Ян Таўцівіл Монтаўтавіч

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Ян Таўцівіл

Герб «Тапор»
Асабістыя зьвесткі
Памёр па 1481
Род Монтаўты (род)
Бацькі Аляксандар Монтаўт
Алена

Ян Таўцівіл Монтаўтавіч (? — па 1481) — літоўскі баярын.

Імя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Таўцівіл (імя)

Імя Таўцівіл зьмяшчае той жа фармант (-таўт-), што і імя Вітаўтлітоўская (беларуская) форма старажытнага германскага імя Вітольд (Witold, Witolt)[1].

Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае германскую (перадусім усходнегерманскую) этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, імя Таўцівіл складаецца з фармантаў -таўт-, які паходзіць ад гоцкага theuda 'род, народ', і -віл-, які паходзіць ад гоцкага wilja 'воля'[2]. Такім парадкам, імя Таўцівіл азначае «воля роду» і адпавядае гоцкаму імю Theudila (германскаму Teodwal)[3].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Johannes alias Thautwil[4] (21 кастрычніка 1440 году[5]); пану Товътвилу Монътовтовичу, пану Товтвилу Монътовътовичу, панъ Товтвил Монтовтович (Товтвил Монътовтович[4], 1440—1481 гады)[6]; Янъ Товтвил (1454 год)[7]; Towthwyl (1461 год)[8]; Tholthvil (1461 год)[9]; Thotwil[4].

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Зь літоўскага баярскага роду, сын Аляксандра Монтаўта. Меў братоў Міхайлу, Барташа і Конрада.

Упершыню ўпамінаецца ў 1440 годзе ў наданьні яго бацькі віленскім францішканам. У 1456 і 1463 гадох езьдзіў з пасольствамі ў Польшчу. У 1481 годзе быў хлебарэзам пры двары вялікага князя[4].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 21.
  2. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17, 19.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 26.
  4. ^ а б в г Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 274.
  5. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 190.
  6. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 20, 22, 24, 32, 42, 52, 62.
  7. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 245.
  8. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 271.
  9. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 273.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]