моцных пашкоджаньнях, на караблях можа пачацца пажар, для барацьбы зь якім усяму экіпажу неабходна часова пакінуць свае звычайныя абавязкі (напрыклад, рух і стральба).

Наземныя бітвы:

  • Баявая музыка з дудаў, барабанаў, флейт і трубаў.
  • Гулец чуе крыкі генэралаў, якія аддаюць загады на розных мовах.
  • Падчас бітвы поле бою становіцца пакрытым мёртвымі, якія паміраюць і зьнявечанымі целамі.
  • Падчас рукапашных сутычак жаўнеры будуць парыраваць, блякаваць і сыходзіць ад удараў. Гэта дасягнута выкарыстаньнем відэааналіза.
  • Зараз падчас аблогі крэпасьцяў не патрэбныя адмысловыя ўсходы і аблогавыя вежы — салдаты выкарыстоўваюць адмысловыя крукі (коткі).
  • Пры штурме гораду, гарнізон аўтаматычна папаўняецца сялянамі пастаўленымі «пад стрэльбу», у залежнасьці ад ляяльнасьці мясцовага насельніцтва. Гэтыя заклічнікі ня маюць практычна ніякай дысцыпліны і разьбягаюцца пры выглядзе сур’ёзнага ворага.

Эканоміка:

  • Пакінута магчымасьць даручыць поўнае кіраваньне эканомікай кампутару.
  • Гулец зможа ўсталёўваць два выгляду падатковых ставак: для бядноты і для багатыроў.
  • Павелічэньне падаткаў выклікае міграцыю насельніцтва ў гарады зь меншай падатковай стаўкай.
  • Розны прыбытак у казьне ў залежнасьці ад дзяржаўнага ладу.

Некаторыя магчымасьці папярэдніх гульняў сэрыі адсутнічаюць у «Empire»:

  • Магчымасьць перадаць кіраваньне падмацаваньня кампутару.
  • Магчымасьць выбару дня ці ночы.
  • Магчымасьць прагляду сямейнага дрэва кіруючай дынастыі.
  • Магчымасьць станаўленьня кардынала Папай.
  • Магчымасьць узяцьця палонных падчас бітваў.
  • Магчымасьць адвольна памяняць сталіцу.

Кампанія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Карта кампаніі зараз не абмежавана адной Эўропай і Блізкім Усходам. Яна будзе ахопліваць таксама тэрыторыі Амэрыкі, Афрыкі і Індыі.

Форма кіраваньня таксама зьяўляецца выбарам гульца: абсалютная манархія, канстытуцыйная манархія і рэспубліка. У гульні таксама прысутнічае мноства гістарычных асобаў, уключаючы Пятра I, Джорджа Вашынгтона, Джона Чэрчыля і Карла XII. Пры паўстаньнях у гульца зьявіцца выбар: або прымусіць насельніцтва да парадку сілай войска, або супакоіць падданак, зьмяніўшы дзяржаўны лад. Гулец таксама мае права звальняць некампэтэнтных сяброў адміністрацыі. У гэтым выпадку гэтыя пасты папаўняюцца выпадковым чынам з шэрагаў апазыцыі. Існуе магчымасьць прызначыць упадабанага сябра апазыцыі на вызначаную пасаду, для гэтага досыць перацягнуць мышкай абразок зь яго партрэтам на месца звольненага сябра адміністрацыі. Акрамя таго, пры рэспубліцы, гульцу неабходна час ад часу ўладкоўваць выбары для заспакаеньня народа (гулец застаецца кіраўніком пры любым зыходзе).

Упершыню ў гісторыі сэрыі ў «Empire» прысутнічае магчымасьць вывучаць новыя тэхналёгіі, а таксама паляпшаць існыя будынкі. Мінаньне кампаніі заснавана першым чынам на разьвіцьці тэхналёгій. Разьвіцьцё тэхналёгій ня будзе лінейным — дасьледаваньню будуць падлягаць войска, эканоміка, дзяржаўныя інстытуты. Таксама, кожны рэгіён можа займацца сваімі дасьледаваньнямі, але колькасьць магчымых тэхналёгій абмежавана будынкамі ў гэтым рэгіёне.

Асноўнае новаўвядзеньне — каардынацыя тактычнага і стратэгічнага штучнага інтэлекту. Усе бітвы на карце бітваў улічваюць глябальную стратэгію. Адступ для перагрупоўкі, завабліваньне ў засады — распрацоўнікі паспрабавалі максымальна наблізіць дзеяньні кампутарнага суперніка на поле бою да паводзінаў чалавека. Тактычнае новаўвядзеньне: кампутар ня толькі адказвае на ход гульца, але й сваімі дзеяньнямі правакуе яго на зьдзяйсьненьне крытычнай памылкі.

У адрозьненьне ад папярэдніх гульняў сэрыі, правінцыі больш ня будуць цалкам цэнтралізаванымі ў гарадах. Хоць горад усё яшчэ зьяўляецца цэнтрам правінцыі, існуюць і іншыя будынкі, якія займаюцца гандлем і наборам войскаў. Гэта дазваляе ворагу парушаць эфэктыўнасьць правінцыі не нападаючы на селішча. Замест амбасадараў, гандляроў, сьвятароў, шпіёнаў і забойцаў з папярэдніх гульняў, «Empire: Total War» мае толькі тры выгляду небаявых адзінак: сьвятары (адрозьніваюцца ў залежнасьці ад веры нацыі), джэнтэльмэны (у расейскай лякалізацыі шляхціцы) й нягоднікі (па-ангельску: rakes; у расейскай лякалізацыі дывэрсанты). Джэнтльмэны займаюцца ўкараненьнем і могуць выклікаць іншых пэрсанажаў на двубой для выдаленьня пэрсанажа з гонарам, а нягоднікі займаюцца таемнымі справамі, такімі як шпіянаж, забойства і рабаваньне. Рэлігія ўжо не гуляе такую важную ролю як у «Medieval II», хоць усё яшчэ вылучаюцца асноўныя вераваньні: каталіцызм, праваслаўе, пратэстантызм, іслам, індуізм і анімізм (гэта асноўныя ў гульні, хоць таксама існуе мноства іншых, уключаючы будызм і сікхізм). Акрамя таго, гэтых пэрсанажаў нельга наймаць ці трэніраваць. Яны самі далучаюцца да гульца выпадковым чынам. Гэтыя шанцы можна павялічыць прысутнасьцю вызначаных будынкаў. Прысутнасьць джэнтльмэна ў навучальнай установе павялічвае хуткасьць навуковых дасьледаваньняў гэтага будынка. Варта заўважыць што ва ўсходніх краінах (уключаючы Дзяржаву Маратхаў і Асманскую імпэрыю) джэнтльмэнаў замяняюць мудрацы, якія ня могуць выклікаць іншых пэрсанажаў на двубой. Дзяржавы Індыі наўзамен нягоднікаў карыстаюцца паслугамі тугаў.

Найманьне войскаў адрозьніваецца ад сыстэмы папярэдніх гульняў сэрыі, дзе войскі наймаліся ў селішчах і затым перакладаліся ў войска генэрала. У «Empire», генэрал можа асабіста наймаць войскі зь селішчаў (падобна сыстэме наймітаў у «Rome» і «Medieval II»), хоць войскам усё адно неабходна час для вандраваньня да генэрала. Акрамя таго, магчымасьць «традыцыйнага» найманьня войскаў пакінута, таксама генэралаў можна наймаць неабмежаваную колькасьць, у адрозьненьне ад папярэдніх частак дзе генэраламі былі толькі чальцы каралеўскай сям’і.

Па меры росту насельніцтва ў правінцыі невялікія вёскі становяцца мястэчкамі (сталіца рэгіёна не расьце), якія затым можна спэцыялізаваць у адзін з чатырох тыпаў: навуковы, рэлігійны, забаўляльны і прамысловы. Рыбацкія вёскі можна спэцыялізаваць у адзін з трох выглядаў партовага мястэчка: рыбацкі, гандлёвы і ваенны. Рыбацкія і гандлёвыя вэрфі могуць будаваць толькі караблі самага нізкага кляса (галеры, шлюпы і брыгі). Варта заўважыць, што мястэчкі і порты маюць рэальныя назвы(аднак некаторыя гарады скарыстаныя ў якасьці портаў, на той момант яшчэ не існавалі, так напрыклад Севераморск пазначаны як порт у 18 ст., калі пабудаваны быў у канцы 19 ст. і меў іншую назву), адпаведныя іх месцазнаходжаньню ў рэчаіснасьці.

Таксама, чальцы каралеўскай сям’і (калі такая ёсьць у нацыі) больш не зьяўляюцца пэрсанажамі на карце. Генэралы і адміралы зараз павялічваюцца з афіцэраў гульцом па меры патрэбы, але гэта патрабуе немалых выдаткаў, і занадта частыя падвышэньні прыводзяць да заняпаду якасьцяў генэралаў/адміралаў.

Акрамя агульнай карты сьвету, гульня таксама складаецца зь сюжэтнай кампаніі пад назвай «Шлях да незалежнасьці», дзе гулец кіруе брытанскай калянізацыяй Амэрыкі. У першай частцы кампаніі, гулец стварае і разьвівае асаду Джэймстаўн. Другая частка засяроджана на Франка-індзейскай вайне (з боку брытанцаў). У фінальнай частцы кампаніі, гулец кіруе амэрыканскай Кантынэнтальным войскам супраць брытанцаў у Вайне за незалежнасьць.

Рэгіёны[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У адрозьненьне ад папярэдніх гульняў сэрыі, дзе карта кампаніі была адзіная, у Empire: Total War яна падзелена на тры рэгіёна і чатыры гандлёвых раёну. Рэгіёны: Эўропа, Індыя, Паўночная і Цэнтральная Амэрыка. Гандлёвыя раёны: Бразылія, Бераг Слановай Косткі, Мадагаскар, Ост-Індыя.

Рэгіёны ўяўляюць сабою, фактычна, асобныя карты. Сувязь паміж імі ажыцьцяўляецца па моры — для гэтага на марскіх ускраінах кожнага рэгіёна маюцца адмысловыя вобласьці, пры заходзе ў якія флёту гульца яму прапануецца выбар, у які рэгіён перайсьці. Акрамя таго, з Эўропы ў Індыю і наадварот можна перайсьці па сушы, праз тэрыторыю Пэрсіі і Аўганістану.

Гандлёвыя раёны ня маюць наземных абласьцей і селішчаў, але багатыя прыроднымі рэсурсамі. У кожным раёне маецца пяць месцаў для месцаваньня гандлёвых флятылій. Пасьля месцаваньня, гулец атрымае дадатковы прыбытак у казну.

Мультыплэер[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Упершыню ў сэрыі Total War распрацоўнікі адмовіліся ад сэрвісу GameSpy для шматкарыстальніцкага рэжыму гульні. У Empire: Total War анляйн-злучэньне адбываецца праз праграму Steam. Як і ў кампаніі, у шматкарыстальніцкім рэжыме прадстаўлены марскія і сухапутныя бітвы.

Адмысловае выданьне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Акрамя стандартнай вэрсіі гульні, Sega таксама выпускае «Collector’s Edition», у скрынцы якой будзе знаходзіцца карта кампаніі і кніга пра графіку гульні. Акрамя гэтага, гэта вэрсія гульні таксама падае гульцам 6 дадатковых выглядаў войскаў:

Дадзеныя віды войскаў даступныя гульцам пры выкананьні вызначаных умоў[1].

У Расеі таксама выходзіць выданьне гульні пад назвай «Special Forces Edition» якое складаецца з вышэйназваныя войскі, але не ўключае артбука.

У выпадку замовы адмысловага выданьня праз інтэрнэт-крамы гулец разам з вышэй пералічанымі таксама атрымлівае і іншыя дадатковыя віды войскаў:

Распрацоўка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гульня была анансавана 22 жніўня 2007 году на ляйпцыскай Games Convention. Упершыню геймплэй гульні быў прадстаўлены на выстаўцы E3, дзе былі прадэманстраваны марскія бітвы. На Games Convention у жніўні 2008 гады распрацоўнікі паказалі сухапутныя бітвы і паведамілі, што гульню плянуецца выпусьціць 6 лютага 2009 году.

20 лютага 2009 гады на сэрвісе лічбавай дыстрыбуцыі Steam выйшла дэмаверсія Empire: Total War[2]. У дэмавэрсіі гульцу даступныя дзьве навучальныя бітвы (наземная і марская), а таксама два гістарычных бітвы на тактычнай карце: бітва пры Брэндывайне 1777 гады і марская бітва пры Лагосе, якая адбылася ў 1759 годзе падчас Сямігадовай вайны. Пакрокавага рэжыму на стратэгічнай карце ў дэмавэрсіі не прадугледжана.

У чэрвені 2009 году быў выпушчаны патч 1.3, які дадаў да гульні дадатковых 14 выглядаў войскаў з мэтай разнастаіць выгляд і якасьці войскаў паміж фракцыямі. Таксама быў выпушчаны яшчэ адзін набор з 14 новых выглядаў войскаў, гэтым разам не бясплатна. Гэты набор пад назвай «Elite Units of the West» складаецца з наступныя войскі: вугорскія грэнадзёры (Аўстрыя), конная гвардыя (Вялікабрытанія), швэйцарская гвардыя (Францыя), Сіняя гвардыя (Рэспубліка Злучаных правінцыяў), каралеўскія целаахоўнікі (Рэспубліка Злучаных правінцыяў), грэнадзёрская гвардыя (Рэч паспалітая), 2-й гусарскі полк (Прусія), басьнійцы (Прусія), Фрайкор (Прусія), конная гвардыя (Расія), Сямёнаўскі лейб-гвардыі полк (Расія), Валонская гвардыя (Гішпанія), Легіён ЗША (ЗША) і марская пяхота ЗША (ЗША).

Рэч Паспалітая[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сярод нацыяў, за якія даецца магчымасьць гуляць — Рэч Паспалітая. Аднак у гульні яна завецца «Польшча-Літва». Як краіна, «Польшча-Літва» прапрацавана ня вельмі якасна, бо зьяўляецца не Канфэдэрацыяй, а адзінай дзяржавай. Аддзяляецца Каралеўства Польскае ад Вялікага Княства Літоўскага толькі назвамі, але й межы рэгіёнаў прапрацаваны таксама ня правільна. Напрыклад, тэрыторыя Вялікага Княства Літоўскага складаецца з двух рэгіёнаў: «Літва» і «Беларусь і Валынь». Якіх-небудзь адасобленых вайсковых адзінак ВКЛ таксама не прадугледжана.

Дадатак[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У кастрычніку 2009 году выйшаў дадатак «The Warpath Campaign» праз Steam. Ён дадаў пяць індзейскіх нацыяў у сьпіс гульнявых фракцыяў:

  • Іракеская канфэдэрацыя,
  • Гуронская канфэдэрацыя,
  • Раўнінныя нацыі,
  • Нацыі пуэбло
  • Нацыі чэрокі.

Новая кампанія будзе складацца з больш дэталёвай карты Паўночнай Амэрыкі, уключаючы новыя рэгіёны і новы год пачатку. Таксама будуць дададзены новыя элітныя войскі для кожнага племя, уключаючы элітных магаўцкіх ваяроў, шаенскіх ваяроў-сабак і сьледапытаў наваха. Шаманы будуць індзейскімі аналягамі джэнтльмэнаў і сьвятароў, а сьледапыты — аналягамі нягоднікаў. У індзейцаў таксама будзе магчымасьць вывучыць адмысловыя племянныя тэхналёгіі, уключаючы Духоўную мэдыцыну, Кліч прыроды і Вандраваньні ў сьне. Варта заўважыць што тактыкі індзейцаў ашаламляльна адрозьніваюцца ад эўрапейскіх. Тады як эўрапейцы аддаюць перавагу ваяваць «у адкрытую» з дапамогай лінейнай пяхоты, цяжкай кавалерыі і артылерыі, індзейскія войскі прызначаны для партызанскіх войнаў, бо практычна ўсе віды войскаў здольныя хавацца ад ворага нават па-за густой расьліннасьцю. Пры гэтым, яны могуць перасоўвацца і нават (пры вывучэньні вызначанай тэхналёгіі) страляць не выдаючы сябе. Гэта азначае што гульцам мае быць забыцца мэтады вядзеньня вайны са стандартнай кампаніі. Войскі ўзброеныя агнястрэльнай зброяй, уключаючы прымітыўныя гарматы, стаяць даволі дорага па-параўнаньню з войскамі ўзброенымі лукамі, сякерамі і дзідамі. У індзейцаў таксама зусім адсутнічаюць ваенна-марскія сілы, а гэта азначае што некаторыя фракцыі індзейцам немагчыма зьнішчыць за адсутнасьцю магчымасьці дабрацца да выспаў. Акрамя індзейскіх фракцый, якія граюцца, у кампаніі таксама прысутнічаюць некалькі дзяржаў, за якія нельга гуляць, уключаючы ЗША, Вялікабрытанію, Францыю, Гішпанію і Рэспубліку Злучаных Правінцыяў. На жаль, пры захопе эўрапейскай правінцыі, індзейцам даводзіцца зьнішчаць усе эўрапейскія пабудовы, бо яны ня могуць імі карыстацца. Выключэньне складаюць гарадзкія ўмацаваньні, якія прысутнічаюць у некаторых асоба разьвітых сталіцах. Аднак, імі не рэкамэндуецца карыстацца, бо гэта адымае галоўную перавагу індзейцаў — раптоўнасьць.

Дадатковыя зьвесткі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Гульнявы рухавік не дазваляе пераназываць ці ствараць гарады (хоць у Medieval 2: Total War — Kingdoms, у Амэрыканскай кампаніі, гарады пераназываліся, калі іх захоплівалі эўрапейцы ў індзейцаў і наадварот), таму, у 1700 годзе, у гульні ўжо прысутнічае Санкт-Пецярбург, але ён зьяўляецца сталіцай вобласьці Інгерманляндыя і кантралюецца Швэцыяй.
  • У правінцыі Інгерманляндыя існуе селішча пад назвай Кінгісэп, хоць першапачаткова гэтая крэпасьць звалася Яма (Ям), а з 1703 па 1922 год гэта Ямбург.
  • У правінцыі Татарыя існуе селішча Тальяці, хоць селішча на гэтым месцы было заснавана толькі ў 1737 году, і да 1964 году называлася Стаўрапаль.
  • У правінцыі «Землі войска данскога» (гэта тэрыторыя адпавядае паўднёвай фэдэральнай акрузе РФ) ёсьць селішча Майкоп, гэты горад быў заснаваны ў 1857 годзе і прытым першапачаткова быў ня мірным селішчам, а крэпасьцю.
  • Хоць гістарычна першы параход зьдзейсьніў сваё плаваньне ў 1807 году, гулец, пасьлядоўна разьвіваючы тэхналёгіі, можа атрымаць магчымасьць ствараць параходы ўжо ў XVIII стагодзьдзі.
  • У Empire: Total War сталіцай Расеі зьяўляецца Масква, а не Санкт-Пецярбург.
  • У Empire: Total War Зімовы палац і Кунсткамэру можна пабудаваць у Маскве, але не ў Санкт-Пецярбургу.
  • На пакаваньні Empire: Total War мундзір байца і сьцягі розныя, у залежнасьці ад той краіны, у якой прадаецца гульня (У ЗША — сьцяг ЗША, у Расеі — сьцяг Расейскай імпэрыі, у Нямеччыне — сьцяг Прусіі).
  • Калі ўладкаваць у краіне рэвалюцыю, то сьцяг краіны памяняецца (назва дзяржавы застаецца ранейшай — напрыклад, Асманская імпэрыя нават пасьля ўсталяваньня рэспублікі працягвае называцца імпэрыяй). У Імпэрыі Маратха, напрыклад, сьцяг зьмяняецца на індыйскі, а ў Прусіі — на нямецкі. На «рэвалюцыйным» сьцягу ЗША замест зорак на чырвоным полі прысутнічае белая карона.
  • Сустракаюцца розныя неспадзяванкі зь лінейкамі войскаў — яны і так досыць аднастайныя, але і апроч таго сустракаюцца розныя кур’ёзы. Напрыклад, Крылатыя гусары ў Дагестана, Галеры ў эўрапейскіх фракцый, Казакі ў Крымскага Ханства, і да т. п. Таксама ёсьць сур’ёзная памылка ў перакладзе — Бэрбэрскія дзяржавы (па-ангельску: Barbarian states) перакладзена ў гульні, як Барбарскія дзяржавы. Яшчэ адным мінусам зьяўляецца адсутнасьць нацыянальнага адзеньня ў некаторых фракцыяў — напрыклад, у Расеі гарадзкое апалчэньне апранута ў берэты і эўрапейскі строй.
  • У Францыі, у Парыжы, можна пабудаваць Трыюмфальную арку, нягледзячы на тое што яна была скончана нашмат пазьней, у 1836 году.
  • У Empire Total War зусім няма хоць якой-небудзь гістарычнасьці ў кіравальных дынастыях, напрыклад, Пётар I можа дажыць да 1779 і пасьля яго можа пачаць кіраваць царэўна/імпэратрыца Ганна I.
  • Хоць за фракцыю Імпэрыі Вялікіх Маголаў нельга гуляць, калі з дапамогай рэдагаваньня startpos.exe адкрыць іх тое ў мэню выбару кампаніі будзе прысутнічаць звычайнае апісаньне і напачатку гульні дараднік паведаміць рэкамэндуемыя дзеяньні як у іншых кампаніях.

Прыём[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Адзнакі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гульня перамагла ў намінацыі «Стратэгія году» (2009) часопіса «Гульняманія». Было адзначана, што «ніякая іншая стратэгія так сапраўды не перадае дух эпохі».[3]

Крытыка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

З боку карыстальнікаў з абмежаванымі магчымасьцямі па злучэньні зь сеткай Інтэрнэт, падвяргаецца крытыцы рашэньне вытворцы пра неабходнасьць актывацыі гульні праз Steam. Пасьля была выпушчана вэрсія, не патрабавальная доступу ў Інтэрнэт, якая дазваляе гуляць толькі ў рэжыме адзінкавай гульні[4].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]