Грыгорыюс I (папа рымскі)
| лац. Gregorius PP. I | |
 | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | каля 540[1] або 540[2] Рым, Каралеўства остготаў[3] |
| Памёр | 12 сакавіка 604[4][2] Рым, Бізантыйская імпэрыя[3] |
| Пахаваны | базыліка сьвятога Пятра |
| Дэнамінацыя | Каталіцкая царква[5] |
| Бацькі | Gordianus[d][6] Святая Сільвія[d] |
| Заняткі | дыплямат, рыма-каталіцкі ксёндз і пісьменьнік |
| Дзень памяці | 12 сакавіка, 25 сакавіка і 3 верасьня[7] |
Грыгорыюс I Вялікі (па-лацінску: Gregorius PP. I; каля 540, Рым, Бізантыйская імпэрыя — 12 сакавіка 604, Рым, Бізантыйская імпэрыя) — папа рымскі з 3 верасьня 590 году па 12 сакавіка 604 году і царкоўны пісьменьнік, прылічаны да сьвятых. Вялікі рэфарматар каталіцкай царквы. Рэфармаваў літургію, увёў грыгарыянскі сьпеў.
Паходзіў зь сям’і патрыцыя. Зьяўляючыся рымскім прэтарам, пакінуў пасаду, сваё багацьце аддаў на заснаваньне 7 манастыроў і сам стаў манахам. Пасьля сьмерці папы Пэлягіюса II быў абраны на папскі сталец. За часам пантыфікату пашыраў сфэры ўплываў рымскай царквы, дзеля чаго пасылаў сваіх мэсіянэраў у Брытанію да англасаксаў, у Гішпанію да вэстготаў, умешваўся ў царкоўныя справы Францыі і Афрыкі, заяўляў аб сваім выключным праве выступаць вярхоўнай апэляцыйнай інстанцыяй для ўсёй каталіцкай царквы. 3ь ягонай дзейнасьцю ўзмацняюцца прэтэнзіі рымскіх папаў на сусьветнае духоўнае панаваньне. Рэфармаваў царкоўнае песьнапеньне і пакінуў пасьля сябе шэраг твораў багаслоўскага і рэлігійна-маральнага зьместу, у тым ліку «Пастырскае правіла», якое на працягу многіх гадоў было кодэксам для духавенства. Разам з тым ён варожа ставіўся да сьвецкай адукацыі, зьнішчаў многія антычныя літаратурныя помнікі. Вёў змаганьне з канстантынопальскім патрыярхам за найвышэйшага становішча ў хрысьціянскай царкве. За свае ўчынкі быў прылічаны хрысьціянскай царквой да ліку сьвятых. Ягоныя творы ў свой час былі надзвычай пашыраны ў краінах Эўропы, былі таксама вядомы і на Русі. У сваёй «Прадмове… ва ўсю Біблію» Францішак Скарына называе Грагорыюса Вялікага «учителем вселенским»[8].
У 594 годзе пагадзіўся выплочваць лянгабардам штогадовую даніну.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Istituto dell'Enciclopedia Italiana Enciclopedia on line
- ^ а б BeWeB
- ^ а б Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Бэрлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #118541838 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
- ^ autori vari Encyclopedia of Popes — 2000.
- ^ Catholic-Hierarchy.org — USA: 1990.
- ^ Pas L. v. Genealogics — 2003. — ed. size: 683713
- ^ Calendarium Romanum: Ex decreto Sacrosancti Œcumenici Concilii Vaticani II instauratum auctoritate Pauli PP. VI promulgatum. Editio typica — Civitas Vaticana: 1969. — С. 29.
- ^ Скарына Ф. Творы:… С. 156.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А.Ф. Коршунава, паказальнікі А.Ф. Коршунава, В.А. Чамярыцкага. — Менск: Навука і тэхніка, 1990. — 207 с. — 4250 ас. — ISBN 5-343-00151-3
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Грыгорыюс I (папа рымскі) — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
- Грыгорыюс I. Catholic Encyclopedia
Нарматыўны кантроль  |
|
|---|