Майшагола

Майшагола
лет. Maišiagala
Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьв. Панны Марыі
Герб Майшаголы
Першыя згадкі:	1254
Магдэбурскае права:	23 лютага 1792
Краіна:	Летува
Павет:	Віленскі
Раён:	Віленскі
Насельніцтва:	1634 чал. (2001)
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Паштовы індэкс:	LT-14025
Геаграфічныя каардынаты:	54°52′20″ пн. ш. 25°4′0″ у. д.
Майшагола на мапе Летувы Майшагола
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Майшагола, Мейшагола (па-летувіску: Maišiagala) — колішняе места, цяпер мястэчка ў Віленскім раёне Віленскага павету Летувы, на рацэ Муса. Адміністрацыйны цэнтар Майшагольскага староства. Насельніцтва 1634 чал. (2001).

Знаходзіцца за 25 км на поўнач ад Вільні, каля аўтамабільнай дарогі Вільня — Панявеж.

Гісторыя

• 1254: першы меркаваны пісьмовы ўспамін пра Майшаголу, яшчэ ў часы паганства тут быў драўляны княжацкі замак і «вясковы двор» (паводле паданьня).
• 1365: першы дакладны ўспамін пра Майшаголу, калі крыжакі спалілі аднайменныя двор і замак.
• 1377: пасьля адмовы ад стальцу на карысьць свайго сына Ягайлы ў Майшаголе жыў і памёр у глыбокай старасьці вялікі князь Альгерд; як сьведчаць летапісныя крыніцы, тут ён быў пахаваны паводле паганскіх звычаяў.
• кан. XV ст.: вялікі князь Аляксандар фундаваў будаўніцтва касьцёла Найсьв. Тройцы, а Станіслаў і Шымон Багдановічы ў 1495 ахвяравалі сродкі на стварэньне ў ім алтара; алтар рабіў майстар «Пётар Алтарыста».
• 1503: вялікі князь Аляксандар надаў месту прывілей на пэўныя вольнасьці, пацьверджаны 27 сьнежня 1571 Жыгімонтам Аўгустам.
• XVI ст.: дзяржаўцам майшагольскім быў староста гарадзенскі Юрай Мікалаевіч, князь Радзівіл; ён лічыўся таксама і «гараднічым майшагольскага двара яго каралеўскай міласьці».
• 1773—1775: вальны сойм прыняў рашэньне пра перадачу Майшаголы і шэрагу іншых старостваў віленскаму біскупу Масальскаму ў абмен на Ляхавіцкае староства, якое мела на той час добра ўмацаваны замак.
• 1789: у Майшаголе было 35 дымоў (каля 245 жыхароў).

Герб Майшаголы (1792)

• 23 лютага 1792: кароль Станіслаў Аўгуст надаў месту прывілей на Магдэбурскае права і герб «у чорным полі выява сьвятога Антонія»; гэтым прывілеем усе юрыдыкі ў Майшаголе скасоўваліся і падпарадкоўваліся магістрату, мяшчанам прадпісвалася збудаваць у месьце ратуш, цагельню для паспалітых патрэбаў і гасьціны двор для заезных купцоў.
• 1795: у выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі.
• кан. ХІХ ст.: у мястэчку было 59 дамоў і 715 жыхароў.
• пач. XX ст.: паводле этнаграфічнай мапы, складзенай Я. Карскім, на захадзе ад Майшаголы праходзіла мяжа расьсяленьня беларусаў.
• 1920: у Сярэдняй Літве.
• 1922—1939: у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, сядзіба аднайменнай гміны.

Выдатныя мясьціны

• Гарадзішча.
• Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьв. Панны Марыі (1865).
• Могілкі: вайсковыя германскія часоў 1-й Сусьветнай вайны, габрэйскія, каталіцкія, старыя каталіцкія.
• Сядзіба Гоўвальтаў.

Літаратура

• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 3: Дадатак А — Я. — Менск: Беларуская Энцыклапедыя, 2010. — 690 с.: іл. ISBN 978-985-11-0487-7.
• Мейшагола // Цітоў А. Геральдыка Беларускіх местаў / Маст. А. Бажэнаў. — Менск: «Полымя», 1998. — 287 с.: іл. ISBN 985-07-0131-5.
• Mejszagoła // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VI: Malczyce — Netreba. — Warszawa, 1885. S. 243—244
• Мейшагола // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). СПб, 1890—1907.

Вонкавыя спасылкі

Майшагола — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• мяст. Майшагола на Radzima.org