Перайсьці да зьместу

Данюшава

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Данюшава
лац. Daniušava
Траецкі касьцёл
Траецкі касьцёл
Першыя згадкі: 1443
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гарадзенская
Раён: Смаргонскі
Сельсавет: Жодзішкаўскі
Вышыня: 140 м н. у. м.
Насельніцтва: 30 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1592
Паштовы індэкс: 231012
СААТА: 4256817051
Нумарны знак: 4
Геаграфічныя каардынаты: 54°33′24″ пн. ш. 26°24′17″ у. д. / 54.55667° пн. ш. 26.40472° у. д. / 54.55667; 26.40472Каардынаты: 54°33′24″ пн. ш. 26°24′17″ у. д. / 54.55667° пн. ш. 26.40472° у. д. / 54.55667; 26.40472
Данюшава на мапе Беларусі ±
Данюшава
Данюшава
Данюшава
Данюшава
Данюшава
Данюшава
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Даню́шава[1] — вёска ў Беларусі, на рацэ Вяльлі. Уваходзіць у склад Жодзішкаўскага сельсавету Смаргонскага раёну Гарадзенскай вобласьці. Насельніцтва на 2010 год — 30 чалавек.

Данюшава — даўняе мястэчка гістарычнай Ашмяншчыны (частка Віленшчыны). Да нашага часу тут захаваўся касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы, помнік традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры XIX ст. Сярод мясцовых славутасьцяў вылучаўся палац Аскеркаў.

Дана, пазьней Дан (Dano, Dann) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова дан- (дэн-) (імёны ліцьвінаў Данейка, Дангель, Данар; германскія імёны Danica, Dengel, Danhari) паходзіць ад гоцкага *dans 'датчанін'[3] або стараангельскага denu 'даліна'[4]. Імя Даніш гістарычна бытавала ў Польшчы: Danisch (1386 год), Danissz (1400 год), Danis (1463 год), Danysz (1497 год)[5].

Вялікае Княства Літоўскае

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1620 годзе ў Данюшаве з фундацыі Яна Кішкі і ягонай жонкі Крыстыны з Друцкіх-Сакольскіх збудавалі першы касьцёл.

У 1728 годзе Мікалай Кошыч заснаваў у Данюшаве езуіцкую місію. Па ліквідацыі ордэна езуітаў у 1773 годзе касьцёл стаў парафіяльным.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Панарама мястэчка, 1871 г.

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Данюшава апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі. У 1809 Марцін Кліманскі збудаваў у мястэчку новы касьцёл. У 1899 годзе сьвятыню з дапамогаю прыхаджанаў пашырыў ксёндз Гінтаўт Ніказег. Каталіцкая парафія Данюшава належала да Сьвірскага дэканату і налічвала 3720 вернікаў. Само мястэчка ў сярэдзіне XIX стагодзьдзя знаходізалася ў валоданьні Чарноцкіх.

Канстантын Тышкевіч па падарожжы Вяльлёю ў 1857 годзе ў кнізе «Вяльля і яе берагі» перадаў свае ўражаньні ад Данюшава:

« На высокім правым беразе Вяльлі, сярод зеляніны дрэваў бялее шляхецкая сядзіба, упарадкаваная і багатая. За ёй сьціплы драўляны кастцёл, а далей – доўгая вёска, акуратная і чыстая »

За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Данюшава занялі войскі Нямецкай імпэрыі, тут знаходзіўся вайсковы шпіталь. У гэты час у двары касьцёла паставілі два помнікі памерлым афіцэрам. Па тым, як лінія фронта стабілізавалася непадалёк ад мястэчка, немцы ўзьвялі перад касьцёлам вялікі помнік з камянёў і бэтону, які прысьвяцілі «памяці слаўнага наступленьня 1915 году». Па заканчэньні вайны парэшткі нямецкіх салдатаў і афіцэраў перазахавалі на вайсковых могілках у вёсцы Макроўцах. На высокім каменным пастамэнце нямецкага помніка паставілі скульптуру Божай Маці.

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Данюшава абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яно ўвайшло ў склад Беларускай ССР[6]. Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году мястэчка апынулася ў складзе міжваенннай Польскай Рэспублікі.

У 1939 годзе Данюшава ўвайшло ў БССР. У 1960-я гады савецкія ўлады гвалтоўна закрылі касьцёл (зноў дзее з 1980-х гадоў)[7].

  • XIX стагодзьдзе: 1880 год — 212 чал.[8]
  • XX стагодзьдзе: 1999 год — 39 чал.
  • XXI стагодзьдзе: 2010 год — 30 чал.

Турыстычная інфармацыя

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Страчаная спадсына

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • Сядзібна-паркавы комплекс Аскеркаў (XIX ст.)
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 342.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 401.
  3. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 93.
  4. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 64.
  5. ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1. — Wrocław, 1965—1967. S. 457.
  6. ^ 150 пытанняў і адказаў з гісторыі Беларусі / Уклад. Іван Саверчанка, Зьміцер Санько. — Вільня: Наша Будучыня, 2002. — 238 с. ISBN 9986-9229-6-1.
  7. ^ Касцёл Святой Тройцы ў вёсцы Данюшава. Смаргонскі раённы выканаўчы камітэтПраверана 7 студзеня 2012 г.
  8. ^ Wejssenhof J. Daniszewo // Słownik geograficzny... T. I. — Warszawa, 1880. S. 901.

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]