Альдона
| Альдона лац. Aldona | |
| Aldun | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Aldo + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Алдунь |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Альдона» | |
Альдона (Алдунь) — жаночае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Альдун або Альтун (Aldun, Altun[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова алд- (алт-) (імёны ліцьвінаў Алдыка, Аўтаўт; германскія імёны Aldiko, Altold) паходзіць ад гоцкага alds 'стары'[3] (з значэньнем мудрасьці[4]). Апроч таго, адзначалася германскае імя Audun (Aud-un)[5][6].
Адпаведнасьць імя Альдона германскаму імю Aldun сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[7].
Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае ўсходнегерманскую этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, імя Альдона адпавядае германскаму імю Altduoni (Aldoin, Aldewina), дзе аснова -він- (імёны ліцьвінаў Бутвін, Монтвін, Радавін; германскія імёны Butwin, Mondawin, Radowin) паходзіць ад гоцкага wins 'сябар'[8]. Такім парадкам, імя Альдона азначае 'старая сяброўка'[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Aldona Gediminowna (Хроніка польская, літоўская, жамойцкая і ўсёй Русі); Lawrin Joldan (26 лютага 1619 году)[10]; Ałduniow (1744 год)[11].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Альдона Гедзімінаўна (каля 1309/1310 — 1339) — жонка караля польскага Казімера ІІІ, дачка вялікага князя літоўскага Гедзіміна
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Socin A. Mittelhochdeutsches Namenbuch. — Basel, 1903. S. 177, 699.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 57, 1144.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 30.
- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 8.
- ^ Rygh O. Gamle personnavne i norske stedsnavne. — Kristiania, 1901. S. 25.
- ^ Björkman E. Nordische Personennamen in England in alt- und frühmittel-englischer Zeit: Ein Beitrag zur englischen Namenkunde. — Halle, 1910. S. 101—102.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 103.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 76.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)