Перайсьці да зьместу

Уладзіслаў Валовіч

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Уладзіслаў Валовіч
Уладзіслаў Валовіч. Т. Вілятц, 1669
Уладзіслаў Валовіч. Т. Вілятц, 1669

Герб «Багорыя»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 1615(1615)
Памёр 15 верасьня 1668
Род Валовічы
Бацькі Пётр Валовіч[d][1]
Кацярына з Гарадыскіх[d][1]
Дзеці Людвіка з Валовічаў[d]
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Валовіч.

Уладзіслаў Валовіч (1615 — 15 верасьня 1668, Вільня) — дзяржаўны й вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Пісар польны літоўскі (1639—1653), ваявода віцебскі (з 1656) і гетман польны літоўскі (з 1667).

Прадстаўнік шляхецкага роду Валовічаў гербу «Багорыя», сын Пятра. Быў дваранінам караля і вялікага князя Ўладзіслава Вазы.

Браў удзел у Смаленскай вайне з Маскоўскай дзяржавай у 1632—1634. Трапіў у палон, але маскоўскі ваявода Міхаіл Шэін адпусьціў яго, каб перадаць каралю просьбу пра складаньне міру.

Займаў шэраг высокіх дзяржаўных пасадаў, у тым ліку харунжага троцкага ў 1636—1653. Абіраўся паслом на сойм 1647.

За часамі паўстаньня Хмяльніцкага замяніў гетмана вялікага Яна Кішку, які захварэў, узначаліў адзін са шляхецкіх аддзелаў, неаднаразова разьбіты казакамі ў Мазырскім павеце. Разам з аддзелам зачыніўся ў Слуцку. Выйграў колькі бітваў пад Валожынам, Рэчыцай, Бабруйскам, Чэрыкавам.

У Трынаццацігадовую вайну (1654—1667) узначаліў злучэньне войскаў ВКЛ, у 1658 перамог маскоўскія войскі ля Глыбокага. 8 лютага 1659 разьбіты войскамі Івана Хаванскага пад Мядзелам. Ваяваў таксама са швэдамі[2].

Пабраўся шлюбам з Ганнай Козел-Паклеўскай, зь якой меў дачку Людвіку.