Міхал Сэрвацы Вішнявецкі: розьніца паміж вэрсіямі

Міхал Сэрвацы Вішнявецкі
	Міхал Сэрвацы Вішнявецкі, XVIII ст.
	; Герб «Карыбут»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	13 траўня 1680; Львоў, Львоўская зямля[d], Рускае ваяводзтва, Малапольская правінцыя[d], Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая;
Памёр	16 верасьня 1744; Мерач, Троцкі павет, Троцкае ваяводзтва, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая;
Пахаваны	Вішнявец[d];
Род	Вішнявецкія
Бацькі	Крыштап Вішнявецкі; Ганна з Хадароўскіх
Дзеці	Альжбета з Вішнявецкіх[d] і Ганна з Вішнявецкіх[d]
Дзейнасьць	дыплямат

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 18:13, 25 лютага 2013

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Вішнявецкі.

Мі́хал Сэрва́цы Вішняве́цкі (13 траўня 1680, Львоў — 16 верасьня 1744, Мерач) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, пісьменьнік і паэт. Гетман польны (1702—1703 і 1707—1709) і вялікі літоўскі (1703—1707 і з 1735), кашталян (1703—1706) і ваявода віленскі (1706—1707 і з 1735), канцлер вялікі літоўскі (1720—1735). Трымаў Пінскае, Ваўкавыскае, Мерацкае і Ваўкавішкаўскае староствы.

Міхал Сэрвацы — апошні прадстаўнік мужчынскай лініі роду Вішнявецкіх.

Біяграфія

З княскага роду Вішнявецкіх гербу «Карыбут», сын Крыштапа, ваяводы бэлзкага, і Ганны з Хадароўскіх. Меў брата Януша Антонія.

Займаў шэраг дзяржаўных пасадаў, у тым ліку рэгімэнта войска Вялікага Княства Літоўскага (1730)^[1].

У грамадзянскую вайну (1700) быў кіраўніком апазыцыі шляхты супраць Сапегаў. У 1700 годзе разьбіў войска Сапегаў у бітве пад Алькенікамі, зруйнаваўшы ягоны палац у Ружанах.

Быў маршалкам надзвычайнага сойму 11 чэрвеня — 19 жніўня 1703 у Любліне. Некалькі разоў абіраўся маршалкам Галоўнага Трыбуналу.

У 1707 склаў пагадненьне з каралём і вялікім князем Станіславам Ляшчынскім супраць Аўгуста Моцнага. Таго ж году арыштаваны і вывезены ў Расею, адкуль у 1709 эміграваў.

У 1710 вярнуўся ў Рэч Паспалітую. На бацькаўшчыну вярнуўся ў 1716 у выніку пагадненьня з Аўгустам Моцным. На элекцыі 1733 будучы прыхільнікам Расеі падтрымаў кандыдатуру Аўгуста Саса.

Апошні мужчына-прадстаўнік старэйшай лініі Вішнявецкіх і ў родзе. Па ягонай сьмерці ўладаньні Вішнявецкіх перайшлі да Агінскіх і Замойскіх, потым да Плятэраў, Пшазьдзецкіх, Бжастоўскіх і Вяльгорскіх^[2].

Тройчы браў шлюб, ягонымі жонкамі былі:

Кацярына з Дольскіх (дзеці — Ганна і Кацярына)
Марыя Магдалена з Чартарыйскіх
Тэкля Ружа з Радзівілаў

Галерэя

Іканаграфія Міхала Сэрвацыя Вішнявецкага
Невядомы мастак, 1730—1740-я
Невядомы мастак, паміж 1749—1756
Невядомы мастак, XVIII ст.
Невядомы мастак, XVIII ст.

Крыніцы

^ Грыцкевіч А. Вішнявецкія // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 344.
^ Грыцкевіч А. Вішнявецкія // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 459.

Літаратура

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1994. — Т. 2: Беліцк — Гімн. — 537 с. — ISBN 5-85700-142-0

Вонкавыя спасылкі

Міхал Сэрвацы Вішнявецкі — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

[1] Грыцкевіч А. Вішнявецкія // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 344.

[2] Грыцкевіч А. Вішнявецкія // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 459.

[1]

[2]

@@ Радок 94: / Радок 94: @@
 [[pl:Michał Serwacy Wiśniowiecki]]
 [[ru:Вишневецкий, Михаил Серваций]]
+[[sv:Michał Serwacy Wiśniowiecki]]
 [[uk:Михайло Сервацій Вишневецький]]