Магун
| Магун лац. Magun / Mahun | |
| Maguno | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Mago + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Вытворныя формы | Магін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Магун» | |
Магун — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Магон або Магуна (Magonus, Maguno[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова маг- (мак-) (імёны ліцьвінаў Макула, Магер, Максьвіта; германскія імёны Maccula, Mager, Meguswind) паходзіць ад гоцкага mēgs 'адзін з бацькоў'[3] або бургундзкага magus 'хлопчык, сын'[4].
У Прусіі бытавала імя Mackune[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Maguny (1744 год)[6].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Міхал, Канстанцыя, Дамінік, Алена, Юры, Антаніна, Вінцэнт, Ян і Марыя Магуну (Magun) — уладальнікі гаспадарак у Пашылайцях каля Рэшы на 1936 год[7]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Barthélémy A. Liste des noms d’hommes gravés sur les monnaies de l'époque mérovingienne. — Paris, 1881. P. 17.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1071.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 164.
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 137.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 54.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Ryszard Sys, Właściciele gospodarstw rolnych w woj. wileńskim w latach 1928—1939, publikacje «Pisarza hipotecznego zawarte w Dzienniku Województwa Wileńskiego za lata 1928—1939»