Юры Гедыгольд
 Герб «Ляліва» | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Памёр | па 9 чэрвеня 1435 |
| Пахаваны | |
| Род | Гедыгольдавічы[d] |
| Бацькі | Кайлікін |
| Дзеці | Сенька |
Гедыгольд (у каталіцтве Юры; ? — па 9 чэрвеня 1435) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Ваявода кіеўскі (1411), намесьнік смаленскі (каля 1424), ваявода віленскі (1426—1432).
Валодаў маёнткамі Вішнеў, Волма, Дзераўная, Камень, Налібакі, Радашкавічы ў Менскім павеце, Мір і Сьвержань у Наваградзкім павеце[1]; ад Жыгімонта Кейстутавіча атрымаў маёнтак Вішнеў ў Ашмянскім павеце. Трымаў Падольскае строства (1411—1423).
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Зь літоўскага баярскага роду, сын Кайлікіна (Гайлігіна). Меў брата Войцеха Манівіда. Пры складаньні Гарадзельскай уніі (1413) прыняў герб «Ляліва».
Упершыню згадваецца ў 1401 як маршалак надворны Вітаўта. Падпісаў як сьведка акт Віленска-Радамскай уніі (1401), Торунскі мір (1411). У 1415 езьдзіў на Канстанцкі сабор (1414—1418). У 1429 быў паслом да Ягайлы ў справе каранацыі Вітаўта каралеўскай каронай[2].
За часамі фэўдальнай вайны (1431—1435) сьпярша падтрымліваў Сьвідрыгайлу. Пры замаху на жыцьцё апошняга ў Ашмянах (1432) быў у ліку малога аддзелу, разам зь якім Сьвідрыгайла зьбег да Полацку. У бітве пад Ашмянамі 8 сьнежня 1432 трапіў у палон да Жыгімонта Кейстутавіча. Тады ж пазбавіўся ваяводзкага ўраду. Пазьней вызнаў уладу Жыгімонта і сьведчыў на ягоных дакумэнтах ў якасьці пана на Вішнёве да 1435[3]
Меў сына Сеньку.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Пазднякоў В. Гедыгольд // ВКЛ. Энцыкл. Т. 1. — Менск, 2005. С. 522.
- ^ Пазднякоў В. Гедыгольд // ВКЛ. Энцыкл. Т. 1. — Менск, 2005. С. 521.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej. Nr 139.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — Менск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 788 с.: іл. ISBN 985-11-0378-0.
- Semkowicz W. O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle r.1413 // Miesięcznik Heraldyczny. Organ Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. R. 6. Nr 11—12. 1913.