Будаўніцтва ў Беларусі
Падкляса ад | будаўнічая прамысловасьць |
---|---|
Частка ад | эканоміка Беларусі |
Частка больш агульнага | эканоміка Беларусі |
Краіна | Беларусь |
Будаўні́цтва ў Белару́сі — стварэньне і пашырэньне будынкаў і збудаваньняў для вытворчай дзейнасьці і матэрыяльна-культурных патрэбаў людзей у Беларусі.
За 2020 году ў Беларусі пабудавалі 39 100 (79 %) кватэраў сярэдняй плошчай 65 кв.м. і 10 200 асабнякоў сярэдняй плошчай 157,5 кв.м. Сярод іншага, узьвялі 108 крамаў, 20 дзіцячых садкоў на 4150 месцаў, 9 паліклінік на 3021 наведваньне за дзень, 8 плавальных басэйнаў агульнай плошчай 1903 кв.м, 7 страўняў, 5 спартовых заляў агульнай плошчай 4264 кв.м, 4 школы на 3120 вучняў, 4 сонечныя электрастанцыі і лякарні на 424 ложкі. Сярод 11 533 уведзеных у дзеяньне будынкаў агульнай плошчай 6,131 млн кв.м, 92,5 % (10 673) прыпадала на жытло агульнай плошчай 4,152 млн кв.м (67,7 %), а рэшта (860) — на нежылую нерухомасьць агульнай плошчай 1,979 млн кв.м. Сярод здадзеных за год нежылых будынкаў 30,9 % складалі сельскагаспадарчыя, 26,5 % — прамысловыя, 18,4 % — камэрцыйныя, 6,3 % — кіраўнічыя, 4,9 % — навучальныя і 3,7 % — для аховы здароўя. Выдаткі на ўзьведзенае жытло складаліся на: 54,4 % са сродкаў насельніцтва, 25,4 % з пазыкаў банкаў, 6,8 % з уласных сродкаў прадпрыемстваў і 6,5 % з кансалідаванага бюджэту Беларусі[1].
У 2020 годзе ў Беларусі налічвалася 282 100 будаўнікоў, якія складалі 6,5 % занятага насельніцтва. Іх сярэднемесячны заробак складаў 1311 рублёў, што на 4,6 % перавышала сярэдні заробак у Беларусі. Доля будаўніцтва ў сукупным унутраным прадукце Беларусі складала 5,8 % (8,602 млрд рублёў). На канец 2020 году сярод 8357 прадпрыемстваў 93 % (7771) былі прыватнымі. Пры гэтым, прыватнікі выканалі 81,5 % падрадных працаў[2].
25 студзеня 2023 году Нацыянальны статыстычны камітэт Беларусі паведаміў, што за 2022 год у краіне пабудавалі 49 400 кватэраў агульнай плошчай 4,226 млн кв.м (па 85 кв.м у сярэднім). Пры гэтым 29 % (1,222 млн кв.м) плошчы ўзьвялі ў сельскіх паселішчах[3].
Мінуўшчына
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У ХІХ стагодзьдзі будаўніцтва вялі пераважна ўручную прыватныя падрадныя прадпрыемствы і сэзонныя работнікі. У Беларусі праклалі густую сетку чыгунак і ўзьвялі некалькі буйных заводаў. Таксама выканалі мэліярацыю часткі земляў. Гэтаму спрыяла разьвітасьць прамысловасьці будаўнічых матэрыялаў[4]. У 1920 годзе Савет народных камісараў Беларускай ССР стварыў Камітэт дзяржаўных збудаваньняў, каб праводзіць будаўнічыя і рамонтныя працы. Пачалося будаўніцтва запалкавай фабрыкі «Дняпро» ў Рэчыцы, швейнай фабрыкі «Кастрычнік» і абутковай фабрыкі ў Менску. Таксама пачалося пеабсталяваньне торфаздабывальных прадпрыемстваў і аднаўленьне прадпрыемстваў харчовай і дрэваапрацоўчай прамысловасьці[5]. У 1920-я гады будаўніцтва пашырылася праз пачатак індустраялізацыі[4]. У 1923 годзе Савет народнай гаспадаркі Беларускай ССР стварыў «Белдзяржбуд» для пачатку індустрыялізацыі, які ў 1926 годзе выканаў будаўнічыя працы на больш як 2 млн савецкіх рублёў. На пачатку 1-й пяцігодкі ў Беларускай ССР было 10 падрадных прадпрыемстваў, якія выканалі 25% будаўнічых працаў. Асноўная частка будаўніцтва прыпала на гаспадарчы спосаб выкананьня. У 1928—1932 гадох пабудавалі звыш 500 заводаў, у тым ліку Беларускую цеплавую электрастанцыю, «Гомельскі завод сельскагаспадарчага машынабудаваньня», «Магілёўскі завод штучнага валакна», «Бабруйскі дрэваапрацоўчы камбінат», «Крычаўскі цэмэнтны завод», Віцебская швейная фабрыка «Сьцяг індустрыялізацыі» і Менская кандытарская фабрыка «Камунарка». Адначасна ўзьвялі 109 электрастанцыяў, 52 маторна-трактарныя станцыі, звыш 600 км чыгункі, 604 000 кв.м. жылой плошчы, 27 лякарняў, 636 школ і 1284 сельскія крамы. У Менску пабудавалі Дом ураду, Унівэрсытэцкае мястэчка і Дом друку[5].
«Белдзяржбуд» спачатку перайменавалі ў «Белбудаб’яднаньне», а ў 1930 годзе — ў «Белдзяржтрэст». У склад гэтага трэсту ўваходзілі «Белспэцсантэхбуд», «Аддзелбуд» і Кантора мэханізацыі будаўнічых працаў. У 1930 годзе «Белкамунбуд», «Мінбуд» і «Энэргабудмантаж». У 1932 годзе 38% будаўніцтва выканалі падрадам. За 1923—1932 гады лік прафэсійных будаўнікоў вырас з 2300 да 77 500 чалавек (33-кратна). У 1933—1937 гадох падчас 2-й пяцігодкі ўкладаньні склалі: 101 млн савецкіх рублёў (28%) — у шляхі зносін, 91 млн (25%) — у сельскую гаспадарку, 69 млн (19%) — у прамысловасьць, 49 млн (14%) — у жыльлёвае будаўніцтва і 48 млн (13%) — у пабудовы камунальнай гаспадаркі, аховы здароўя, народнай асьветы, культуры і навукі. У 1938 — 1-й палове 1941 гадах падчас 3-й пяцігодкі ўкладаньні на 60% перавысілі іх абсяг у папярэднюю пяцігодку, у тым ліку: у грамадзка-культурныя пабудовы — на 270%, у гандаль і грамадзкае харчаваньне — на 220%, у жыльлёвае будаўніцтва — на 69,4%, у шляхі зносін — на 39,6% і ў прамысловасьць — на 13%. У 1938 годзе СНК БССР стварыў Камітэт у справах будаўніцтва, які ў 1939 годзе пераўтварылі ў Народны камісарыят будаўніцтва БССР. Да 1940 году найбольшымі пабудаванымі прадпрыемствамі прамысловасьці будаўнічых матэрыялаў сталі: «Крычаўскі цэмэнтны завод» (100 000 тонаў цэмэнту за год), «Гомельскі шклозавод» (2 млн кв.м шыбаў), заводы сылікатнай цэглы ў Воршы і Клімавічах, мэханізаваныя заводы вапны і Магілёўскі завод цэглы сухога прасаваньня. Большасьць вапнавых і цагельных заводаў перавялі на круглагадовую працу. Правялі мэханізацыю працы ў кар'ерах і пры перавозцы вырабаў. У 1940 годзе 295 млн адзінак цэглы і 200 000 тонаў цэмэнту. За 1928—1940 гады мэханізацыя будаўніцтва вырасла з 1,1% да 7,3%[5]. На 1940 год у склад трэсту «Белдзяржбуд» уваходзіла 128 першасных установаў, у тым ліку 30 адмысловых, якія 60% працы выконвалі падрадам. За 1919—1940 гады ўзьвялі і адбудавалі 1800 заводаў, 316 маторна-трактарных станцыяў і больш за 12 млн кв.м карыснай плошчы жытла. Таксама пашыраным было ўзьвядзеньне школаў і лякарняў[4].
У 1944—1945 гадох звыш 60% укладаньняў накіравалі на аднаўленьне машынабудаваньня і шляхоў зносін. У 1944 годзе аднавілі 487 гарбарна-абутковых, 263 швейныя, 196 машынабудаўнічых і 179 тэсктыльных фабрык, а таксама 175 заводаў будаўнічых матэрыялаў. У 1945 годзе ў будаўніцтве працавала 50 000 работнікаў і службоўцаў. У 1945 годзе пры Савеце міністраў Беларускай ССР стварылі Ўправу сельскага і калгаснага будаўніцтва, каб будаваць жытло і грамадзкія пабудовы ў сельскай мясцовасьці. У 1945—1947 гадах у Беларускай ССР стварылі Міністэрства жыльлёва-грамадзкага будаўніцтва, Галоўную ўправу прамысловага будаўніцтва і Галоўную ўправу аднаўленьня Менску, а таксама будаўнічыя прадпрыемствы ведамстваў Савецкага Саюзу — «Аўтапрамбуд», «Белтрактарабуд» і «Станкабуд». У 1946—1950 гадох вылучылі 1339 млн рублёў капіталаўкладаньняў, зь іх 911 млн дзяржаўным прадпрыемствам і каапэратывам, 238 млн насельніцтву на будаўніцтва жытла і 80 млн калгасам. На будаўнічыя працы накіравалі 80% укладаньняў. Сярод будаўніча-мантажных працаў 56,1% мелі невытворчае прызначэньне. На аднаўленьне вылучылі без уліку калгасаў: 251 млн рублёў — Менску, 181 млн — Гомельскай вобласьці, 141 млн — Віцебскай, 139 млн — Берасьцейскай, 137 млн — Менскай, 128 млн — Магілёўскай і 67 млн — Гарадзенскай. Найперш аднаўлялі і разьвівалі будаўнічую прамысловасьць і прамысловасьць будаўнічых матэрыялаў. У Менску пабудавалі заводы будаўнічых кранаў і будаўнічых дэталяў, шлакаблёчны, лесапільны і дрэваапрацоўчы камбінаты, блёкаў, асфальтабэтонны, гіпсавы, цагельны № 1 і 10, мэталаканструкцыяў і камбінат будаўнічых матэрыялаў. У Баранавічах, Пінску і Полацку запусьцілі заводы будаўнічых дэталяў. У Гомлі запрацавалі шлакаблёчны, клінкерны заводы і завод будаўнічых дэталяў. Увялі ў дзеяньне домабудаўнічы камбінат у Рэчыцы, цагельныя заводы ў Хвойніках (Гомельская вобласьць), Магілёве і Бабруйску, а таксама шыфэрны завод у Крычаве. У 1946—1950 гады пабудавалі 245 прадпрыемстваў[5]. У 1944—1950 гады ўкладаньні на 40% перавысілі перадваенный ўзровень за кошт адбудовы[4].
У 1951—1955 гадох у народную гаспадарку Беларусі ўклалі 2178 млн рублёў, зь якіх 60% (1307 млн) ва ўзьвядзеньне вытворчых пабудоваў. Астатнія 871 млн рублёў накіравалі на будоўлю грамадзка-культурных пабудоваў. Здалі ў дзеяньне 1010 заводаў, зь іх 147 буйных, у тым ліку «Менскі трактарны завод», «Менскі гадзіньнікавы завод», «Менскі камвольны камбінат» і «Аршанскі завод швейных машынаў» (Віцебская вобласьць). У гэты час будаўніцтва пераўтварылі ў мэханізаваны паток зборкі і ўзьвядзеньня будынкаў і збудаваньняў з буйнапамерных складнікаў і вузлоў. Пабудавалі «Менскі завод мінэральнай ваты», «Менскі завод ацяпляльнага абсталяваньня», «Менскі вапнавы завод», «Менскі завод гіпсавалакністых і жалезабэтонных вырабаў», «Гарынскі завод вогнетрывалай цэглы», сылікатны завод у Воршы і «Крычаўскі завод вапнавай мукі». За 1950—1955 гады лік будаўнічых заводаў вырас зь 17 да 28. Вартасьць асноўных вытворчых фондаў будаўнічых прадпрыемстваў вырасла 8-кратна да 240 рублёў, зь якіх 160 млн прыпадала на будаўнічыя машыны, мэханізы і аўтатранспарт. На будаўніцтве працавала 455 пад’ёмных кранаў, 395 экскаватараў і 76 аўтапагрузчыкаў. У 1955 годзе выканалі будаўнічыя працы на 1,5 млн савецкіх рублёў і пачалі будаваць 10 заводаў і 20 палігонаў зборнага жалезабэтону. За 1950—1955 гады вытворчасьць жалезабэтонных вырабаў вырасла 20-кратна да 106 000 кубамэтраў. На пашырэньне будаўнічай прамысловасьці выдаткавалі 57 млн рублёў. На аснове Міністэрства будаўніцтва БССР і Міністэрства сельскага і гарадзкога будаўніцтва БССР утварылі Галоўную ўправу будаўніцтва пры Савеце міністраў БССР, у склад якой увайшлі 13 агульнабудаўнічых і 8 адмысловых трэстаў. За 1956—1961 гады здалі ў дзеяньне 246 буйных заводаў і асвоілі 3716 млн рублёў укладаньняў. Створаны ў 1956 годзе «Белкалгасбуд», які ў 1958 годзе перайменавалі ў «Галоўкалгасбуд БССР», выконваў усе віды будаўніцтва ў калгасах на падставе ўласнай вытворчасьці. Да 1957 году будаўніцтва перавжана вялі прадпрыемствы Міністэрства будаўніцтва, «Белкалгасбуд», «Мэліявадгас», «Белгандальбуд» і «Дарбуд». Істотную частку будаўніча-мантажных працаў выконвалі падрадныя прадпрыемствы ведамстваў СССР. Пасьля стварэньня Савету народнай гаспадаркі СССР міністэрствы аб’ядналі 90% падрадных прадпрыемстваў, якія выконвалі 95% капітальнага будаўніцтва. Міністэрству прамысловага будаўніцтва належала 25 будаўнічых базаў, а Міністэрству сельскага будаўніцтва — 10. У склад такіх базаў уваходзілі асфальтабэтонныя заводы, рамонтна-мэханічныя майстэрні, сродкі мэханізацыі, склады цэмэнту і заводы таварнага бэтону. Базы будаўнічай прамысловасьці месьціліся ў Менску і ўсіх абласных цэнтрах, а таксама ў Наваполацку, Салігорску, Сьветлагорску, Воршы, Баранавічах, Лідзе, Барысаве, Мазыры і Пінску. У 1960 годзе ўвялі ў дзеяньне газаправод Дашава—Менск[5].
У 1956—1965 гадох у Беларусі пабудавалі 692 100 кватэраў карыснай плошчай 29,1 млн кв.м. Новыя кватэры пераважна ў 5-павярховых дамах-«хрушчоўках» атрымалі 3,1 млн чалавек, якія складалі 36% насельніцтва Беларусі. На канец 1965 году гарадзкі жыльлёвы фонд склаў 32 млн кв.м. У 1961—1965 гадох укладаньні вырасьлі да 6352 млн рублёў. Пабудавалі «Наваполацкі нафтаперапрацоўчы завод» (Полацкі раён), «1-ы Салігорскі калійны камбінат» (Менская вобласьць), «Гарадзенскі азотна-тукавы камбінат», «Гомельскі супэрфасфатны завод», «Сьветлагорскі завод штучнага валакна» (Гомельская вобласьць), «Лідзкі лакафарбавы завод» (Гарадзенская вобласьць), Пінскі і Нясьвіскі заводы кармавога біяміцыну, «Бабруйскі завод гумава-тэхнічных вырабаў» і «Барысаўскі завод плястмасавых вырабаў». У 1950—1960-я гады стварылі «Жодзінскі аўтазавод» (Менская вобласьць), «Менскі маторны завод» і «Менскі халадзільнікавы завод». У Горадні, Баранавічах, Барысаве і Менску стварылі заводы аўтаагрэгатаў і вузлоў. «Менскі трактарны завод» перайшоў на выраб колавых трактароў «Беларусь» замест тралёвачных вусенічных. У Гомлі пабудавалі заводы нармалізаваных дэталяў і гідраапаратуры для станкабудаўніцтва. Перабудавалі «Маладэчанскі станкабудаўнічы завод» і адпаведны завод «Чырвоны барацьбіт» у Воршы. У 1965 годзе ў выніку пабудовы адпаведнай вытворчасьці Беларусь выйшла на больш як 90% забясьпечанасьці ў чыгунным ліцьці і гумавай тэхніцы, а таксама на 76% у пакоўках. Лёгкая прамысловасьць Беларусі стала ўзаемазьвязанай праз увядзеньне ў дзеяньне «Баранавіцкага баваўнянага камбінату», 2-й чаргі «Аршанскага льнокамбінату», «Пінскага заводу штучнай скуры», «Берасьцейскага дывановага камбінату», некалькіх льнозаводаў і цэхаў мачэньня льну. У ваколіцах найбольшых торфарадовішчаў стварылі мэханізаваныя прадпрыемствы «Асінторф» у Віцебскай вобласьці, «Смалявіцкае», «Чырвоны Сьцяг» і «Бярэзінскае» ў Менскай, «Васілевіцкае» ў Гомельскай і «Бярозаўскае» ў Берасьцейскай. Увялі ў дзеяньне Васілевіцкую ДРЭС і павялічылі магутнасьць Бярозаўскай ДРЭС. У 1965 годзе ў Беларускай ССР дзейнічала 361 дзяржаўная і 112 міжгаспадарчых падрадных прадпрыемстваў, у якіх працавала 222 300 чалавек. За 1965 год на 13 заводах Міністэрства будаўніцтва БССР выпусьцілі 1,183 млн кубамэтраў жалезабэтону, а на 10 заводах Міністэрства сельскага будаўніцтва — 196 000 кубамэтраў зборных дэталяў і канструкцыяў. Падрадныя заводы вырабілі 66 000 кубамэтраў зборнага жалезабэтону. У 1965 годзе 62,6% падрадных працаў выканалі прамысловым чынам у выніку выкарыстаньня зборных канструкцыяў, аднак назіралася скарачэньне вытворчасьці цэглы[5].
У 1966—1970 гадох пабудавалі 78 буйных прадпрыемстваў, у тым ліку Лукомскую ДРЭС (Чашніцкі раён), «Магілёўскім камбінат сынтэтычнага валакна», 3-і калійны камбінат у Салігорску, «Сьветлагорскі цэлюлёзна-кардонны камбінат» і буйныя магутнасьці на Полацкім хімічным камбінаце «Палімір». За 1967—1970 гады ў сельскай мясцовасьці пабудавалі 127 500 кватэраў агульнай плошчай 6,8 млн кв.м, 964 камбінаты побытавага абслугоўваньня, 600 агульнаадукацыйных школ і лякарні на 1277 ложкаў. У 1971—1975 гадох узьвялі 97 буйных прадпрыемстваў, у тым ліку «Беларускі шынны камбінат» у Бабруйску, «Мазырскі нафтаперапрацоўчы завод» (Гомельская вобласьць), «Баранавіцкі завод аўтаматычных лініяў», «Гарадзенскі прадзільна-нітачны камбінат» і «Аршанскі інструмэнтальны завод»[5]. За 1945—1995 гады пабудавалі 880 заводаў, у тым ліку «Менскі трактарны завод», «Менскі аўтамабільны завод», «Беларускі аўтамабільны завод» (Жодзін), «Нафтан» (Наваполацак) і «Мазырскі нафтаперапрацоўчы завод» (Гомельская вобласьць), «Беларуськалій» (Салігорск) і «Беларускі мэталюргічны завод» (Жлобін). Узьвялі 182,8 млн кв.м карыснай плошчы жытла і пашырылі сетку аўтадарог і чыгунак. Таксама пабудавалі шматлікія мэліярацыйныя збудаваньні. Пасьля 1986 году правялі маштабную будаўнічую працу дзеля зьмяншэньня наступстваў Чарнобыльскай катастрофы[4]. У 1985—1990 гадох лік падрадных прадпрыемства ўпаў з 1144 да 1090. Пры гэтым, укладаньні вырасьлі на 37,8% да 39 млн рублёў. За 1985—1990 гады доля незавершанага будаўніцтва ў дзяржаўных прадпрыемствах і каапэратывах вырасла зь 52% да 70%. Прычынай паслужыла незваротнасьць дзяржаўных укладаньняў, у выніку чаго тэрміны будаўніцтва 2-кратна перавышалі нарматыўныя. У 1988 годзе не ўвялі ў дзеяньне кожную 3-ю пабудову дзяржаўнага заказу. У 1990 годзе на праектных прадпрыемствах Беларусі працавала 30 000 чалавек, якія выканалі праектных працаў на 250 млн савецкіх рублёў. На пачатаку 1990 году 11% абсталяваньня на будоўлях заставалася неўсталяваным, а яшчэ 9% — не ўвялі ў дзеяньне. За 1966—1990 гады пабудавалі лякарні на 60 924 ложкі, дзіцячых садкоў на 580 300 месцаў, школ на 1,348 млн вучняў і жытла карыснай плошчай 113,949 млн кв.м[5].
На 1994 год налічвалася каля 200 аб’яднаньняў, трэстаў і акцыянэрных таварыстваў, якія ўлучалі 995 падрадных будаўніча-мантажных і 234 рамонтна-будаўнічыя ўстановы. Большую частку будаўніцтва ажыцьцяўлялі прадпрыемствы Міністэрства архітэктуры і будаўніцтва Беларусі, канцэрнаў «Менскбуд» і «Белпаліўгаз», а таксама адмысловыя трэсты «Белэнэргабуд», «Белтрансбуд», «Белсувязьбуд» і «Палесьсевадбуд». Таксама дзейнічала звыш 2000 малых прыватных прадпрыемстваў і каапэратываў. У 1995 годзе 49% будаўнічых працаў прыпала на падрадныя каапэратывы, 39% — на дзяржаўныя ўстановы і 12% — на прыватныя прадпрыемствы. Таксама ў Беларусі існавала шмат прадпрыемстваў праектна-вышуквальных працаў і вытворцаў будаўнічых матэрыялаў і машынаў[4]. У 1995 годзе ўкладаньні скараціліся на 31% у выніку зьмяншэньня дзяржаўнага заказу на тавары вытворчага прызначэньня. У 1995 годзе ўвод у дзеяньне жылых дамоў склаў 37% ад узроўню 1990 году, а ў 2001 годзе — 57%. У 2001 годзе ўкладаньні ў асноўны капітал сельскай гаспадаркі склалі 8% ад узроўню 1990 году. У 2002 годзе ўкладаньні ў асноўны капітал прамысловасьці склалі 63% ад узроўню 1990 году[5].
Пры канцы сьнежня 2012 году Камітэт дзяржаўнай бясьпекі Рэспублікі Беларусь правёў праверку будаўнічых пляцовак Менску, на якіх налічыў звыш 17 000 работнікаў. Зь іх каля 10 000 (59%) складалі супрацоўнікі работніцкіх спэцыяльнасьцяў, якія непасрэдна працавалі на будаўнічых пляцоўках. Звыш 7000 астатніх работнікаў складалі кіраўнічы і вытворчы пэрсанал[6]. У 2013 годзе на будаўніцтва жытла ў Беларусі пайшло 32,9 трлн рублёў (3,667 млрд даляраў ЗША) укладаньняў у асноўныя сродкі, што склала 16,2% агульнага абсягу ўкладаньняў і на 24,5% перавысіла ўзровень 2012 году. Упершыню за некалькі гадоў звыш паловы (51,1%) крыніцаў фінансаваньня жыльлёвага будаўніцтва склалі ўласныя сродкі насельніцтва. Пазыкі банкаў забясьпечылі 31,1% фінансаваньня, хоць у ранейшыя гады іх доля дасягала 70%. Пабудавалі 63 300 кватэраў, што было на 10% больш чым у 2012 годзе (57 200). Таксама на 17,6% вырасла агульная плошча ўведзенага ў карыстаньне жытла да 5,273 млн кв.м. Зь іх: у Менскай вобласьці — 1,414 млн кв.м (26,8%), у Менску — 1,166 млн кв.м (22,1%), у Берасьцейскай вобласьці — 792 200 кв.м (15%), у Гарадзенскай — 654 900 кв.м (12,4%), у Гомельскай — 521 000 кв.м (9,9%), у Магілёўскай — 363 900 кв.м (6,9%) і ў Віцебскай — 360 200 кв.мэтраў (6,8%). Доля ўведзенага ў дзеяньня жытла на вёсцы вырасла з 21,5% да 26,6% (1,404 млн кв.м), зь якіх 1,124 млн кв.м (80%) пабудавалі ў Менскай вобласьці. Для грамадзянаў у патрэбе паляпшэньня жыльлёвых умоваў пабудавалі 53,6% (2,825 млн кв.м) ад агульнай плошчы ўведзенага ў дзеяньне жытла, у тым ліку з выкарыстаньнем дзяржаўнай падтрымкі — 2,483 млн кв.м (87,9%), сярод якіх 1,894 млн кв.м (76,3%) у шматкватэрных дамах у гарадах[7].
Год | 2006[9] | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 |
---|---|---|---|---|---|
Млн кв.м плошчы | ▲4,08 | ▲4,66 | ▲5,08 | ▲5,71 | ▲6,63 |
Год | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 |
Млн кв.м плошчы | ▼5,48 | ▼4,48 | ▲5,22 | ▲5,52 | ▼5,06 |
Год | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 |
Млн кв.м плошчы | ▼4,28 | ▼3,79 | ▲3,97 | ▲4,06 | ▲4,15 |
У 2010-я гады ў Менску ўзьвялі новыя будынкі Менскага чыгуначнага вакзалу, Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі, Нацыянальнага алімпійскага камітэту Беларусі і Музэю Вялікай Айчыннай вайны, а таксама Палац незалежнасьці. Сярод іншага, у Віцебску пабудавалі Летні амфітэатар, а ў Барысаве — футбольны стадыён. У галіне прамысловага будаўніцтва ўзводзілі Беларускую АЭС у Астравецкім раёне і асучасьнівалі завод «Нафтан» у Наваполацку і «Мазырскі нафтаперапрацоўчы завод». На 2020 году ў Беларусі налічвалася звыш 10 000 будаўнічых прадпрыемстваў, у якіх працавала больш за 212 000 будаўнікоў. Пераважна праводзілася грамадзянскае і прамысловае будаўніцтва, узьвядзеньне пабудоваў аховы здароўя і сельскай гаспадаркі, спартовых збудаваньняў і жылых кварталаў. Таксама ажыцьцяўлялася перабудова і аднаўленьне будынкаў, дойлідзтва і горадабудаўнічая дзейнасьць. Істотную частку будаўнічых працаў выконвалі для замежных заказчыкаў у такіх галінах, як дарожнае і жыльлёвае будаўніцтва, а таксама ўзьвядзеньне дзіцячых садкоў і школ. Звыш паловы будаўнічых паслугаў за мяжой аказвалі ў Расеі. У Беларусі будаўніцтвам займаліся таксама замежныя прадпрыемствы Кітаю, Украіны, Сэрбіі, Польшчы, Італіі, Летувы і Ізраілю[10].
Год | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 |
---|---|---|---|---|---|
Прыватныя | ▲79,7% | ▲81,5% | ▲82,2% | ▲83% | ▲83,1% |
Дзяржаўныя | ▼18,5% | ▼16,8% | ▼16,3% | ▼15% | ▼14,1% |
Замежныя | ▲1,8% | ▼1,7% | ▼1,5% | ▲2% | ▲2,8% |
Год | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 |
Прыватныя | ▼80,6% | ▲81,4% | ▲81,6% | ▲82,5% | ▼81,5% |
Дзяржаўныя | ▲16,5% | ▲16,8% | ▼16,6% | ▼16,2% | ▼16,1% |
Замежныя | ▲3% | ▼1,8% | 1,8% | ▼1,4% | ▲2,4% |
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Алена Кухарэвіч, Жанна Васілеўская. 2. Вынікі інвэстыцыйнай дзейнасьці // Інвэстыцыі і будаўніцтва ў Рэспубліцы Беларусь = Инвестиции и строительство в Республике Беларусь / адказн. А.А. Сідараў, старш.рэд. Іна Мядзьведзева. — Менск: Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь, 2021. — С. 19—23. — 40 с. — 31 ас. — ISBN 978-985-7241-55-2
- ^ Алена Кухарэвіч, Жанна Васілеўская. 4. Дзейнасьць арганізацыяў будаўніцтва // Інвэстыцыі і будаўніцтва ў Рэспубліцы Беларусь. — Менск: Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь, 2021. — С. 31—32. — 40 с.
- ^ Амаль 50 тыс. кватэр пабудавана ў Беларусі ў 2022 годзе // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 25 студзеня 2023 г. Архіўная копія ад 25 студзеня 2023 г. Праверана 26 студзеня 2023 г.
- ^ а б в г д е Карл Губінскі, Л.І. Тулупава. Будаўніцтва // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 1996. — Т. 3: Беларусы — Варанец. — С. 309—310. — 511 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0068-4
- ^ а б в г д е ё ж з Эдуард Пятровіч. Будаўніцтва // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — С. 353—357. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4
- ^ Будаўнікоў — больш, кіруючых работнікаў — менш // Зьвязда : газэта. — 13 ліпеня 2013. — № 128 (27493). — С. 2. — ISSN 1990-763x.
- ^ Сяргей Куркач. Кожны другі будаваўся за свае грошы // Зьвязда. — 23 студзеня 2014. — № 12 (27622). — С. 5.
- ^ Будаўніцтва жыльля ў Беларусі // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 22 верасьня 2021 г. Праверана 8 сьнежня 2021 г.
- ^ Увод у эксплюатацыю жылых дамоў у Рэспубліцы Беларусь // Нацыянальны статыстычны камітэт Беларусі, 2021 г. Праверана 8 сьнежня 2021 г.
- ^ Будаўніцтва ў Беларусі // Прэзыдэнт Рэспублікі Беларусь, 2021 г. Праверана 7 сьнежня 2021 г.
- ^ Аб’ём падрадных работ па формах уласнасьці // Нацыянальны статыстычны камітэт Беларусі, 2021 г. Праверана 8 сьнежня 2021 г.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Кантакты // Міністэрства архітэктуры і будаўніцтва Беларусі, 2021 г. Праверана 7 сьнежня 2021 г.
- Аб арганізацыі // УП «Будтэхнорм», 2021 г. Праверана 7 сьнежня 2021 г.
- Электронныя звароты // УП «Белбудцэнтар», 2021 г. Праверана 7 сьнежня 2021 г.
- Электронныя звароты фізычных асобаў // УП «БелНДІБ», 2021 г. Праверана 7 сьнежня 2021 г.
- Будаўніцтва // Нацыянальны статыстычны камітэт Беларусі, 2021 г. Праверана 7 сьнежня 2021 г.
- Электронныя звароты грамадзянаў і юрыдычных асобаў // УП «Управа капітальнага будаўніцтва Менгарвыканкаму», 2021 г. Праверана 6 сьнежня 2021 г.
- Будаўніцтва // Газэта «Зьвязда», 18 лістапада 2021 г. Праверана 6 сьнежня 2021 г.
- Будаўніцтва // Газэта «Новы час», 1 кастрычніка 2021 г. Праверана 6 сьнежня 2021 г.
- Будаўніцтва // Радыё «Спадарожнік», 27 жніўня 2021 г. Праверана 6 сьнежня 2021 г.
- Будаўніцтва жыльля ў Беларусі // «Эўрапейскае радыё для Беларусі», 1 сьнежня 2021 г. Праверана 6 сьнежня 2021 г.
- Крэдыт на будаўніцтва жыльля // ААТ «ААБ Беларусбанк», 1 сьнежня 2021 г. Праверана 6 сьнежня 2021 г.
- Будаўніцтва // Часопіс Юрыст у будаўніцтве, 27 ліпеня 2022 г.
Гэта — накід артыкула пра Беларусь. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |